kendinizdeki değişim

elegantmoon
Buz gibi beyaz şaraptan başka şarap içemezdim. Artık kırmızıdan başka içemiyorum. Beyazı ağzıma süremiyorum. Nasıl oldu anlamadım.
mdblue
Önceden burası olsun, söz hakkım olan herhangi bi yer olsun; konuştuktan sonra acaba o ne düşündü, şu kişi saçma mı buldu, mantıksız mı konuştum filan diye çok kafa patlatırdım. Artık yalnızca kendimle ve düşüncelerimle ilgileniyorum. Herkes anlamak istediğini anlayacak nasıl olsa.
Ve evet önceden insanları ikiye ayırırdım. Düşünenler ve insanların ne düşündüğünü düşünenler…
Ben artık birinci kategoriye giriyorum müsaadenizle. :))
armut
Yıllar önce kendimi ifade etmeyi ve konuşmayı öğrenmiştim. Sonraki yıllarda konuşmama fırsat verilmesi için Dinlemeyi öğrendim. Zaman geçtikçe Dinlediğim insanları anlamayı öğrendim. Şu an içerisinde bulunduğum süreçte iste kabullenmeyi öğreniyorum. İnsanları iyi, kötü, güzel, çirkin, yalancı, dürüst gibi standardize edilmiş sıfatlarla kategorize etmeyi bıraktım. Bir günümüz dahi öbürüne denk düşmüyor. Kimi hangi gününde yakalayıp hakkında düşündüğümü bilemem. Ancak yanımdaki varlığından ve içimde oluşturduğu hislerimden emin olabilirim. İletişimin iki taraflı becerilerle oluşan bir örüntü olması gerektiğiyle ilgili düşüncelerimden de bu aşamada kurtuldum işte. İletişim en çok kendimle ve kendimi ifade etmekle ilgili şeylerden oluşuyor. Kendimi anlatabildiğim kadarıyla iletişim halinde olabiliyorum. Güldüğüm, ağladığım, düşündüğüm, yaşadığım, hissettiğim kadarıyla değil... Kendimi anlatabildiklerim dışında başıma gelenlerden sadece ben haberdarım. Anlattığım insanların anlama ihtiyacı da iletişimin benden ayrıca olan o küçük kısmıyla ilgili. Anlayabilme ihtiyacı bana yeten ve anlatabilme hissime denk gelen küçük bir kısım... Ben o küçücük gruptaki insanları anladım, anladığım kadarını da kabullendim. Değişmesini istediğim herkes için değişmesi gerekenin benim bulunduğum ortam olduğunu kabullendim. Kabullendiğim her şeyle birlikte bir kere daha değiştim.
2
armut armut
Her insanın değişmesi gereken tarafları vardır. Yetişkin bir insanı değişime zorlamak ya da değişime mecbur bırakmak ne kadar doğrudur bilemiyorum. Değişecek şeyleri anlamak ve buna yönelmek tamamıyla kişisel tercihlerle, hayattan gidilmek istenen yollarla ilgili. Değişmesini mümkün olduğuna emin olduğum tek kişi benim. Ötesini görmem ve yükünü üstlenmek mümkün değil.
mdblue mdblue
Kesinlikle aslında insanlar bizim ilk bakışta gördüğümüzün çok daha ötesinde ve her insan o ilk görünüşün yanında birçok güzellik ve kötülük barındırabilmekte. İnsanın doğasında olan bu ayrım sanki bir bütünün kemikleşmesini gözler önüne seriyor.
biz yine de güzel bakıp güzel görelim derim. :) Güzel görenlerin kaybettiği bir şey yok çünkü.

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol