özdemir asaf

28 ocak 1981 yılında hayata veda eden cumhuriyet dönemi türk şairi. şiirini döneminden ayrı bir dil ve anlayış ile yazmıştır. az söz ile çok şey anlatmayı amaçlamış ve soyut bir şiir anlayışına yönelmiştir.

Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş,
Sersem.
Ben seni beklerken ölmem ki..
Beklersem.

Seni bulmaktan önce aramak isterim.
Seni sevmekten önce anlamak isterim.
Seni bir yaşam bitirmek değil de,
Sana hep, hep yeniden başlamak isterim.

Özdemir Asaf

Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia.
1957 Özdemir Asaf
❤️

Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde,
Şarkılarımda, sözlerimde.

“Ne güzel insanlar vardı eskiden.
Çocukluğumuzu kaplamışlardı.
Bize masal anlatırlardı
Cinlerden, perilerden.
Büyük anneler, büyük babalar vardı.
O zaman hepsi uzaktı ölümden.
Hem sevdirir hem korkuturlardı.
Acı hikâyeleri bile tatlı başlardı.
Demek bunun için gittiler hikâyelerden.
Ne güzel insanlar vardı eskiden. “
...

Bekle dedi gitti
Ben beklemedim, o da gelmedi
Ölüm gibi bir şey oldu
Ama kimse ölmedi

İnsansız adalet olmaz
Adaletsiz insan olur mu?
Olur, olmaz olur mu!
Ama, olmaz olsun

-Özdemir Asaf

Sana bir şiirler olmuş sevgilim.
Yüzün gözün söz içinde...
Hangi imla kitabına baksam,
“Ben”den ayrı yazılıyorsun...

Nur içinde yat...

"Benim söylemek için çırpındığım gecelerde, siz yoktunuz."

"Ağacı sevecektiniz,
Yoldunuz, dal bırakmadınız.

Kadını sevecektiniz,
Aldınız, ver bırakmadınız..
Ona ben değil, sen diyecektiniz...

Büyünürken zamanla,
Küçüldünüz."

Sabaha Kadar şiiri en sevdiğim şiirlerden biridir. Bir dörtlüğünü buraya bırakmak isterim.

''Saadet o kadar lazım ki yaşayana;
Billahi can verir uğrunda insan.
Hem o kadar boş ki mesud olmak,
Gün yüzü görmeden ölenlerin arkasından.''

Bir akşamüstü pencerenden bakıyordun
Ağır ağır, yollara inen karanlığa.
Bana benzeyen biri geçti evinin önünden.
Kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya,
O geçen ben değildim.

Bir gece, yatağında uyuyordun
Uyanıverdin birden, sessiz dünyaya.
Bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan,
Ve karanlıklar içindeydi odan...
Seni gören ben değildim.

Ben çok uzaktaydım o zaman,
Gözlerin kavuştu ağlamaya, sebepsiz ağlamaya.
Artık beni düşünmeye başladığından
Bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya
Bunu bilen ben değildim.

Bir kitap okuyordun dalgın
İçinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı.
Genç bir adamı öldürdüler romanda.
Korktun, bütün yininle ağlamaya başladın.
O ölen ben değildim...

"İnansaydım bir ömür beklerdim gelmeni ve inan saydım bir ömür geçti beni sevmeyeli."