bir şeyi çok isteyince o şeyin olmaması

çok üzülürüm ama bilirim ki hayırlısı bu değilmiş, olmaması gerekiyormuş. gerçekten çok kırıcı bir şey, bazen beni hayal kurmaktan bile alıkoyuyor.

Bir şeyi çok istediğimiz için mi olmuyor yoksa olamayacağını içten içe bilerek mi çok istiyoruz ikilemindeyim.

Bu hayatta neyi gerçekten isterseniz imtihanınız olur. Kaybetmekten korkmanın psikolojisi de buna yakındır.

küçükken çok üzülürdüm bu olaya.ama bir süre sonra bir şey olmuyorsa "hayırlısı böyleymiş" diyip geçmeyi öğrendim.çünkü fark ettim ki gerçekten de o şey olmamışsa benim için hayırlısı olan o şeyin olmaması olduğu için olmamıştır.

çok tecrübe ettim bunu. bir şeyden vazgeçtiğim anda işler tam istediğim gibi yürümeye başlıyor fakat ben onu artık istemiyor oluyorum.
sinir bozucu ve heves kırıcı bir olay.

Bir şeyi istemeyince de o şeyin olmaması.
Bir şeyin olmaması…

bahsedince olmak üzereyse bile olmuyor. bir de insanı yalancı çıkarıyor :/

stres ve heyecan ile elimizin ayağımızın karman çorman olması nedeniyle normalden daha düşük bir performans sergilememizden kaynaklanan sorundur.

Ben bunu üzerinde biraz Farklı bir şekilde durmak istiyorum. Bence bizim en büyük sorunlarımızdan biri bu. Bir şeyi çok istiyoruz onun olmasını arzuluyoruz ama bunun sonucunda gayemizi bize düşen vazifeyi unutuyoruz. Bize düşen onun gerçekleşmesi mi yoksa gerçekleşmesi uğruna çabalamak mı? Öncelikli gayemiz yolun sonunu görmek mi yoksa o yol üzerinde olmak mı? bunun çaresi ise Victor Frankl'ın insanı anlam arayışı kitabında geçtiği gibi "mutlu olamayışımızın tek nedeni mutluluk arayışının kendisidir." amacımız mutlu olmak olmamalı amacımız o gayenin gerçekleşmesi uğruna çalışmak olmalı o yolda olmak mücadele etmek o gücü bulabilmek pes etmemek ümitsizliğe kapılmamak. bizim mutlu olmamız ve dolayısıyla şükür etmemiz için bu kadarı yeterlidir.


Videolarını tavsiye ederim. Bence Harika bir psikolog

Bütün hayatım bu şekilde boğazıma tıkılan heveslerle dolu.