Basit bir matematik hesabı yapalım: 1-(-1)=2.
Nasıl bir sayıdan negatif bir sayı çıkardığımızda daha büyük bir sayı elde ediyoruz, işte bazı insanları da hayatımızdan çıkardığımızda işlemin hayatımıza yansıması aynen böyle oluyor. Onun için bize negatif insanları (başkalarına pozitif olabilir bu kişi.) hayatımızdan çıkarmak, hayatımıza olumlu yönde etki edecektir.
Özetle, bazı insanların yokluğu varlığından daha iyidir.
Bir çok sebebi vardır ama aklımıza ilk gelen şeyleri geçiyorum.bence en önemlisi, kabullenemediğimiz veya fark edemediğimiz bir sebep:çokça sevgi, fazla değer.
İnsan bazen öyle bi çıkmaza giriyorki birine gerçekten değer verip karşılığını alamayınca.en büyük hatadır zaten birine gereğinden fazla değer vermek.
Bir bağımlılık gibi onu o kadar çok sevip hayatının içine katmışsınki bir süre sonra vazgeçemiyorsun.ama Bağımlılık dediğimiz 'şey' insanı karşılıksız rahatlatır, mutlu eder ama insan ilişkilerinde öyle midir insan bir noktadan sonra bi durur,yorulur,yıpranır..birine ne kadar çok şey verirsen geri dönüşünü de almak istersin.
İşte birini çok sevip o karşılığı alamayınca kendin için o kişiyi hayatından çıkarmalısın çok seviyor olsan bile..onsuz sen daha iyi olacaksın ama onun eksikliğini de hep fark edeceksin.
Şimdi bazı yazarlarımız diyebilir seviyosan katlanabilirsin her şeye diye ama o sevgi her zaman her şeye yetmiyor maaleseffki.
Yapamadığımı ve yapamayacağımı düşündüğüm şeydir, onun yerine ben birilerinin hayatından sessizce çıkarım.
Gerekiyorsa ne kadar acı olursa olsun yapılmalıdır. Bu Bir kangren gibidir eğer hayatından çıkarmazsan sıkıntısı ruhuna yayılır ve olduğundan beter hale getirir seni. Ama ihtimal varsa da bütün imkanlar kullanılmalı yine kangren misali en son çare amputasyon olmalıdır :)
bireyin kendi akıl sağlığını, verimliliğini ve genel bağlamda iyiliğini düşünerek yaptığı son çare eylemidir. Hayatınıza herhangi bir minvalde, biri hali hazırda girmiş ise ve kendisinin davranışları ya da hayatınıza etkisi düzeltilemeyecek hasarlar verdiyse yapmanızın elzem olduğu iştir. kimse bu işi, karşılaşılan ilk sıkıntıda yapmaz, o raddeye kadar gelindiyse büyük bir sorun vardır zaten. Çıkarınız, sizden daha değerli değildir. yakın zamanda yine yaptım, yapılabilecek en doğru işti. asla kötü bir insan değildi, bana da çok şey kattı. ama iletişimimiz devam etseydi bu sözleri sarf edemezdim. çok başarılı bir doktor olacaktır, umarım her şey gönlünce olur, hep mutlu olur. Ama ben de en azından aynılarını hak ettiğimden kendisi geçmişte kalmış bir insandır. gerekli görüyorsanız yapın sayın yazarlar, kendi kıymetinizi bilin. Sevgiler:)
Ortak arkadaş grubunuz varsa zor olabilendir
Başlıkta girdiğim İlk entry sonrasında kendimden hiç beklemeyeceğim şekilde çok sevdiğime inandığım bazı insanları hayatımdan çıkarttım. Birini hayatımıza alıyorsak yükünü ve sorumluluğunu da sırtımıza yükleniyoruz. Değersiz ve kalitesiz insanları sırtımda yük etmek istemiyorum artık. Hele de eziklik kompleksine sahip olduğu için üstüme basıp geçmeye çalışan, beni basit gören insanları...
Bi tane arkadaşım var, bunu yapıyor sorduğumda hep "öyle" diyordu geçenlerde açıklayası geldi.
Erkek dedikodusu döner ortamda. Şu şöyle bu böyle. Anlık bi duraksama yaşıyor. Geçen birini anlattım böyle böyle, bunu dediğin iyi oldu dedi. Sonra da daha o kişi beni hiç görmeyecek yaptı ve tüm sosyal medyasından engelledi o kişiyi. Abi niye yaptın dedim: "Öyle"
Başka bir ortama girdik. İlk kez biriyle karşılaşıyoruz. Sohbet iyi hoş, ayrıldık. E abi nasıldı ben beğendim kafa insanlar. Yine durdu, dedi oradaki şuşu'yla daha konuşmayacağım dedi. Ne alaka olum'lar, neyi vardı ki: "Öyle"
En son yine bu olay oldu. Artık bezdi mi sormamdan birden açıklama yaptı. "çevresinde böyle insanlara yer yokmuş, onları çevresine almakla istemeden birnevi onlara benzermiş. Bundan sonra merhaba merhaba o da belkiymiş" bu sefer ben duraksadım sonra bana baktı gülerek yine: "öyle"
1 kere yaptığım şeydir. İnsanlar beni kıracak bir hamle yaptığında "ya bilmeden yaptıysa" diye beni kırdıklarını onlara söyleyemem. Fakat onu hayatımdan çıkardığım gün çok huzurlu hissediyordum. Kendisi onu tamamen hayatımdan çıkardığımı fark edememiş, yanıma gelip benimle konuşmak istediğini söylemişti. Ben de ona "ama ben seninle konuşmak istemiyorum" deyip suratına bakmadan okuduğum kitaba geri dönmüştüm. O gün, kız ara ara ağlamıştı. Birkaç kişi yanıma gelip bana ağladığını söyledi. içim sızlasa da yanına gidip azıcık teselli etmek bile içimden gelmedi.
sanırım bunun için önce hayatımda birilerinin olması gerekiyor :/
Çok kolay yaparım 3. Yanlışta üstü çizilir söliceklerim bu kadar
secilmiskisi
ruhsuz
ileleualatyr
