çaresiz hissedilen anlar

diş muayenesi sırasında doktorun sana bir şeyler sorması.cevap vermeye çalışırken ağızdan tuhaf sesler çıkması.kapanış..

sınavın son 10 dakikası, boş sorular ve ben göz göze.. başka herhangi yerde bu kadar çaresiz hissetmedim henüz.

sözlü sınav deneyimimin çok çok az olmasına rağmen "sözlü sınav" diye cevaplandırabileceğim başlık. cevabını bilmediğin bir soru soruluyor ve karşındaki hoca bir şeyler söylemeni bekliyor. "bilmiyorum hocam, bunu geçsek olmaz mı?" diyemiyorsun. yazılı sınavdaki gibi boş bırakıp veya herhangi bir şıkkı işaretleyip geçemiyorsun. ya da mesela yazılı sınavı iyi yapamadığında sadece düşük not alıyorsun ama sözlüde azar işitme riskin de var.
bir sürü şey çalışmışsın mesela ama hoca gidiyor, senin iyi çalışmadığın yerden soruyor. "hocam ben şunlara iyi çalışmıştım, ordan sorsanız.." diyesin gelse de diyemiyorsun. yazılı sınavda neredeyse her konudan soru geliyor soru sayısı fazla olduğu için ama sözlüde sadece iki üç soru soruluyor. şansına ne çıkarsa artık. yani bilmediklerini bildiklerinle telafi etme şansın çok düşük.
cevabını bildiğin bir şey soruluyor, sen cevap verdikçe hoca daha da detaya inip başka şeyler soruyor. doğru mu cevaplıyorsun, yanlış mı cevaplıyorsun ondan bile emin olamıyorsun çünkü hoca ona da bir tepki vermeyebiliyor. zaten streslisin, hocaların karşısında iyice geriliyorsun, koşarak uzaklaşasın geliyor ama yapacak bir şeyin yok. kısacası elinden hiçbir şey gelmiyor. söz konusu çaresizlikse daha ne olsun...

Gece giren ve ağrı kesicilere rağmen geçmeyen diş ağrısıyla baş etmeye çalıştığım zamanlar.

Hiç beklemediğim anlarda birilerinin ısrarla neden iyi olmadığımı sorması. Mutsuzluklar, paylaşan kişi paylaşmak istediği anda azalır. Ağızdan lafı zorla çekerek çareyi değil çaresizlikleri göstermiş olursunuz.

Bir şeyler yapmak istersin ancak elinden hicbir sey gelmez.

(bkz: uyurken bacağa kramp girmesi)

Acelen vardır, geçmen gereken yerde köpekler bekliyordur.

Geçen sene bir kuş gelmişti bizim eve, yeşil bir muhabbet kuşu. İsmini fıstık koymuştuk, çok küçüktü ve gözleri görmüyordu. Yem nasıl yenir onu bile bilmiyordu, aç olduğunun farkına varamıyordu. Bizimle kaldığı birkaç gün boyunca her gece kalkıp elimle besledim onu, veterinerin verdiği ilacı içirdim; tam düzeldi derken bir gün çok halsiz uyandı. Elime aldım, iki saat orada bekledi, yavaş yavaş ölümünü izledim. Elimden bir şey gelmedi. Gerçekten çok kötü bir andı, minicik bir canlının elimden kayıp gidişi ve elimden hiçbir şey gelmeyişi…Hayatımda en çaresiz hissettiğim andı.
Seni çok seviyorum Fıstık, umarım kısacık ömründe sana hak ettiğin gibi bakabilmişimdir.

Sabah aniden güzel bir rüyadan gözlerini açarsın ve devamını merak ettiğin için tekrar uyumaya çalışırsın ya hani.. Daha çaresiz hissettiğim çok az şey olmuştur.

otobüsten sıradaki durakta inmen lazımdır ama öyle bir kalabalık vardır ki kapıya yaklaşman bile imkansızdır... bu çaresiz duruma düşmemek için öncelikle daha otobüse binerken stratejik bi konum almak lazım. sonra kapıya yakın olan inecek kişileri geçmiş tecrübelerden edindiğin mikromimik okumaları sayesinde tespit edip onların hakimiyet alanına yakın kurulup onlar çıkınca oluşan boşluğa hemen atlamalısın. artık krallar gibi otobüsü terk edebilirsin