ankaradaysam tam şu saatlerde çıkıp bahçeli sokaklarında hüzünlü şarkılar dinleyip hafif hafif ağlayarak yürüyorum. siz ağlamayadabilirsiniz ama bu işin raconu böyle. öneririm :')
evde ise çayımı alıp camın önüne geçiyorum ve çevreyolundan geçen otobüslerin, arabaların içindeki insanların hikayelerini, hayatlarını düşünüyorum. sonra kendi kafamda bir seyler kuruyorum onlara dair. o arada uçuyor zaten aklımdan her şey
gri
Çevreyolu izlemek bu hayatta yapılabilecek en güzel şeydir
cherie
ne değişik zevklerimiz var ya
gri
rafine zevk