gazi tıp'a bir not bırak

gençliğimi maffettin

8 yılımı buraya bıraktım. sınavlar, dersler, sözlüler, bütler, stajlar derken iyi sövdük ama atanıp ankara'dan gidince özlendi. arada ankara'ya gelip önünden geçerken garip hissettiren okulum.

Seni seviyorum ama sınavın olmadığı zamanlarda…

Alt dönemler nie liseli gibi çsden soğuttunuz

Çok tatlı insanlar kattın hayatıma..
Çok olumsuzluklar da yaşadım.
Sağlık sorunlarım peak yaptı.
Hayatı zehir ettin,ediyorsun..
Her şeye rağmen "bir gün okul bitecek ve ayrılacağım" düşüncesi beni üzmeye yetiyor.
D1 iken bol bol vızıldanırdım memleketimi özledim diye,hala çok özluyorum ancak gazinin önünden geçerken kalbim cız ediveriyor. Ankarayı ne kadar sevmesem de seni seviyorum.. iyi ki sanırım..

tükettin beni

Eyy Gazi Tıp!! Sen mi büyüksün ben mi

Bu ilişki ikimiz için de toksik bir hâl almaya başladı. Gel inat etme. Seni hâlâ güzel anabiliyorken, işler daha da çirkinleşmeden saygı ve sevgi çerçevesinde ayrılalım. Yok ben sensiz yapamam diyorsan usulünce davran da lastik gibi uzamasın bu iş. 1 yıl müsaade ettim ama ikincisinde de gözün olmasın bir zahmet.

Henüz zamanı değil.

Hatırlamak istemediğim o kadar şey yaşattın ki bana ne hissettiğimi bile bilmiyorum. Bir seviyor bir sevmiyorum. Papatyalara ve bana yazık oldu anlayacağın.

"not today."

Gazi tıpa bir not bırakacağım ama ne zaman bırakacağımı söylemeyeceğim

seninle başka bir hikaye yazabilirdik

Bugün önünden geçtim. Çok kez bunu yapmama rağmen bugün bir farklı göründün bana.
Vedalaşmak zorunda olduğum biri gibiydin. Senden uzaklaşmanın iyi geleceğini düşündüğüm her zamanda özleminle kendine Çağıran kişi sendin.
Her yerinde acı tatlı bir sürü anı biriktirmişim. Uzaktan seyre daldığımda mesela karede gözümden yaş gelene kadar attığım kahkahaları, genel cerrahi sözlüsünden çıkıp ağladığım zamanı gördüm.
E9'da anahtarımı kaybettiğimi düşünüp hızla dolabıma yönelirken ağlayan kendimi gördüm. Yine e9'da sımsıcak yüreklerle sohbete durdum.
Acilin önünde arreste yetişmek için çayımı çöpe attığımı aynı zamanda da diğer nöbetin gecesinde arkadaşlarımla kahvaltı yapmanın mutluluğunu tattım.
Demem o ki 24 yıllık yaşam serüvenimin dörtte birini bu küçücük yerde geçirmişim ve unutmam mümkün değil seni.
Seni hep hatırlayacağım. :)

Başlamak bitermenin yarısıdır diyerek başladığım macera neredeyse bitmek üzere tabi 6 yıl bu zaman aralığında o kadar çok şey değişti ki başladığımda yanımda olan seni doktor olarak da görmek nasip olur inşaallah kızım diyen dedemi kaybettim(bu süreçte bir çok kez doktor hasta ilişkisine hasta tarafından baktim anladım ki herkes birilerinin en kıymetlisi en önemlisi de karşımızdaki bir insan ona göre yaklasmaliyiz mesela ben kötü haber nasıl verilmemeli bu süreçte kötü bir tecrübeyle çok iyi öğrendim olayların duygusal boyutunu da lütfen unutmayin yoğun iş temposunda olsak bile bir vicdanıniz oldugunu hatırlayın) ama tabi güzel şeyler de oldu sevgiyle başlayıp saygıyla devam edip itimatla tamam olan dostlar biriktirdim hiçbir şey rastlanti değil birbirimizde nasibimiz varmış ki karşılaştık birbirimize şifa olduk😊kısacası okul bir şekilde bitiyor dert etmeyin vaktinizi kiymetlendirmeye bakın

gazi tıp bitebilen bir şeymiş gerçekten.şurda bir iki hafta sonra belki bir daha ankarada yaşayamayacağım.yepyeni bir hayata adım atacağım.her şeyi sıfırdan inşa etmem gerekecek. insanlar,işim,sorumluluğum,evim...ben buradaki 6 yılımı dolu dolu yaşamadım.yine de eski fotoğraflara baktığımda anlıyorum ki birçok anı biriktirmişim. dönem arkadaşlarımı da özlediğimi belirtmeliyim.tanıdık birilerini görmenin, kısa zamanda yol üstü sohbet etmenin bile insana iyi gelen tarafı varmış.yabancı kalınca anladım.hayatımın dörtte üçünü kaplayan öğrenciliğimin sonlarına gelmiş bulunmaktayım.özlemem diyordum ama ben Gazi'yi her şeye rağmen özleyeceğim sanırım.beni büyüttüğün için teşekkür ederim.

Beni neden sevmiyosun. Sen bi adım atsan ben koşa koşa gelirim valla bak