geç kalmışlık hissi

Aslında geç değil. Çünkü Herkes kendi vaktinde yaşar.

Gene mi geç kaldık hayata..

tıp hayatım boyunca hemen her sınava yaklaşık 1 hafta kala tüm hücrelerimde hissettiğim şeydir. geçip giden günler için duyulan pişmanlık hissi tarafından takip edilir.
not: umutsuzluğa gerek yok, bir dahakine gerçekten günü gününe çalışman için bir engel yok :)

Geçenlerde rastlayıp okuduğum bir şiirdi. Çok etkilenmiştim. Böyle bir başlık görünce paylaşmadan edemezdim :)

En azından üç dil bileceksin
En azından üç dilde
Ana avrat dümdüz gideceksin
En azından üç dil
"Çünkü sen ne tarih ne coğrafya
Ne şu ne busun
Oğlum Mernuş
Sen otobüsü kaçırmış bir milletin çocuğusun ..."


Bedri Rahmi Eyüboğlu

yıllar önce okuduğum bir şiiri aklıma getirdi bu başlık:
"ölüm korkusundan mıdır, yaşama telaşından mıdır bilinmez
bu geç kalmışlık hissi.
..."

insanı üzen ve heves kıran hislerden biridir. aynı zamanda benim sık sık yaşadığım bir histir. 5 sene önce de yaşıyordum ben bu hissi, bugün de yaşıyorum. kısa süreli olaylar için de yaşıyorum, uzun bir zaman aralığını kapsayan olaylar için de. mesela sınava iki hafta kala çok geç kaldım, yetiştiremeyeceğim diye düşünmeye başlardım. sonra zaman geçerdi ve 3 gün kalırdı sınava, o zaman da derdim ki 2 hafta hiç de kısa bir süre değilmiş. yani artık daha geç kalmıştım. bu kısa süreli geç kalmışlıklar bana şunu öğretti: içinde bulunduğumuz anları geç olarak değerlendirmemeliyiz, zaman sürekli akıp gidiyor, gittikçe daha çok geç kalmış olacağız. bu yüzden o an yapabildiğimizin en iyisini yapmalıyız. böylece kısa süreli olaylar için olan bu hissi biraz azaltmış oluyordum.
birkaç gün önce ise yıl olarak bazı şeylere geç kaldığımı fark ettim. dönem 1'de, dönem 2'de vaktim yok diye ertelediğim şeyler için geç kalmış olduğumu düşünmeye başladım. aslında o zamanlar vaktim varmış, şimdi vaktim yok. belki birkaç sene sonra da şu anki zamanlarımda da vaktimin olduğunu düşüneceğim. içinde olduğumuz zaman bize en zor ve en yoğun olduğumuz zaman olarak geliyor, fıtrat gereği böyle galiba bu. bir şeyleri erteledikçe bu his kaçınılmaz olacak galiba. her geçen sene hayatımız daha yoğun bir hal alıyor çünkü.. o yüzden ertelememek lazım yapmak istediğimiz şeyleri.