hayatımda bir şey eksik hissi

Artık bende “hayatımda durmak eksik hissi”ne dönüşen his.
Lütfen duralım, biraz, çok az.

nasıl olmalıydı bilmiyorum ama böyle olmamalıydı..

Eksikler bitmiyor boşluklar kapanmıyor ki. Bir tanesi çok canımı acıtıyor onu da ne tanımlayacak ne de tamamlayacak gücüm yok.

Kar lastiğinin dişlerinin erimemesi gerekir, dişler boşluklu ve derin olmalı ki yola daha iyi tutunabilsin. o dişleri doldurmaya kalkarsan diğer lastiklerden farkı kalmaz cazibesini kaybeder işlevini de

Onun yokluğu*

(bkz: #18119) geçti valla, nasıl olduğunu anlamadım ama geçti.

Sayın (yazar: lavinia) 'ya bolca sevgiler :')

Son zamanlarda çokça dürtüyor

Ne olduğunu biliyorum ama sanırım hep eksik kalacak.

Aslında hayatımızda eksik olan hiçbir şey yok. Her şeyimiz tamam. Eksik olan; benliğimizi eksiltilen, bize çoğu zaman fazla görülen bir parça: Yeterince sevilmemiş, kabul görmemiş, başarılı olamamış hissettiğimiz her konuda böyle hissetmemize sebep olan insanların sözleri. Türk toplumunda çocuklar çoğu zaman başkalarının ne diyeceği ya da başkalarının gerçekten onaylayıp onaylamayacağı gibi hislerle büyütülürler. Dolayısıyla insanlar başkasının çocuklarına hatta en acımasızı da çocuklar başkalarının çocuklarına acımasızca eleştiri yapabiliyor. Gerçekçilik ya da dobralık kisvesi altında söylenen ağır düşüncelerin altında eziliyoruz. Zaman zaman gerçeklik ile bağı dahi bulunmayan acımasız sözler benliğimizden bir parçayı alıp çok uzak bir yere götürüyor. Hep o parçanın tam olarak neresi olduğunu keşfetmek adına çabalarda bulunuyoruz. Eksiğimizi bulduğumuzu sandığımızda ise o konuda eksik olmayan başka insanları ya da eksik olduğumuzu bize hissettirmeyen insanları hayatımıza alıyoruz. Fakat sonuçta dünya üzerinde varolmaktayız. Geçici olmayan insan yoktur. Eksiğimiz kapattığını düşündüğümüz herkes birer birer gidiyor. Biz yine eksik olan yanımızda baş başa kalıyoruz. Aslında eksik sandığımız şeyin bazıları tarafından sıkça gösterilen kusurlarımız olduğunu, çoğu insanın hiçbir zaman bunu fark etmediğini hatta eksiğimizi diğer insanların gözüne sokup onu görünür kılanın çoğu zaman yine kendimiz olduğunu fark etmek konusunda bile çok ama çok geç kalıyoruz.

Bende uzun zamandır olan histir.
Ne eksik bilmiyorum, bilsem zaten halledeceğim bu durumu. Düşünüyorum, bulamıyorum. Ne eksik acaba?