kuş cıvıltısıyla uyanmak

bu gerçekten çok güzel bi his ya şehir sessiz sokaklar bomboş güneş daha yeni doğuyor...

sanki küçükken daha sık duyuyordum bu cıvıltıları ya da artık uykum duyamayacak kadar ağırlaştı.

başlık aklıma şu satırları getirdi:
Bu sabah kuş sesleriyle uyandım. Ne güzel değil mi? Hayır, güzel değil! Açık penceremden ok gibi dalıp yastığıma saplanan karga sesleriydi.
Kuş sesleri dediğimde aklına asla karganın gelmediğini biliyorum. Bu, karganın da bir kuş türü olduğunu bilmeyişinden değil, karganın türünün en önemli özelliği olan güzel bir ötüşten mahrum oluşundan elbette. Yüzümü yıkarken acaba diyordum; acaba türümüzün en önemli özelliklerini taşıyor muyuz? Hareketlerimiz ve sözlerimiz nerelere saplanıyor? Acaba 'insan' denince hatırlanıyor muyuz?

Evde iki adet kafayı yemiş kuşunuz varsa kuş bağırtısıyla uyanmak durumunda kalabiliyorsunuz.

Şimdi kuş var kuş var… neticesinde kanarya adalarında da yaşamadığımdan karga sesleriyle uyanıyorum. Kargaya kuş demeye de dilim varmıyor ayrı mevzu ama :)

güne mutlu başlama sebeplerindendir benim için.normalde saatlerce uyuyan ben kuş cıvıltıları olduğunda birden uyanırım.enerjim tavan olur o günlerde.huzurlu olurum..
uzun zamandır yaşamadığım şeydir aynı zamanda.:( alarmımın tuhaf sesiyle uyanıyorum genelde ya da uyanmaya çalışıyorum...

depresif mod on: içimdeki kuşlar cıvıldamadıktan sonra dışarıdaki kuşların cıvıltısıyla uyansam ne uyanmasam ne.. depresif mod: off.

önceden yusufcuk kuşuyla uyanırdım çok severim kendilerini

Ayyy çok hoş!!!