müzik hafızası

Teoman'ın istasyon insanları şarkısı nedeniyle tadımı kaçıran özelliktir.

Müzik hafızası derken ezberlenen şarkılardan bahsetmiyorum. hani olur ya hayatınızın bir döneminde şarkıyı o kadar çok dinlersiniz ki o hisle ya da o dönemle bütünleşiverir. Var mı böyle size bir zamanı hatırlatan şarkılarınız?
benimki sertap erener-olsun
ne zaman dinlersem dinleyeyim aynı his hiç değişmez tüylerim ürperiverir ve o anlara giderim

Bazı şarkılar insanın hayatında bazı anlar için yazılmış gibi. Böyle "cuk" oturuveriyor. Sonra da bütünleşiyor dinledikçe de yaşatıyor o anları.

Bir de açılış amacından farklı bir duruma değinmek istiyorum.
Bir şarkıyı bir yerde duyuyorum ya da daha önce bir iki kere dinlemiş oluyorum ve bir yerde tekrar denk geldiğimde hatırlıyorum. Adını hatırlayamadığımda kafayı yiyorum hatta. Ya da bazen kafamda bir melodiyle uyanıyorum ve bütün gün onu arıyorum.
Size de oluyor mu yoksa benim hastalık olmayan hastalıklarımdan biri bu mu?

bir yandan harika bir şey, bir yandan da başa bela. önceden mutlu bir şekilde dinlediğiniz bir şarkıyı, yorganın altında ağlayarak dinleyebiliyorsunuz bir süre sonra. çünkü size birini hatırlatıyor, belki özleminizi depreştiriyor, üzülmenize sebep oluyor. belki o insan artık hayatınızda bile değil ama küçük bir melodiyle aklınıza geliyor, anıyorsunuz o kişiyi ister istemez. evet doğru, anısı var kardeşim... (ühü)
beynimiz sesleri mükemmel bir şekilde olaylarla, kişilerle, günlerle, mekanlarla, duygularla eşleştiriyor. bunun sonucunda bir şarkı aklımıza bir insanı, özel bir günü, bir olayı, bir yeri getirebiliyor. bir şarkı bir duyguyla bütünleşiyor, sonrasında dinlediğinizde bir anda yine o hisse bürünebiliyorsunuz.
bazen özel olmayan insanları, yerleri de çağrıştırdığı da oluyor. "ne alaka ya?" diyorsunuz düşününce, anlamsız geliyor. mesela 11.sınıfta dinlediğim saçma sapan bir şarkı vardı, dershanedeki bir çocukla anlamsız bir şekilde eşleşmiş beynimde. çocukla hiç konuşmamış bile olabilirim, birkaç kez gördüm zaten. en öndeki sırada oturuyordu, uzun kıvırcık saçları vardı, belki saçları dikkatimi çektiği için beynim bir şekilde böyle bir eşleştirme yapmış olabilir. öyle işte, değişik ve ilginç bir şey.

some sunsick day dinlerken kendimi bir pazar günü güneşte üşüyormuş gibi hissetmem, mabel matiz'in sesini duyduğumda kendimi lise ikide dönemin son sınavına çalışırken bulmamdır.
bir de hala serdar ortaç'ın şarkılarından birini dinlerken fena oluyorum, söz konusu şarkıyı üniversite sınav sonucumu beklerken çok dinlemiştim çünkü.