Sn Shogun bunu merak etmemiş bu yüzden affına sığınarak, kimse de yazmamış ama koruyamıyorum arkadaşlar hep geçici boostlarla bir şeyleri süründürmeye çalışıyorum. Pekçoğumuz böyleyiz diye düşünmüştüm ama o veya bu yöntem ile bunu başaranlar varmış aramızda mutlu oldum onlar adına
ufacık da olsa bi ümidim var ama sn shogun, pek yakında daha zor olsa da biraz umut ve sevinç barındıran özgür günlere kavuşacak gibiyiz, o zaman belki bizim de ruhumuz ferahlar, ruh sağlığımızı koruyabilmenin yolu açılır
Kini,nefreti neredeyse hiç anmayıp onlardan,onları ananlardan uzak durarak. Konu ne olursa olsun sevginin hangi türü gerekiyorsa onu ruhuma işleyip konuya içimden yaklaşarak. Elimin uzandığı yapraklara,ağaçlara,dallara,çiçeklere dokuna dokuna yürüyerek. Gökyüzüne sık sık bakıp önce mavisine dalıp sonra gözlerimi kapatıp derin bir iç çekerek. Yolda karşılaştığım hayvanlara selam verip onlarla konuşarak bazısınınsa tüylerini okşayarak. İnsanların ne dediğini düşünmeden sadece kendi içimi dinleyecek şekilde hareket ederek. Kendime,yalnızlığıma zaman ayırıp onun dediklerini kağıtlara dökerek… Ama En çok da şükrederek. Olana,olmayana;gidene,kalana. Her şeye şükrederek.
3 yıldır düzenli olarak online günlük ve takvim tutmadan önce bunun farkında değildim. Hayatımdki neredeyse her gün normalin üstünde olumsuzluklarla geçiyor ve ben hepsini üzerinden birkaç gün geçtikten sonra istemsizce unutuyorum. Haftan nasıl geçti diye sorulunca aklıma "dün" den başka bir şey gelmiyor (bazen onu da unutuyorum). Ama günlüğümü okuyup takvime bakınca aslında iki gün öncem, haftam, ayım, yılım ne kadar zor geçmiş diyorum.
Unutarak ruh sağlığımı bir nebze koruyorum ama mutlu da olamıyorum çünkü her yeni gün yeni bir mutsuzluk kaynağı için imkan demek. En azından olayları biriktirip patlamayı bu yolla nadiren yaşıyorum.
Çok güzel. Gerçek travmalarda prefrontal korteksin konuşma merkezinin kapandığını okumuştum. Yüksek seviyede stres yaşadığım zamanlarda(travmadan bahsetmiyorum.) İcimden konuşmak gelmez ve içime kapanırım. Konuşturulduğum takdirde normalime dönmeye başlıyorum. Sosyal destek gerçekten kritik bir öneme sahip. :)