sevdiğin birini son kez gördüğünü bilmemek

Bildiğim versiyonu daha çok acıtmıştı beni. Tam bildiğim de diyemem hissettiğim diyebilirim. Ölümün bir kokusu var, kokusu değilse de elle tutulur gözle görülür nitelikleri var ve buna şahit olduğunuzda donup kalıyorsunuz.

Aslında son kez görmek değil benim hikayemdeki belki tekrar görürüm onu ama hayatımın en üst sıralarındayken birden çıkıp gitmeden önce son kez gözlerinin içine baktığım,her zamanki gibi gözlerimizle konuştuğumuz günü bile unuttum. Hâlâ çok özlerim onu. Kızgınım,kırgınım ama özlemim her iki duyguya ağır basar hâlâ. Hâlâ eski günlerimizi hatırlarım;iki dost olarak gülüşmelerimizi, birbirimizi kollamalarımızı ve ne olursa olsun onu affetmemi. Eğer bilseydim son kez o sıcak halimizle konuşuyoruz ona her zamanki gibi sakın beni bırakma derdim seni sensiz yaşamak istemiyorum anılarla avunmak istemiyorum derdim. Belki karşılaşırız onunla bir daha ama bakar geçerim, görmem onu.

Lütfen sayın yazarlar dost olduğunuz birinin hayatından hiçbir şey söylemeden gitmeyin. Atlatılamayan acılardan birini yaşatmayın karşınızdakine.

Daha az üzücü, daha çok pişmanlık verici

İnsanoğlunun unutkan olmasından kaynaklanan hadisedir.. 2020 temmuz ayında gördüğüm ve sevdiğim birini ağustos ayında kaybettim. Tam 1 ay geçmişti. 1 ay içinde toprak oldu. Bilseydim eğer ona söylemek istediklerim farklı olurdu.

bilmek mi daha acıdır yoksa bilmemek mi?bilemiyorum.benim için zor bir soru açıkçası.şu ana kadar bir insanı son kez gördüğümün farkında olmadığım durumların sonrasında hep "keşke bilseydim onu son görüşüm olduğunu"dedim.ama şimdi düşünüyorum da bilsem ne olurdu?muhtemelen o kişinin hasretine dayanamayacağımı bilerek yine de bir umut kokusunu içime çeker,yüzünü ezberlemeye çalışır,onu ne kadar sevdiğimi söylerdim.ancak o kişiyi son kez gördüğümü bildiğim için de fazlasıyla kahrolurdum,yanından asla ayrılmak istemezdim.vedalar zaten zorken yanımdaki insanla beraber son anlarımın olduğunu bildiğim bir veda nasıldır düşünemiyorum..