sımsıkı sarılmak

Sevdiklerime sarılmak içimi huzurla doldurur, oldum olası böyleyim ve bu yüzden durup dururken gider sarılırım. Sözlük sana da sarılabilir miyim acaba

Çok nadir yaparım bunu, anne babama bile çok nadir sarılırım.Teması sevmiyorum çünkü; belli bir sebebi yok, oldum olası böyleyim :) ama bazen o kadar çok istiyorum ki bunu yapmak, belli dönemlerde ki o dönemler genelde herkesin ölümlü olduğunu hatırladığım zamana denk geliyor.İşte o zaman dünya üzerinde tanıdığım herkese sarılmak istiyorum, herkes bana sarılsın istiyorum.
Bazen de inanılmaz üzgün oluyorum, o zaman da kendime sarılıyorum mesela.En sevdiğim sarılma kendime sarılma diye bitireyim entry'i.

Öncelikle belirtmek isterim ki psikolojik açıdan kötü olduğum bir süreç içerisindeyim. Geçtiğimiz haftalarda bunu bir arkadaşımla da paylaştım. Kendisi okuduğu bölüm ve yaşadığı hayat nedeniyle psikoloji konularında bilgili olduğuna emin olduğum birisi. Bir başka gün kendisiyle sohbet halindeyken bir anda bana sımsıkı sarıldı. Hiç nedenini anlamadım, gözlerim dolu dolu oldu anında. Sonra düşündüm "en son bana böyle kim sarıldı, ne zaman sarıldı?". O kadar uzun süredir kimse bana böyle sarılmamış ki aklıma gelmedi. Belki 10 yıl bile olmuş, hatırlamıyorum. Sarılsaydım unutmazdım. Çünkü belli nedenlerden ötürü yakın arkadaşlarım ve annem bile bana sarılmak için izin isterler. Bazen bu imajı çizdiğim için çok mutlu oluyorum. Bazense kollarım arasında boş kalan yerde bir soğukluk hissediyorum. Umarım üşüyen yer kalbim değildir.

Cok tensel bir insan değilimdir ama bazen sevdiklerime öyle sımsıkı sarılasım gelir kiii :( zaten kırk yılda bir temas ediyorum beni reddetmeyin bari

çevremdeki herkes çok güzel sarıldığımı söylüyor, iyi hissettiriyormuş. bunu hatırlamak hep hoşuma gider

özlenilen şeylerden

(bkz: insanı mutlu eden şeyler)