Komiteden 0 alabilmek için 25 soru yapmak zorunda olmak
trajikomik şeyler
Saatler boyu ders çalışıp konuların hepsine en azından 1 kez bakmış olup sınava girdikten sonra sınavdan 40 bile alamamak
Tıp okuyanların derslerden ötürü kendi aralarında sosyalleşmek zorunda kalması ancak sosyal ortamda buldukları insanların da tıp okumaları nedeniyle müsait olmamaları nedeniyle hepsinin kendi içinde yalnızlaşması.
Bir turist Türkiye'ye 1000 euro ile gelir gün boyu harcama yapar 1000 euro ile geri döner.
koronanın yeni yaygınlaştığı zamanlar bi kuruma girerken ateşim 28 derece çıktı ?! :d görevli "tamam covid+ olamazsınız" diyerek girmeme izin verdi. umarım yeni bi ateşölçer almışlardır
her komite öncesi sabahlıycam diyip uyuyakalmam
unutmak istediğimiz şeyler aklımıza kazınırken, unutmamak için çabaladığımız şeylerin (özellikle derslerle alakalı bilgilerin) silinip gitmesi.
ha şimdi çalışırım ha şimdi çalışacağım birazdan başlayacağım yârın muhakkak başlıyorum diye diye nöroanatomi komitesinin sonuna gelmem ve 2 gece üst üste uykusuz ve full çalışarak komiteye girmiş olmam. ciddi trajikomik bir şey bence. neden kendine eziyet edersin ki, cramming yapacağına başından düzenli 1-2 saat çalış işte. bir sabah uyanıp artık çalışmam gerek dememle başlayan süreç totalde 48 saatten fazla bir süre uykusuz kalmamla tamamlanmış, şekersiz redbulların, sert sâde filtre kahvelerin, kahvenin etkisi geçince aldığım modiwake'lerin hesâbını tutamamıştım. iyi sayılabilecek bir not da aldım fakat komite çıkışı eve gelirken yer, zaman, kişi oryantasyonlarımın hafiften bozulmaya başladığını, başımın döndüğünü hissediyordum.
ondan sonra ne oldu? bir dahakine günü gününe değil tabi. 48 değil 24 saatlik crammingler yapmaya başladım. son gece sabahlayıp sınavlara girmek alışkanlık yaptı ve dahası, 48 saatten fazla ayakta kalabildiğimi gören ben, 24 saati artık gözümde büyütmüyordum. henüz tıp hayâtımın erken döneminde edindiğim bu alışkanlık dönem 5'in son sınavına dek devâm etti ve neredeyse hiçbir sınava uyuyarak girmedim. faydası var mı diyecek olursanız, nöbetlerde neredeyse hiç uykuya gereksinim duymamamı belki söyleyebilirim.
fakat önerir miyim? kesinlikle hâyır.
ondan sonra ne oldu? bir dahakine günü gününe değil tabi. 48 değil 24 saatlik crammingler yapmaya başladım. son gece sabahlayıp sınavlara girmek alışkanlık yaptı ve dahası, 48 saatten fazla ayakta kalabildiğimi gören ben, 24 saati artık gözümde büyütmüyordum. henüz tıp hayâtımın erken döneminde edindiğim bu alışkanlık dönem 5'in son sınavına dek devâm etti ve neredeyse hiçbir sınava uyuyarak girmedim. faydası var mı diyecek olursanız, nöbetlerde neredeyse hiç uykuya gereksinim duymamamı belki söyleyebilirim.
fakat önerir miyim? kesinlikle hâyır.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?