bazen hayatımda beni gereksiz üzen bazı insanları ilk yirmilik dişime benzetirim; acı veriyorsun, balon gibi yanağımı şişirip şov yapıyorsun, çıkmamak için nazlanıyorsun da nazlanıyorsun. ama benim senin çıkmana ihtiyacım yok, öyle bir isteğim de yok, varlığına da yok ama neyse bi antibiyotik alıp çekime gideyim.
Bahsettiğimiz onurlu duruşun bir parçasıdır. Maybelline maskaramı sürmeden ya da cerave kremimle yüzümü nemlendirmeden, starbuckstan berry hibiscusumu içmeden, arkadaşlarımla dışarı çıktığımda mcdonaldsa oturmadan ya da yurtta acıktığımda burger king söylemeden, carrefourdan alışveriş yapmadan da çok rahat yaşayabilirim, yaşayabiliriz. hepsinin yüzlerce alternatifi varken eksikliklerini hissetmek mümkün dahi değilken en azından kendimiz için bunu yapabilmeliyiz. çok çok sevgiler.
siyonizme, emperyalizme, israile en ufak sempati duyanlara lanet olsun, aranızda varsa size de lanet olsun, bütün medyaya da, gazetecilik onurunu ayaklar altına alan yüzlerce gazeteciye de, hayır diyemeyen bütün siyasetçilere de, siyonist her işgalciye de lanet olsun; allah birlikte haşr eylesin. elimizden hiçbir şey gelmemesi, zamanında anne baba bosnada tüm dünya oturup seyir mi ettiniz nasıl kimse bi şey yapmadı derken aynı soruyu çocuklarımdan duymaya kendimi hazırlamam gerekiyor galiba şimdi, henüz kendim cevap bulamamışken ve bulamayacakken. inançlı bir insan olarak o günün geleceğine sonsuz imanım varken bile dayanmak çok zor, ben burda kardeşimin saçının teline kıyamazken ordaki insanların çocuklarını toprakları uğruna öleceklerini bilerek doğurduklarını yetiştirdiklerini bilmek zordan öte. allah hepsinin yardımcısı olsun, onlara sonsuz güzel ferahlıklar versin inşallah.
bütün dünya oturmuş seyrederken, özellikle batı medyası tarafından büyük kitleler uyutulurken belki de bizim şu an yapabileceğimiz tek şey kamuoyu oluşmasına bir damla su taşımak; yalnızca tek insana durumun açıklığını, vehametini anlatmak. bırakın farklı ülkeleri kendi sınıf arkadaşlarımızın bu durumu umursamasını sağlamak, onlarla bu konuyu tartışabilmek, toprakları işgal altında olan bir halkın soykırımını, direnişini, Filistin'i gündemimize taşımak. şu an bile bunu okuduğunda küçümsercesine sanki ne işe yarayacak diyecek olanlara inat insanlık görevimizi en aşağı seviyeden de olsa yerine getirerek.
onurlu insanlar olarak, onurlu insanların yanında durduğumuzu belli etmemiz gerektiğini düşünüyorum, bu yazıyı da bu yüzden yazdım, umarım okumuşsunuzdur. leve palestina och krossa sionismen!
hmmm; beni son günlerde öfkeden delirten bazı şeyler: Arap düşmanlığından gözü dönmüş, yaşananlar hakkında hiçbir üzüntü duymadığını rahatça, gülerek söyleyebilen onlarca insan, (sayıca en az onlar kadar) şu durumda bile Filistin/Kudüs mevzusunu akıl almaz bir romantiklikle ele almaya devam eden ve bundan öteye gidemeyenler ve nihayetinde kahrolası siyaseti ve medyasıyla batı
elbet bir gün
en ufak olayda çokbilmiş şekilde dünyaları yakıp yıkan üstüne yeni dünyalar inşaa eden tipler (söz meclisten dışarı genelde erkekler)
memlekette sol fikri benimseyen insanların olduğunu düşünmüyorum, çok çok öyle zannedenler var. ha gerçekten birileri vardır belki ama çok uzaktalar galiba hiç denk gelemedik.
çünkü ben ne zaman bir şey istesem bana verilen koca bi saçmalık
sevdiklerimden küçük bir liste
Balzac - lanetli çocuk
Melisa kesmez - küçük yuvarlak taşlar
Sylvia Plath - mary ventura ve dokuzuncu krallık
Hakan akdoğan - nü peride
Mehmet rauf - ferda-yı garam
Jack london - vahşetin çağrısı
Jean teule - intihar dükkanı
Tanizaki - gölgeye övgü
Annie ernaux - yalın tutku
dingin bir kafa, sevdiğim bi uzmanlık, küçük ılıman bi şehir, kocam çocuklar falan inşallah ya
bana kalırsa kolay bir komite değil ama haddinden fazla abartıldığından karşılaşınca nispeten kolay geliyor, zevkli bir komite de olunca çalışması daha da kolaylaşıyor hatta. ama üstüne kardiyo da gelince kasım sonu gibi bi bunalma mevcut oluyor bünyelerde, o ruh hâli içinde idare eder/güzel şekilde çalışabilirseniz hem sene içinde rahat edersiniz hem de vicdanınız rahat olur. :)
ne varsa satacağız. bu trt'yi de satacağız. bunu da bilin. trt'yi de.
eserlerinin türkçe çevirisinin çok geç kaldığını düşündüğüm Fransız yazar, seneler'i okumaya niyetlenip çevirisini bulamayınca çok şaşırdığımı hatırlıyorum. Neyse ki geç olsun güç olmasın önce seneler, sonra Nobel'le birlikte diğer birçok kitabı can yayınları tarafından (serin idemen ve yaşar avunç çevirisiyle) basıldı. nobel'i hak edip etmediği tartışmalı (ki ben hak ettiğini pek zannetmiyorum) ama iyi bir yazar olduğu su götürmez bir gerçek benim gözümde. başta her ne kadar mesafeli yaklaşsam da şimdi kitaplarını okuduktan sonra bu mesafenin kapanmasa da kısaldığını söyleyebilirim, ernaux'nun özgün ve cesur bir kalemi olduğunu düşünüyorum, okunabilir.
babam üniversite anılarını anlatırken bi arkadaşından bahsederdi, parkasının kocaman cebi ve o cebinde devamlı okuduğu kitabı olan sakin bir genç. kim vurduya gitmiş, kim neyi bahane edip öldürmüş sevdiklerini üzmüş bilmiyorlar. zaten bunun gibi tonla acı hikayede de durum aynı ama nedense bazılarının canı asla yanmıyor. kim bilir belki hâlâ onun için göz yaşı döken birileri vardır, hatırına getiren birileri var.
o birkaç abartılmadığı sürece gayet işleyen, yıllardır sürdürdüğüm alışkanlığım. özellikle pdf kitap okumaya da başladıktan sonra benim için daha da işlevselleşti. eğer kafam aşırı kalabalık değilse genelde okumamın uzun sürdüğü sosyoloji&deneme kitapları yanına bir uzun roman + bir öykü kitabı koyup bu süre içerisinde de tek veya birkaç oturuşluk kısa bazı şeyler okurum. bu sırada da belkiii aylardır okuduğum bir şiir kitabı olur arada açıp baktığım. bu kaba bir taslak tabii ki, haleti ruhiyeme göre, okuduğum yazara, edebiyata göre devamlı değişir. bazen aynı yazarın bütün kitaplarını ard arda okuyup bitirdiğim olur sonra bi bakmışım tek bir kitaba kitlenmişim bu durumda çoklu okuma yalan olur, bazen atıyorum japon edebiyatından bir roman ve bir öyküyü aynı anda yürütürüm daha fazlasına ihtiyaç duymam. bazen aynı anda bi yanda ingiliz bi yanda türk bi yanda koreden bir şey okurken bulurum kendimi. bazen de hiçbir şey okumam. öylee. okumanın bile milyon çeşidinin olduğu bu dünyayı sevmemek çok zor.
gözlerinin önünde aldıkları tedaviye rağmen solup gidiyorlar, acı çekmeden ölebilmeleri için ömrünü paylaşabilecek gibi hissediyorsun. buna bir kez olsun şahit olan birinin bunu yaşamla bağdaştırabileceğini düşünmüyorum.
dinlenebilmek
mezuniyet fotoğrafları bünyeme bi heves yüklemedi desem yalan olur
başkalarından farklı olma çabası, acınası ve boş geliyor maalesef
sen sus çünkü hukuk bilmiyorsun hiçbi şekilde konuşma hakkın yok buna
ben bu ilişkiye olan inancımı kaybettim ela
neyse ya tecrübe oldu (acının tatlı tebessümü :))
ben daha da belimi doğrultamam gibi arkadaşlar, kalanlara başarılar diliyorum
benzerlerimizin bulunduğu ortam bizim için daha konforludur diye düşünüyorum, arkadaş seçimlerimi de ona göre yapıyorum
kimseyle tartışmaktan çekindiğimi bilmiyorum ama genel olarak tartışmaktan çekinirim. (: enerjim yok ve hayat kısa maalesef
ben artık istemiyorum nolur analog zevklerimize geri dönelim bu kadarı yetsin bize
yaz dostum
Bu süreçte arkadaşını, komşusunu, akrabasını taban tabana zıt düşüncelerde dahi olsa kırmayanlara selam olsun. Popüler söylemlere rağmen ayrışmaya, kutuplaşmaya, fanatizme direnen herkese sevgiler. Daha güzel günler görmemiz dileğiyle. <3
hiçbir siyasetçide olmayandır, boş yere ümit bağlayıp üzülmeye gerek yok o yüzden. sevgiler
beni endişelendiren bir şey: edebiyat yayınlarının tekelleşmesi, tamam bol paranız var çok da güzel kitaplar basıyorsunuz ama ben galiba hiçbir yayınevinin edebiyatımız içerisinde bu kadar güçlü olmasını sağlıklı bulamayacağım. E süper kitaplar basıyorlarmış, yeni renkler getiriyorlarmış, buldun da bunuyor musun niye mutlu değilsin diye soruyorum kendime, e mutluyum da! Kafam karışık anlayacağınız (:
nagareboshi9
