cherie

Kini,nefreti neredeyse hiç anmayıp onlardan,onları ananlardan uzak durarak. Konu ne olursa olsun sevginin hangi türü gerekiyorsa onu ruhuma işleyip konuya içimden yaklaşarak. Elimin uzandığı yapraklara,ağaçlara,dallara,çiçeklere dokuna dokuna yürüyerek. Gökyüzüne sık sık bakıp önce mavisine dalıp sonra gözlerimi kapatıp derin bir iç çekerek. Yolda karşılaştığım hayvanlara selam verip onlarla konuşarak bazısınınsa tüylerini okşayarak. İnsanların ne dediğini düşünmeden sadece kendi içimi dinleyecek şekilde hareket ederek. Kendime,yalnızlığıma zaman ayırıp onun dediklerini kağıtlara dökerek…
Ama En çok da şükrederek. Olana,olmayana;gidene,kalana. Her şeye şükrederek.

Her zaman müsait olmayın. Tüm gün boş olsanız bile bazen "işim var" demeniz gerekiyor. Diğer türlü insanlar onlara ayırdığınız vaktin değerini göremiyor. Nankörler çünkü. Örnek verirdim ama aklıma gelince canım sıkıldı, vazgeçtim.

Yaşam çok nankör. Unutulacak, varlığımızın bir kanıtı bile olmayacak belki. Ölmek, çok uzak çok yakın. Bilmiyorum, korkuyorum.

Efenim bugün sıradan bir avm'ye gittim. Çantamda da sekreterlik ve steteskop var. Güvenlikte xrayden geçerken ekranda bunları yabancı cisim-olası saldırı için kullanılabilecek cisim olarak yorumluyorlar. İntörn doktor olduğumu ve cisimlerin neler olduğunu söylüyorum. Güvenlik yine de kontrol etmesi gerektiğini söyleyerek çantamı açıp göstermemi istiyor. Yardımcı olup gösteriyorum.

Bunu neden anlattım. Bir doktorun steteskobu bile Bu kontrolden geçemeyip hemen incelenmek istenirken maalesef ve maalesef hastaneye insanlar istedikleri tarz silah, saldırı aletini sokmaya devam ediyor. Halen daha yetersiz önlemlerle devam ediyoruz hayatımıza...
Ufak bir serzeniştir..

Kimseyi üzmeyin ama sizi seven ve size değer veren insanları hiç üzmeyin. İnsanlar size olan sevgilerinden ötürü yaptıklarınızı bir süre tolere edebilir, sizi alttan alabilirler. Ama bu her zaman böyle olacağı anlamına gelmez, bir yerden sonra sabırları tükenecektir. Bu da demek oluyor ki size değer veren insanları üzmeniz onları kaybetmenizle sonuçlanabilir. Unutmayın ki yaptığımız her şeyi aslında kendimize yapıyoruz.
İnsanları üzmeyin, hassas kalpli insanları hiç üzmeyin. Size ufak ve önemsiz gelen bir hareket ya da söz birilerine çok ağır gelebilir. Yapılan bir şey, söylenen bir söz karşınızdaki insanın dengesini bozabilir. Belki zaten yeterince problemi olan biridir ve sizin küçük bir davranışınız bile o kişiyi çok sarsabilir.
Üzmeyin. Hayat üzmek için de üzülmek için de çok kısa. Sözler, davranışlar hep iz bırakır. İnsanlarda güzel izler bırakmaya çalışmak lazım.
Üzmeyin, çünkü ne gerek var? :)

Yetersiz.
Hayatta her an her şeye yetersiz olduğumu düşündüm. Yeteri kadar güzel, yeteri kadar başarılı, yeteri kadar zeki, yeteri kadar çalışkan, yeteri kadar dürüst, yeteri kadar iyi…değilim. Hiçbir şeyde yeterli değilim. Fazlasını değil yettiği kadarı olmayı isterdim ama bu isteğim hiç gerçekleşmedi. Bu yüzden kendimi sevilmeye değer görmedim, görmüyorum çünkü yeterli değilim. Yeteri kadar sevilebilir biri olmadım hiç, olmayacağım da.

yaşamadık kardeşim, onun da en kralını biz yaşayamadık..

Şikayet etmeyi bırakıp çözüm üretmeye çalışmak, en azından denemek.