mdblue

Bugün önünden geçtim. Çok kez bunu yapmama rağmen bugün bir farklı göründün bana.
Vedalaşmak zorunda olduğum biri gibiydin. Senden uzaklaşmanın iyi geleceğini düşündüğüm her zamanda özleminle kendine Çağıran kişi sendin.
Her yerinde acı tatlı bir sürü anı biriktirmişim. Uzaktan seyre daldığımda mesela karede gözümden yaş gelene kadar attığım kahkahaları, genel cerrahi sözlüsünden çıkıp ağladığım zamanı gördüm.
E9'da anahtarımı kaybettiğimi düşünüp hızla dolabıma yönelirken ağlayan kendimi gördüm. Yine e9'da sımsıcak yüreklerle sohbete durdum.
Acilin önünde arreste yetişmek için çayımı çöpe attığımı aynı zamanda da diğer nöbetin gecesinde arkadaşlarımla kahvaltı yapmanın mutluluğunu tattım.
Demem o ki 24 yıllık yaşam serüvenimin dörtte birini bu küçücük yerde geçirmişim ve unutmam mümkün değil seni.
Seni hep hatırlayacağım. :)

Bu yıl mezun olan her arkadaşımdan veda konuşması bekliyorummm. Ben yazdım gitti.


Öğrencilik hayatımı noktalandırdığıma göre işe en başından başlayabilirim.
Hayatıma önce imkansızlıkları nedensizce yerleştirmiş olan ben, ilkin okuma yazmayı öğrenemeyeceğime emin bir şekilde ilkokula adımımı attım. Arkadaşlarım annelerinden ayrıldığı için ağlarken ben acaba öğrenebilecek miyim bu çizgileri diye hüzünle baktım. İşler beklediğim gibi gitmedi.
Şaşırmıştım.

Sonra matematikle karşılaştım diyemeyeceğim çünkü matematikle, soyutluklarla aram hep iyiydi. Bu sefer de Türkçede zayıf kalacağım korkusuyla devam ettim. Sonra fen lisesini kazanamam dedim. YGS'de 13.478 sıralamamla tıp fakültesi ya olmazsa dedim. Anatominin ilk dersinde yok ben hayatta bunları aklımda tutamam dedim. Şu farmakoloji nedir yahu dedim… Sözlülerden ben nasıl geçeceğim dedim.

İşte gelin görün ki bugün hepiniz benim Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesinden mezun oluşuma birer şahitsiniz. Ben mutluyum elbette ama daha çok da hüzünlüyüm. Sebebini bilmediğimi sandığım hüzün vedanın gelişindenmiş şimdi fark ediyorum. Hayat vedalarla güzel. Bu zamanki serüvenimde yanımda olan herkes kıymetliydi. Çoğu geçti, gitti.
Yanımdan asla geçip gitmeyen, kendilerini kendim seçmediğim ama seçsem yine de onları seçeceğim bir ailem vardı. Her derdimde yanımda, her ağrımda gözlerimin içine bakan, derman bulan ya da olan…
Her türlü sıfatların, ünvanların ötesinde ben en çok bu ailenin küçük, pembe yanaklı kızı olduğum için gurur duyuyorum. Size layık olmak için karşıma çıkan tüm olumsuzlukları, önce de aklımdaki tüm kötü düşünceleri atacağım.

Bizi bizden çok seven anneme; her gün atıştığım ama en çok benzediğim kişi olan babama; ses tonumuzdan, gülüşümüze kadar herkesin ayırt etmekte zorlandığı, güzeller güzeli ablama; yorgun argın da olsa scrubslarıyla beni yalnız bırakmayan canım abime teşekkürlerimi sunuyorum.

Yanımda olamayan ama her zorluğumu göğüsleten, uzakları yakın eden ablama, abime ve boncuğuma da kalbimde en güzel yerde olduğunuzu bildiğimi hatırlatmak isterim.

Sizi çok seviyorum iyi ki varsınız, hep olun.
Mezuniyet bahaneydi, ben sevdiklerime sevdiğimi söylemek istedim. 💘

Yıldızlar gibi parlayacağı yaşta, yalnızca benden 2 yaş küçükken, sol akciğerine ihanet etmiş kocaman bir adenoca kitlesiyle yaşama tutunmayı seçen ufacık bedenli hastam.
Ailesinin patoloji sonucunu göstermesi sonucu ilk kez hastasının karşısında ne diyeceğini bilemeyen kişi konumuna düştüm. Öncesinde de annesi gözleri dolu dolu hocam sizce ne çıkar diyişleri hala kulağımda. Allah şifa kapılarını aralayan doktorlardan eylesin.
Bu meslek iyi bi meslek arkadaşlar. Ne mutlu layık olana.

Manalı bir sayıyla atandık diyelim sayın yazarlar. Buraya yazdığım ilk entrymde stajyer doktordum. Şimdi pratisyen doktorum. Yeni görevlerimize başlamamıza sayılı günler kala bir nebze de olsa herkese “ben de bitirdim, daha çok da bittim.” Demek istiyorum. :')

Arkadaşlarımın son nöbet cart curt yazılarına benim internlüğümüzün son gününde nöbetçi olmam şokuyla karşılık vermem…
Allahım sen son gün yeni internlere devir yapacak taze doktorların da Rabbisin. :))

Hz Aişe…
Peygamber efendimize onu sevip sevmediğini sorduğunda “kördüğüm gibi seviyorum” cevabını alan ve yıllar sonra “kördüğüm ne alemde” sorusuna “ilk günkü gibi” cevabının verildiği en güzel sevilen kadın…

Şimdi sırra kadem basan entrylerim arasında, geçen yıl tam da bu zamanlar “davullu zurnalı mezuniyet yapıldı.” Demiştim. Bu yıl da bizim davulumuz çalacak.
Biz doktor olduk galibaaa. Darısı tüm sözlük yazarlarına. 🥹

Bugün antrenörümden “Sen bilinçaltında yay çekmeye devam etmişsin.” iltifatını aldım.
Bu kadar süre geçmesine rağmen bu kadar doğru yapabilmemi böyle açıklayabildik. :)

Ayaklarımıza Kudüs gücünün geldiği günleri Özlemle bekliyorum. Hoş, o günler geldiğinde Kudüs kalacak mı bilmiyorum.
İnsanlığımızı sorgulamalı. Yaşamı bi anlık durdurmalı, vicdanın sesini yükseltmeli.

Hayatta gördüğümüz insanların çoğunun hatta en bilgili görünenlerin bile bir şeyleri kitaplardan çok ordan buradan öğrendiğini düşünüyorum. Bu yüzden de her düşünceye saygım var ama her söze inanmam.

Bu vatanın havasından suyundan mı bilmiyorum ama savunduğumuz çoğu fikrin sahipleri biz değiliz ne yazık ki…
inandığınız her ne varsa bir kez olsun ondan şüphe etmeyi deneyin, araştırın. işte o zaman bir fikre sahipsiniz ve düşünüyorsunuz demektir.

Önceden burası olsun, söz hakkım olan herhangi bi yer olsun; konuştuktan sonra acaba o ne düşündü, şu kişi saçma mı buldu, mantıksız mı konuştum filan diye çok kafa patlatırdım. Artık yalnızca kendimle ve düşüncelerimle ilgileniyorum. Herkes anlamak istediğini anlayacak nasıl olsa.
Ve evet önceden insanları ikiye ayırırdım. Düşünenler ve insanların ne düşündüğünü düşünenler…
Ben artık birinci kategoriye giriyorum müsaadenizle. :))

Bu çağı beğenmiyoruz ama bu çağa doğmuş insanlarız. Demek ki biz bu çağın asıl insanlarıyız. Beğenmediklerimiz kendimizde olan şeylerin karşıya bir yansımasından başka bi şey değil. Çünkü çoğu zaman çevremizi kendimiz oluştururuz. Çevreyi, çevreni Beğenmiyorsan kendini de beğenmiyor ve yeterli bulmuyorsun demektir.

Yorucu bir paragraf oldu ama ben beğendim :)

Açık olan pencereler gördüm. İçeri sızan çöp kokusunu perdeleyemeyen o pencereler yok hükmündeydiler. Güneşin gizleyemediği o loşlukta zamanı karalayan bir çift göz vardı.

Kapalı, kapkaranlık, buğulu pencereler de gördüm. İçerinin sıcağından nemlenmiş gözlerin birbirini görmediği, patates köz kokularının her tarafı kuşattığı ve içeri sızan yıldızların Işıklarından uykuların bulutlara bırakıldığı, samimi yoldaşların olduğu pencere kenarları da gördüm.
İşte umut buna benziyor. Görünenin aksi (tersi) gibi, kalplerimizin aksi (yankısı) gibi. :))

İnsanları affederek büyüyeceksin, kızım.
Kin ve öfkeden sıyrılarak hayat yaşanır hale getirilir, biliyorsun. Biliyorum, çabalıyorsun.

Kendini en çok sen seveceksin, kızım ki başka bir sevginin varlığı veya yokluğu seni üzemesin. O şekilsiz danslarını da, soğuk esprilerini de, asla gerçekleşmeyecek hayallerini de, varoluşunu da seveceksin.

Hayat sana nasıl davransın istiyorsan öyle davranacaksın kızım. Yumuşak olacaksın yağmur yiyen yaprağın artık ses etmemesi gibi. Gerekmediğinde konuşmayacaksın kızım.

Sen yalnızca sen olacaksın. Ötesi değil. Ötelere inat, inan fazlası değil.

“Gün olur, alır başımı giderim
Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda
Şu ada senin, bu ada benim
Yelkovan kuşlarının peşi sıra.
Dünyalar vardır, düşünemezsiniz;
Çiçekler gürültüyle açar;
Gürültüyle çıkar duman topraktan.

Hele martılar, hele martılar
Her bir tüyünde ayrı bir telaş!

Gün olur, başıma kadar mavi
Gün olur, başıma kadar güneş
Gün olur, deli gibi...”

“Rüzgardan mamüldür hayat, geçip gider. Geçip gider. Lakin fırtınanın dinmesini beklemek değildir yaşamak. Yağmurda dans etmek, kırılan bir bileğin üzerinde seksek oynayabilmektir. Yani ki yaşamak ciddi hadisedir.

Başlayan her şey bitmekle kaimdir. En uzun, en çaresiz geceni düşün, sabah olmadı mı? Ey Adem, yazgının Sisifos'tan ayrı olduğunu kim söyledi sana? Hani şu, ömrü boyunca koca bir kayayı dik bir dağın doruğuna yuvarlamaya mahkum edilen bahtsız. Ne zaman doruğa ulaşsa kaya hep elinden kaçar ve Sisifos her şeye yeniden başlamak mecburiyetinde kalır. Yolu yok; bulup buluşturacak, gerekirse borç harç denkleyecek, umut edeceksin. Çünkü güneş yalnız umut edebilme kabiliyetine sahip insanların yüzü suyu hürmetine doğar.

Karamsar olma hakkın yok. İyi olacağız! İyi! "