Telefonu elinden bırakmamak, sürekli gülümseyerek yazışmak, ev ahalisine fazlasıyla sevecen davranmak, sabah uyandığınsa günaydın mesajı gelmiş mi diye bakmak ve geldiyse gerçekten gününün ayması, gece uykun olsa bile telefonu bırakmayıp yazışmaya devam etmek 👀
"Yok öyle umutları yitirip karanlıkta savrulmak unutma; aynı gökyüzü altında bir direniştir yaşamak."
Ettikten sonra acaba buldu mu, acaba yanlış yere mi gitti diye düşünüp durduğum için bana sorulmasından hoşlanmıyorum :')
Sahilde ayaklarını uzatmış, yatıyor, gökyüzüne bakıyor, hayal kuruyor, dalgaların sesiyle huzur buluyor, hafif esen rüzgarla mutlu oluyor, biraz üşüyor ama çaktırmıyor :)
Kendime "şşşş, bi şe yok bişe yok" demek.
Yavaş yavaş bu amcalara benzemeye başladık. Ben küçükken 2 liraya köfte ekmek alıyordum cümlemi sık kurmaya başladım :/
Tutunamayanları bitiremeyeceğini düşündüğü için tutunamayanlara başlayamanlar başlığıyla kapışır.
Dünyanın en güzel şeyi komiteden sonraki cumartesi pazar. Birkaç film izledim, kitap okudum, alışveriş yaptım, arkadaşlarımla buluştum. Ne olur ki sürekli sınav olmasa hayat böyle bayram olsa :/
“insana imtihan olarak özlemek yeter.
bir şehri,
bir sesi,
bir nefesi.”
-Cahit Zarifoğlu
bir şehri,
bir sesi,
bir nefesi.”
-Cahit Zarifoğlu
Buyrun benim????
Binbir hevesle başladığım işler yolunda gitmeyince kendimi avutma şeklim.
Komite sonrası bir kez bile bakmayacağını bildiğin halde çektiğin ders notlarının fotolarını silmek.
Bence bize tus'a girdiğimiz için para versinler...
Ben yazmazsam yazar mı diye yazmadığın insanın sana yazmaması :')
Zeka küpü bir çocuk olduğum için para bulunca bakkala gidip hüptürük alırdım hemen, hiç yutmaya fırsatım olmadı 😌
Kötü bir şey yaşamışsındır, moralin çok bozuktur. Ama güçlü durmuşsundur, ağlamamışsındır. Biri sorar noldu, moralin bozuk gibi diye. Yok bir şey derken sesin titrer, hafif gözlerin yaşarır. Ama tekrar sorar karşındaki emin misin diye. Sonra kendini tutamazsın, işte o anki his. Yazarken burnumun direği sızladı :'(
Valla istemekle hiçbir şey olmuyor, harekete geçmek de çok zor, en iyisi istememek. Ben istiyorum ki emek olmadan yemek olsun çünkü yetti gaari ne emek emek yemek yiycek halimiz kalmadı emek vermekten akdkfjkska
Bu cümledeki seven kişi ben oluyorum, üzülüyorum. Teşekkürler.
Yanlış kişiyi seviyorsun da ondan akıllım 😉 bak sevmen gereken kişi tam burda duruyor 😍❤️🔥❤️🔥
Sen de olmasan be mandalinam :') ❤️❤️❤️
Asıl sen olmasan nice olur benim halım 🥺
Önceden her şeyini paylaştığın insanla şimdi tek kelime konuşamamak...
Aşırı çok çay içmesi. Zorlasa kırk demlik çayı içebilir. Gittiğimiz her yerde çay içer. Evde sürekli çay demletir. Çay ve babam arasındaki bu samimiyet bence garip :)
Ya sürekli ders çalışırsın ya da sürekli ders çalışman gerektiğini düşünüp kendine eziyet edersin :')
Burada entry'niz paylaşılır, arkadaşınız çok beğenip size gösterir, o entry sizindir ve sakince gülümsersiniz :)
yaşadık, onun da en güzelini yaşadık...
bir kez paylaşıldım diye girdiğim tripler :)
yaşadık, onun da en güzelini yaşadık...
bir kez paylaşıldım diye girdiğim tripler :)
VS çalışman gerektiğini düşünüp hala telefon başında olmak...
Nedense hep karşı takımda olur. Bi de partneri elma der mezbahane kelimesini bilir falan :')
Bana bunu hatırlattı...
Yaşadık kardeşim onun da en kralını yaşadık 🚬
Komite çıkışı her şeyi öyle bir unutuyorum ki neyi sürekli unuttuğumu yazacak kadar hatırlayamadım :')
Çok tatlı bi animasyona benziyor diye izlemeye başlayıp gözümdeki nemle bitirdiğim animasyondur. Hayat bir sahne, biz de yazılanı oynayan küçük oyuncularız gibi geliyor bazen, arada bi doğaçlama yapabilme şansımız olsa da metne sadık kalmak zorundayız. Yaşamak... neymiş yüzyıllarca uğruna bu kadar konuşulan bu yaşamak... fazla mı ciddiye almışız acaba kendisini. İsmet özel diyor ya "yaşamak yükü kaldı üzerimde" diye, oralara bir yerlere götürdü bu animasyon beni. Okyanusun içinde okyanusu arıyorum ama bilmiyorum ki ta içindeyim onun, arasam boş, bulamayacağım ama yine de arayacağım, aramakla geçecek ömrüm. Sıfırdan başlayabilseydim eğer başlamazdım herhalde; bilirdim çünkü yine bu okyanusta, bu okyanusu arayacağımı...
İlk gelişim tercihlerin açıklanması üzerine aşırı heyecanlanmam ve bizimkilerin dayanamayıp birden hadi Ankara'ya gidelim de okulunu gör demesiyle oldu. Tam Ankara'ya girdiğimizde arabamızdan hafif duman çıkmaya başladı, sağa çektik, birkaç tamirci aradık. Sonra idareten yapıldı araba. Yemek yedik, okula gideceğiz, kaza yaptık. Hevesimin kursağımda kaldığı gündü gerçekten :) Ona rağmen ailem sürekli olsun, olacağı varmış diyerek beni motive edip bir şekilde okula götürdü. Fotoğrafların hepsinde mutsuzuz tabi :) ama benim amfiye girip moralimi toplamamla gün güzel bitti. Memlekete çekiciyle gittik, araba pert tabi. Hiçbirimizin unutamayacağı bir anıydı :)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?