bazen hayatımda beni gereksiz üzen bazı insanları ilk yirmilik dişime benzetirim; acı veriyorsun, balon gibi yanağımı şişirip şov yapıyorsun, çıkmamak için nazlanıyorsun da nazlanıyorsun. ama benim senin çıkmana ihtiyacım yok, öyle bir isteğim de yok, varlığına da yok ama neyse bi antibiyotik alıp çekime gideyim.
Appendix'ten bile işlevsiz ve baş belası olmayı başarabilmiş vücut parçası.
varlığı dert yok oluş süreci yara
her zaman 20 yaşında çıkmıyo bazılarında önceden fırlayıveriyor :d
Daha yeni ikisinin çekim olayına girdiğim diştir. Aslında dikiş olayı olmasa çok acıtmıyor. İyileşme süreci bu işin zor olan kısmı gibi gördüm ben. Çekim anestezi ile beraber 30dk falan sürdü ki çoğu uyuşmayı beklerken geçti. Sonraki süreç ve yemek yemekteki zorluk tatsız tabii. 1 gün önce Erol taş gibi tavuğu ısırırken sonraki gün çorba ve puding ile beslenmek can sıkıcı oluyor.
Çektirmekten korktuğum için 1 yıl önceki randevuma gitmemiştim. Doktor demesine rağmen gitmediğim randevuya gitmeye dış hekimliği okuyan arkadaşım sayesinde ikna oldum. Cesaretimi toplayabilirsem çektireceğim. Dertsiz başıma dert oldu resmen.
nagareboshi9
