lisede öğleden sonraki dersleri ekip cs oynamaya gitmiştik arkadaşlarla. açtık oyunu oynuyoruz, bunlar doğar doğmaz öldürüyorum, göz açtırmıyorum hiçbirine. biraz daha oynadıktan sonra sende hile var diyip kapattılar oyunu. çok gururlandığım bi andı.
Bu yıl aldığım en güzel iltifat ortaokul öğretmenimden gelmişti. Yıllar sonra beni gördüğünde, "kendini iyi yetiştirmişsin. Ankara sana yaramış. Buranın insanı gibi konuşmuyorsun." demişti. Bu beni mutlu etti çünkü ben buranın insanını sevmem. İstisnalar elbette vardır. ben burdan kurtulmak için epey çalıştım. Uzaklarda yaşamak bana iyi geliyor.
Buraya aldığım bir iltifatı yazmıycam o zaman ne işin var diyceksiniz haklısınız. Neyse diyceğimi diyip gidiyim: bence olay iltifatın güzelliği değil, o iltifatı kimin ettiği.
Hayır,ikisi de değilim demiştim. 'Neden benimle ilgileniyorsunuz?' Diye sorunca da Bunların pek de imkansız olmadığını bilsin,görsün diye yaptığımı söylemiştim.
Ayrıca dün fakülteye yeni başlayan bir meslektaşım 'umarım senin gibi bir doktor olurum abla.' Dedi. Değişik ve güzel bir iltifattı. :)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır. katkıda bulunmak istemez misin?