kadın cinayetleri

bence burada her şey tozpembe olmamalı o yüzden bu başlığı açıyorum. bugün Türkiye'de bir kadın yakılarak öldürüldü toplamdaysa bugün 3 kadın öldürüldü. dile kolay 3 çiçek daha soldu bugün ve bu sadece bilebildiğimiz kadarı. bence artık tepkimizi koymaktan öte şeyler yapmaya çalışmalıyız. herkesi bu konuda bir şeyler paylaşmaktan fazlasını yapmaya davet ediyorum. teşekkürler...

(not: lütfen bu entry'i beğenmeyin, beğenilecek bir şey olduğunu düşünmüyorum)

http://anitsayac.com/?year=2020

Fikirleri ve duyguları, gerçekleri ve doğruları, inançları ve zıtlıkları, gülüşleri ve mutlulukları; kendi gücünden güçlü hissedip konuşmaktan korkan korkakların savaşmadan kurtulduğunu sanma yöntemidir. Bir erkek tarafından tacize uğrayıp takip edildiğimde ağlayarak kaçacak yer aradığım gün aklıma geliyor. Kaçamayan her kadının yerine kendimi koyup daha çok ağlıyorum. Ölümün parmaklarım arasında dolanan havadan daha yakın olduğunu hissediyorum.

dünkü öğretim görevlisinin videoları, fotoğrafları gözümün önüne geldikçe ağlamak istiyorum. hepsinin hayalleri vardı, gelecek için planları, daha yeni günler için umutları, ...

neden, nasıl, ne zaman, ne giymiş, kimleymiş sorularını aştığımız gün; tacizcisinden tecavüzcüsüne, katiline varana kadar her suçlunun cezasını bulduğu bir adalet sistemine sahip olduğumuz gün başaracağız. hayatta kalmayı, korkmadan yaşamayı, çekinmeden gülmeyi başaracağız... böyle ummak böyle inanmak istiyorum

politiktir.

İstanbul sözleşmesi'nin sıkıca uygulandığı ilk senelerde kadın cinayetlerinde düşüş yaşanmıştı. Sonra bu sözleşme kaldırıldı, neden? Bir cevap yok, açıklama yok! Kaldırıldı işte. Yerine bir şey getirildi mi? Hayır. Erkek arkadaşlar bunu tam anlamıyla anlayamıyor olabilir, bir kadının arkasında birini hissettiğinde yaşadığı korkuyu, bu ülkede alınıp verilebilen bir “mal” konumuna sokulmanın ne demek olduğunu yaşayan bilir. Ben de bilemem tam anlamıyla mesela bir çocuk gelinin babası yaşındaki biriyle evlendirildikten sonra yaşadıklarını ama şunu biliyorum: Bazı insanlar beni ciddiye almıyor, sırf kadınım diye söylediklerimi dinlemeyen insanlarla karşılaştım ben. Daha sonra aynı kişiler babamı düzgünce dinlemişlerdi ama. Annem boşandığında annemin düştüğü konumu da kendi gözlerimle gördüm, toplumun ona acıyışına da şahit oldum çünkü annem onlara göre iki kız çocuğuyla “kadın” başına ne yapardı ki? Bu konuda çok öfkeliyim ve beni tam anlamıyla anlayabilecek kişilerin kadınlar olduğunu düşünüyorum. Birbirimize destek olmaktan başka da elimizden bir şey gelmiyor. Bu kaçıncı haber sayamadım bile. Daha da kötüsü ne biliyor musunuz? Bu son değil ve olmayacak. Son olmadığı gibi bazı zihniyeti bozuk kişilerce bu kadınların bunu “hak ettiği” düşünülecek.