birisi söyleyene kadar o şeyi fark etmemek

Eski bir arkadaşımın beni yıpratan ve sürekli suçlu hissettiren tavırları. Aramızdaki iletişim tamamen bittiğinde başımdan geçenleri paylaştığım birisi bu farkındalığı hissetmemi sağladı. Bir zamanlar çok değer verdiğim insanlar arasında yer alacak olan eski arkadaşım, zamanın saçma getirileri yüzünden aramıza mesafe koydu. Sevdiğim birisi olduğu için bu durumu oldukça kafaya takmıştım. Üzüntü nedeniyle bir dönem yemeden, içmeden kesildim. Bir önceki girdide bahsetmiştim; üzgünsem yürüyüş yapmak beni iyi hissettiriyor. Kendisine birkaç şey söylemek ve biraz da yürümek maksadıyla dışarı çıktığım bir gün talihsiz bir olay geldi başıma. Kendisine bu durumdan bahsetmedim. Sonrasında aramız düzelmiş gibiydi, bu olayın bahsini açmadım. Şimdiyse aramızda iletişim adına hiçbir şey kalmadı. Kendisini sevmediğimi ya da değer vermediğimi düşünüyor. Benim içimdeki herhangi bir hissi bilmeden bu şekilde küçültmesi, tek seferde benden kurtulması, sonradan fark ettiğim suçlayıcı tavırları... Bir hata yapmıştım, özür diledim. Ama sonrasında özrümün kabul olmadığını fark edip kendi kendime çok üzüldüm, kendimi çok yıprattım. Oysa ne benim özrümün ne de varlığımın umursandığı biri için kendime öyle büyük zararlar verdim ki çok pişmanım. Keşke zamanı geri alsam ve ondan özür dilemesem. Lütfen çevrenizde arkadaşı olarak gördüğü kişi tarafından böyle hissettirilen biri varsa müdahale edin. İnsanın istese dahi kurtulamadığı tek kişi kendisidir. Kişinin kendini suçlamasına sebep olmak, içten içe kendinen nefret duymasına sebep olmak korkunç bir kötülüktür.

alakasız olacak ama boğazlı kıyafet giydiğini boğazlı kıyafet giydiğini düşünmeden önce hissetmemek gibi bir şey

Bazen, bazı şeyleri etraflıca anlayabilmek için dışardan bakmak gerekliliğini gözler önüne seren durumdur.

söyleyen kişi gözümde çok yüceliyor, "vay nasıl da fark etti" oluyorum