tıp okurken kendinde hastalık bulma sorunsalı

inşallah yalnız değilimdir :d

hastalık görmeye başlayalı beri fiziksel çevremde sadece “ölmemeye çalışma çabası” içerisindeyim.

Her stajda mutlaka kendimde bir hastalık bulurum. Bu şekilde düşündüğüm hastalıkları daha iyi öğrendiğimi fark ettiğim için pek de şikayetçi olmadığım durumdur

Ben tıp kazanmadan bunu yapıyodum ya öyle apandisti patlatıyoduk az kalsın tıpa başladıktan sonra ne zaman aklıma acaba şu hastalığı mı oldum diye bir şüphe düşse cevap aynı "yok be olm"

bir yeri ağrısa hemen kendini pole atıp gugılda okudum bende kesin kanser var diyen +50 yaş anksiyöz teyzelerle ortak yanımız. dönem 3 patoloji dersleriyle başlar dönem 4 dâhiliye stajıyla peak yapar, asistan olunca geçer.

(bkz: hypochondriasis)

ha tutturamaz mısınız tutturursunuz, sıradan herkes gibi ip atlarken ayak bileği posteriorunda meydâna gelen âni ve şiddetli ağrının ilk sâniyesinde tepkim hskktir tendonu kopardık olmuştu ve âcildeki doktora bir türlü bunu inandıramamıştım.

netîcede gecenin köründe mr ve tanı 2 gün sonra sol komplet achilles tendon rupture...

dirseklerimi masaya yaslamaktan yüzük ve serçe parmaklarımın ve altlarının bilek kısmına kadar uyuşmasının nedenini anlamak ile başlayan (bkz: cubital tunnelda ulnar nerve sıkışması) sorunsaldır. yerine göre çok ilginç ve zevkli olmaktadır, "acaba başka ne tip sorunlarım var?" diye düşünmeden edememekteyim, sanırım ileride çok daha zevkli şeyler olacak.

özellikle kardiyolojide evhamdan dolayı bazen konuyu değiştirmeme sebep olur. ayrıca 'acaba ölüm nedenime mi çalışıyorum şu an' düşüncesi de ara ara yoklar sağolsun

psikiyatri notu okurken yaşamasam bari bunu ahahah

Bir arkadaşım nöro komitesi esnasında anensefali olduğunu iddia ediyordu, bu olayın zirvesi bu bence.

Ben bunu üç senedir hiç yapamadım ya, dersleri anlamıyorum galiba ya da o kadar hızlı çalışmak zorunda kalıyorum ki kendime entegre edemiyorum.