büyüdükçe farkına varılan şeyler

-sağlık her şeyin başıymış gerçekten o yüzden mümkün olduğunca sağlığımıza dikkat etmeliymişiz
-sevdiklerimizi bir gün kaybedebiliriz onlara şimdi,yarın ve yanlarımızda oldukları süre boyunca sımsıkı sarılmalıymışız
-yapmak istediğimiz şeyleri ertelememeliymişiz çünkü hayat gerçekten kısa
-ve hayat bir süreç ve her gün bize yeni bir şey öğretiyor.yaşadığımız o şey üzücü bir şey olsa bile o duygumuzu da yaşayıp sakince aslında belki de bunun bizim için sonrasında iyi bir etki oluşturabilme ihtimalinin farkında olmalı ve ondan da ders çıkarabilmeliymişiz..

Küçükken hep kavga etseniz de birbirinizi kıskansanız da büyüdükçe iyi ki diyorsunuz iyi ki her daim ne olursa olsun yanımda olan bi ablam var..heleki yaş farkınız çok azsa bizim 20 ay ;))

"Herkes üç yaşam sürer. İlki saflığın yitirilmesiyle, ikincisi masumiyetin yitirilmesiyle, üçüncüsü bizzat hayatın yitirilmesiyle sonuçlanır." - Dark yaşadıkça gerçekleri gördükçe bunu hem kendi içimde hem de dünyada çok daha net görüyorum

Hayat üç bölümdür: dünyayı değiştireceğini sandığın, dünyanın değişmeyeceğine inandığın ve dünyanın seni değiştirdiğine emin olduğun.-Jean Paul Sartre bunu da yaşadıkça anlıyorsun. Küçükken her şey tozpembe her şeyi başarabileceğini dünya için çok önemli biri olduğunu sözünün olduğunu sanarsın. Zamanla anlarsın ne kadar önemsiz olduğunu bu sakil dünyanın böyle kalacağını ve de dünyada katlanılacak tek şeyin sevgi olduğunu...

mutlu olduğumuzu iki üç an var bir ömür onları arıyoruz sonra aramayı da bırakıyoruz sonra bir ot gibi yaşıyoruz

anne ve babanın yaptığı, travma yaratmayan hataların affedilebilirliğidir. yaşım onların evlendiği veya anne-baba oldukları yaşa yaklaştıkça fark ediyorum ki çoğu zaman kalplerinde iyi niyetle hareket etmiş, yaşlarından ve tecrübesizliklerinden dolayı sonucu göremeseler de, en iyisi olsun diye çabalamışlardır. onların sahip olamadıklarının eksikliğini çekmemem için uğraşmışlar, yapabildiklerinin en iyisini yapmışlardır. iyisiyle kötüsüyle benliğimde onların izi mevcuttur ve en nihayetinde yirmilerinin sonu/otuzlarının başında olan iki gençten de mükemmel iş çıkarmalarını beklemek absürddür.

annem ve babamda benimle yaşlanıyorlarmış......

farkındalığın kendisidir. bunca zamandır 'gözü kapalı' yaşadığını fark ettiğin andan itibaren hiçbir şey eskisi gibi olmuyor.