özellikle gece geç saatlerde suda sırt üstü uzanmak. kulaklarınız suyun içinde olduğu için dışarının sesi boğuk ve uzaktan gelir. gözlerinizi kapatıp kollarınızı da iki yana açarsanız tamamen dış dünyadan kopar ve ve kendinizi tüy kadar hafiflemiş hissedersiniz.
Bu dönemde her ne kadar aile evinde çok kalıp ailemizle bazı takışmalar yaşasak da, ankara'da içimde canımı sıkan,ruhumu daraltan bir his olduğunda eğer gidebilmem mümkünse kendimi aile evine atıyorum.beni depresif halimden çıkaran,mutlu eden,biraz da olsa dertlerimden uzaklaşmamı sağlayan doğal antidepresanım aile evim sanırım.
Öğrenci evine çıkmamla beraber keşfettiğim iki antidepresan. Yemek yapmak ve saksıya attığım tohumların yavaş yavaş filizlenip büyümesini izlemek. Günlük olarak büyümelerini izlemek ve başka tohumlarında filizlendiğini görmek ayrı bir heyecan veriyor. Sabırsızlıkla bekliyorum çiçeklerin açma zamanının gelmesini.
Ankara'ya yeni geldiğimde bunu yapmaya fırsatım olmamıştı ama ufaktan başladım eski alışkanlığıma.yasadiginiz yer olur yeni geldiğiniz bir yer olur..bilmediğim bir şehir içi otobüse veya metroya (çok uzak olmamak kaydıyla) binip rastgele bir muhitte iniyorum.basliyorum yurumeye ara sokaklarda.evleri izliyorum yürürken insanlara bakıyorum.tanidigim kimse yok durdurup selam veremezler.yol ayrımına geliyorum kafama göre sağa sola dönüyorum.tabi bunları yaparken kulağınizda kulaklık olur ya da yavaş yavaş yürünür.oyle yan kesici gibi milletin evini dikizlemeyin aman ha..bir de ne olur ne olmaz mobil veriniz olsun haritalara ihtiyaç duyacaksınız 1-2 saate..
Bilmem bu yol nereye çıkar Dağları dereleri var Bi yolunu bulamam aman Yürü yürü nereye kadar
En sevdiğim şeydir bu. Ben de çokça yaparım hatta çoğu zaman kulaklıksız olmayı tercih ederim.çünkü yürüdüğüm sokakların,yanından geçtiğim insanların da ayrı bir sesi olduğunu bir araya gelerek bir şarkı oluşturduğunu düşünürüm hep. Bunu benden başka yapanların da olduğunu bilmek beni mutlu etti.beni mutlu ettiğiniz için teşekkür ederim poyrazkarayel
Sevdiğiniz insanların yanında olmak. Kendimi ne zaman karmakarışık ve kötü duygular içinde bulsam sevdiğim insanlara koşarım bir şeyler konuşmamıza ya da bir şey yapmamıza gerek yok sadece orada olmaları yeterli oluyor. Yanlarına gidemiyorsam seslerini duymakta çok iyi geliyor.