doğum günü

Dünya'ya geldiğimiz gün.
Kimileri için bu tarih çok önemli, bir kesim de doğum günü kutlamayı çok anlamsız buluyor.
Ben seviyorum ama doğum günü kutlamayı, birine “iyi ki doğmuşsun, iyi ki var olmuşsun da seni tanıyabilmişim.” demeyi seviyorum.

Beklenti minimumda tutulursa mutlu olmanın mümkün olduğu gündür. Öbür türlü eziyet oluyor maalesef.

Ben gün boyu mutlu olurum ancak gece bir ağırlık çöker yeni yaşın hüznü, yaşlanmanın yükü altında kalırım.

her doğum günümde oturup bu koca 1 senede ne haltlar yedim ne kadar güldüm ne kadar ağladım diye ufak bi yıl değerlendirmesi yaparım. bu çıkarımlar sonucu aynı hataları önümüzdeki senede de yapma fırsatını asla kaçırmam.

başlığı görünce son doğum günümün ne kadar iğrenç geçtiğini hatırladım gece gece. ağladım, ödev yaptım, görüşmek istemediğim insanlarla görüştürüldüm, hastalandım en sonunda. gittiğim yerden bacaklarım titreye titreye döndüm eve. korkunçtu her açıdan.
aklıma gelmişken gideyim de babama "beni keşke doğurmasaydın" diyeyim bari, uzun zamandır demedim çünkü.
not: anneme deyince ayıp oluyor o nedenle babama diyorum. saçma bir şekilde komik geliyor babama bunu söylemek. (komiklik anlayışımı sorgulamayın pls.)

Tam bir hafta geçmiş. Zaman kavramı gerçekten çok acayip daha dündü sanki:(

Sürpriz yapılmasından hiç hoşlanmıyorum. O an nasıl tepki vereceğimi bilemiyorum çünkü. Bunun yerine "Yarın doğum gününü kutlayalım mı ne dersin?" gibi bir randevu bana çok daha iyi geliyor, daha huzurlu oluyorum.

Tabii ki sürpriz yapıldığında benim için uğraşılmış oluyor, hoş oluyor, seviliyor hissediyorum ama... Ne bileyim şaşırtılmak değil birlikte zaman geçirmek bana daha iyi geliyor.