en yakınındaki kitabın 119.sayfasından bir cümle

"hayat böyle bir şey mi?"

"bunca yıldır herkese nane şekerlerini karnımın ağrısını geçirdiği için aldığımı söylüyorum. oysa aslında bunları sevdiğim için yiyorum, ama koskoca bir insanın herkesin ortasında şeker emmesi yakışıklı bir hareket olmuyor."

En önemli avantajı ise günlük ilaç kullanımının olmaması nedeniyle artmış hasta uyumudur.

Bunu keşfetmek için dört yıl Harvard'da okumaya gerek yok.

“Vahşi bir hayvanın kükremesi, tabiatın bu acı haykırışları yanında hiç kalır.”

Başka bir deyişle, hayatın anlamı koşulsuz bir anlamdır çünkü kaçınılmaz ıstırabın potansiyel anlamını içerir.

Sen ki bütün bu yaratılışı seven Tanrı, insanı yoksul yarattın, niçin ona bir de şu birazcık yoksulluğu, sana ve sonsuz sevgine duyduğu şu birazcık güveni elinden alacak kardeşler verdin!

hala mı korkuyorsun ölmekten?

İşte midenin bu rotasyonuyla birlikte bazı değişiklikler olur.

tonusun devamlılığını, kas iğciğinden medulla spinalis aracılığı ile beyne giden impulslar sağlar.

Karısı da ona cesaret verdi ve genç adam müteahhit olmak yerine profesör olmayı seçti ve bu kararından bir yıl sonra, 1945 yılında profesörlüğe atandı.

Buraya yazabileceğim kadar güzel bir şey çıkmadı. Yazmışım gibi davranalım.

Aşık aklı, çocuk aklı.

Kuru bir bisküvi gibi olduğumu, ancak çok acıkanın, başı sıkışanın el attığı bir rağbette olduğumu seziyordum

"görüyorum ki," diye sürdürdü adam, "şimdi de eziyet ettiğiniz insanların elindeki ekmeği almak için mızıldanıp dinlenmeye geliyorsunuz."

Benim tutkun olduğum bir şey varsa Mösyö Bon-Bon, eğer tutkun olduğum bir şey varsa filozoflardır.

Geçmiş ve gelecek beni hasta edecek