her kadın anne olmak ster mi

Cinsiyetten bağımsız Hayatınızı ikiye ayıran durumdur çocuk. Çocuktan önce kendiniz için yaşarken çocuktan sonra çocuk için yaşarsınız. Şu an için hayalini kurduğum bir şey değil. Ben Kendim için yaşamak istiyorum ve buna yeni yeni başlıyorum. Biraz keyfini çıkarayım hayatın.. Sonrası ne olur bilinmez.

Hayır

Geçen gün alışverişteyken bir an için düşündüm, ileride maaşımı neye harcamak isterim? Kesinlikle bir çocuğun bezine, mamasına, okuluna falan harcamak istemem. Şu an neye harcıyorsam ona harcamak isterim. İşte bu konu benim için böylece kapandı.

Tarif edilemez derecede çok istiyorum. Kucağımda kurbağa vücutlu, koca karınlı, dakikada 60 soluklu ve sağlıklı bebeğim varken onu izlemeyi ve ona sarılmayı istiyorum. Hiç tanışmadığım, hiç varolmamış birine karşı özlem doluyum.

Her kadını bilmiyorum. Ancak bu soru bana eskiden sorulsa tabiki anne olmak istiyorum derdim. Ancak su an böylesine zalim ve kötü bir dünyada çocuk büyütmek ve dünyaya sağlıklı bir birey vermek çok mantıklı gelmiyor. Annelik duygusu çok farkli bir şey anne olunca daha da güçlenen bir şey tabiki ama Her kadının içinde vardır bence bir annelik duygusu. Ancak bunu bazılarımız sevdiğimiz beye yansıtırız, bazılarımiz evcil hayvanlarımıza, bazılarımiz gerçekten çocuklara. Böylesine kutsal bir şeyi gerçekleştirebilir miyim bilmiyorum.

Ster

Tombik ve söz dinleyen bi oğluşum olsa fena mı olur? Koltukların tepelerinde gezeriz 🤤

bazı kadınlar, chandler bing'in monica'ya dediği gibi; daha çocuğu olmadan anne olurlar. daha çocuğu olmadan...

Hayır.

10.15'inci dakikadaki sahne aklıma geliyor hep. Parasite olarak görmek gayet akla yatkın. Bir kere yaşanacak dünyada vaktini nasıl geçireceğini tamamen kendisi kontrol etmek isteyen insanlar için çocuk sahibi olmak mantıksız gelebilir. Hiç bitmeyecek bir iş, ne izin günün ne akşam saatiniz var. Dünyanın en büyük sorumluluğu dense abes kaçmaz sanırım. Herkese göre değildir.

kadın olsam isterdim

sanırım yani

Ben çok isterim. Bunda etkili pek çok faktör var. Mesela kendi arkadaş ilişkilerimde bile anne rolünü üstlenecek kadar düşünceli ve önemseyen biriyim. Çünkü oldukça ataerkil bir yerde yetiştim ve yetiştiğim yerde anneler her şeyi düşünürdü, anneler herkesin üzerine titrerdi. Anne olamayan kadına herkes çok üzülürdü. Hiç çocuk istemediğine şahit olduğum kadınlar bile çocuk sahibi olup onun sorumluluğunu üstlenmek zorunda kalırdı. Toplu etkinlikler olduğunda genç kızlar çocuklarla ve ev işleriyle ilgilendirdiği ve büyükler kenara çekilirdi. Belki de istemeden bile olsa çevremde gördüğüm tüm kadınlardan anne olma zorunluluğu ve merhametini sahiplendim. Ben çevremde hep bunu gördüm. Ancak çevremde tüm kadınlar anne olma misyonu üstlendiği halde sırf kocasının adına zeval gelmesin diye üçer dörder çocuk yapan ancak bir tanesine bile azıcık sevgi ya da merhamet veremeyen annelere de tanık oldum. Minicik bebeğine bir kere sarılsa her şey çözülebilecekken büyük çocuklarını küçük çocuklarının annesi yapan kadınlara şahit oldum. Şayet bir kadın ev hanımıysa ve eşi tüm gün çalışıp eve para getiriyorsa evin işleriyle ya da çocuklarla ilgilenmesi gereken çoğunlukla kadın oluyor. Ancak tüm gün evde durup çocuklarına yemek hazırlamak zorunda bile hissetmeyen anneler gördüm. Bu çocuk ne yer ne içer, aç mı kalır diye düşünmüyor. İnsanlar sanıyor ki anne olunca merhameti ve sevgisi de beraberinde geliyor. Fakat her kadın anne olma fıtratında doğmuyor. Bazı insanlar üşengeç oluyor, bazıları sorumluluk sahibi olmayı beceremiyorlar ya da kendine pek çok şeyden daha çok önem veren insanlar oluyor. Buna karşı bir yargılamada bulunmam asla söz konusu değil. Ben sadece ülkemizde her kadın anne olmak zorundaymış gibi davranıldığı için ömrü hayatı boyunca anne sevgisine muhtaç kalıp bunun eksikliğini hisseden çocuklara üzülüyorum. Her kadın anne olmak istemez ama her çocuk annesi olsun ister. Dünyanın her yerinde kabul gören bir düşünce değil bu.