Ne kadar da beni anlatan bir başlık :))) Bende ne kadar kronik hale geldiği nickimden anlaşılıyordur sanırım. Aslında lisede iyi kötü geçiniyordum ama üniversitede bir şeyler ters gitti. Yürürken bile 'acaba insanlar beni görünce ne düşünüyordur' diye düşünmeye başladım. Fazlaca rahatsız edici bir hale geldi. Fırsat bulduğum bir zamanda bu konuda destek almayı düşünüyorum.
İsteyen ne düşünürse düşünsün onlar için yaşamadığımız gibi o kadar düşünmemize gerek yok diyebiliriz. Varsın beğenmesinler varsın her şeyi düşünsünler. Niye öyle yaptı desinler, ayıp desinler. Bize ne? O onların zanı. Biz niyetimizden mesul değil miyiz?
Bazen bir aradayken laf lafı açıyor kendimle. Üstelik pembe yalanlarla taçlandırdığım gerçekleri gözümün önüne getiriyor. O zamanlarda susturmak istiyorum ama ben de farkındayım, gerçek bulduğu ilk açıkta firar ediyor. Yine de katlanamıyorum avaz avaz gerçeği söylemesine. İnsan biraz da ılımlı olmalı.
Bende tümleyeni mevcut his. Kendim hariç kimseye katlanamıyorum şu sıralar. Bu his başka zamanlarda da geliyor ve benden sık sık şu cümleyi duymanızı sağlıyor: “Yemin ederim gidip dağda tek başıma ayılarla yaşayacağım!”
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır. katkıda bulunmak istemez misin?