Şanssız. İnsanlar bazen çok kaba ya da kötü olabiliyorlar. Kaba ya da kötü insanlar toplumdan dışlandıkları zaman içinde bulundukları durumu şanssızlık olarak tanımlayabilirler. çünkü kimse böyle insanlara nasıl biri olduğunu söyleyecek cesarete sahip değildir. Fakat bazı insanlar sadece yeni bir güne uyandıkları için yani aslında yaşamaya devam ettikleri için şans kavramından uzaklaşmaya başlarlar. Şanssız olurlar. Hayat onlara kötü senaryolar yazmıştır. Ve gerçek şanssızlar kötü olanla karşılaşılacağını bilerek yaşamaya devam etmek zorundadırlar.
Kendinizi hep kötü şeyler olacakmış gibi şartlandırıyorsunuz gibi geliyor bana. Bu belki de kolayınıza geliyordur. Şanssız olduğunuzu kabul etmek sizi içinde olduğunuz durumda biraz teselli ediyor belki. İnanın bana geçecek bu günler. Hiç öyle teselli cümleleri değil bunlar. Seri yıllar boyunca mutlu olduğunuz günleri de yaşayacaksınız. Şüphem yok.
“çünkü kimse böyle insanlara nasıl biri olduğunu söyleyecek cesarete sahip değildir.“ harika bir cümle olmuş. Durumları yazıya dökme konusunda kabiliyetlisiniz.
Objektif olmak için çok çabalayan biriyim. Ve sahip olduğum hayata ve yaşam şartlarıma göre ben gerçekten çok umutlu bir insanım. Ve umutla gülerek başladığım her gün elimden gelmeyen şeylerden dolayı beni üzecek şeyler yaşayıp duruyorum. Umut etmekten yorulduğum günler oluyor. Bugün de o günlerden birisi.
En yakın arkadaşıma demiştim ki "beni tek bir kelimeyle özetler misin?", ismimi söylemişti. Teşekkürler gerçekten ahahahha. Tek kelimeyle özetlemek istemiyorum, belki daha fazla düşünüp tek bir kelime bulabilirim kendim için ama şimdilik birkaç kelimeyle özetlesem olmaz mı sözlük? Lütfen olsun çünkü. "zıtlıkların mükemmel olmayan uyumu"yum ben. 4 kelimeyle özetledim. Teşekkürler.
zor. hem kendime hem de beni, gerçekten ne düşündüğümü gözlerimden, hareketlerimden anlayabilecek kadar iyi tanıyan insanlara karşı. geri kalanı fark etmiyor genelde.
Yetersiz. Hayatta her an her şeye yetersiz olduğumu düşündüm. Yeteri kadar güzel, yeteri kadar başarılı, yeteri kadar zeki, yeteri kadar çalışkan, yeteri kadar dürüst, yeteri kadar iyi…değilim. Hiçbir şeyde yeterli değilim. Fazlasını değil yettiği kadarı olmayı isterdim ama bu isteğim hiç gerçekleşmedi. Bu yüzden kendimi sevilmeye değer görmedim, görmüyorum çünkü yeterli değilim. Yeteri kadar sevilebilir biri olmadım hiç, olmayacağım da.
Merak. Bu cümlenin soru haliyle çocukluğumdan beri denk geliriz ve hep aynı cevap. İnsanlara, doğaya, düşüncelere, kendime, her şeye inanılmaz merakım var. Beni hayatta tutan ve yaşamam için aklımı çelen şeylerin en önemlilerinden biri de bu merak. Çok mutsuzken ilgi çekici bir şey görüp "Aa bakayım tam olarak neymiş nasıl olmuş" diyerek araştırmaya başlayıp her şeyi unutabiliyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır. katkıda bulunmak istemez misin?