son zamanlarda hayattan ne ders çıkardın

Ömür bu, ansızın bir sonu var. Varlık nasıl ki geçiciyse yokluk da zamanla geçiyor. Yokluğunda ne yapmam gerektiğini bilemediğim insanların ardından defalarca kez yokluklarını unuttuğumu fark ettim. Sonra sokakta ansızın gördüğüm uzak bir tanıdık bana onlardan bahsetti. Kaç senemi birlikte geçirdiğim insanların bambaşka kişilerin hatrında güzel anılarla anımsandığını gördüm. Ölüm bu, ansızın geliyor, bilemiyoruz. Unutulmayacak önemli biri olmak için bir ömrü feda etmek gerekir, belki son demlerimde belki de ölümümün ardından ancak takdir görürüm yine de. Öbür türlüsünde de uzun yaşayabilirsem torunlarımın çocukları tarafından hatırlanacağım en fazla. Ben öbür türlüsünü yaşıyorum. Madem hayatta bir iddiam yok, madem sıradan bir ömre talibim; öyleyse var olduğum sürece kim isem o kadarıyla bu dünyadan göçüp gideceğim. Hatta belki de tanıştığım herhangi biri beni anımsayan son insan olabilecek. Ve ben bulunduğum son hatırada kalp kıran, bencil, yalancı, egoist, beceriksiz insan olmak istemiyorum.

Yaşadığım her gün belki de son günümmüşçesine ve konuştuğum her insan yokluğumun son varisi olacakmışçasına yaşamak için bir güne daha başlıyorum.

Günaydın herkese sevgili yazarlar.

travma, kişinin sevdiği birinin ölüm tehlikesi yaşaması durumunu da içeren bir şeymiş. tpd'nin sitesinde okumuştum.
ben hâlâ bir gecede yetişkin olduğuma inanıyorum. çıkardığım dersler basit, ara sıra kendilerini hatırlatmaya da devam ediyorlar zaten. (bkz: #12067) yine de teoriğin pratiğe dökülmesi gibi bir şeydi yaşadığım.

kendim hakkında bir dipnot: bu entry'den de anlaşılabileceği gibi :)) olayları dramatize etmeyi, küçük şeylerden büyük anlamlar çıkarmayı ve bütün bunları şiirsel olduğunu umduğum bir dille ifade etmeyi çok severim(::

çıkardığım dersi yazmamışım. ölüm her yerde dostlar. elimizde bir tek şu an var. onu dolu dolu, sevdiklerimizi el üstünde tutarak yaşamamız lazım.

insan huyundan vazgeçmiyor, yeni bir şans vererek kendine yazık ediyorsun sadece

iyi kalple niyetlendiğin her olayda, hayırlı bir sona ulaşıyorsun. hatta hayırlı olmadığını düşünsen bile, günün birinde anlıyorsun hikmetini.

Bazen neden diye sormamak lazım. Kendine de karşındakine de sormamak lazım, cevap canını yakabiliyor çünkü. Gerek yok.