tıpı bırakmak

3. sınıfın finaline çalıştığım şu dönemde aklımda olan düşünce karmaşasıdır.
anlık veya short term bir düşünce değil aslında, 2. sınıfın başından beri aklımda. ne yapsam bilmiyorum, bu şekilde kısıtlı bir hayat bana göre değil. bunu fakülte zorlaştıkça daha iyi anlıyorum. hep ders çalışmak zorunda olmak, hep mesela 1 ay sonra ne yapacağının belli olması bana çok koyuyor. ben bu değilim sanırım. arkadaşlarımın bu düşüncelerime değer vermiyor oluşu daha da çok koyuyor. ne zaman ben sırt çantamı alıp düşük bütçe avrupa turu yapmayı istiyorum desem parayı da biz hallederiz kanka falan diyerek dalga geçiliyorum.
en çok da geçen zamanıma üzülüyorum. yıllarıma ve geri gelmeyecek olmayışına üzülüyorum bu zamanların. ama çok kalmadı, radikal bir karar almama az kaldı.

(bkz: tıp fakültesini bırakmak)

Bizim amfiden (d3 ingilizceden) bir kız bu dönem bırakmış okulu. Ben de yeni duydum. Açıkçası "yarısı bitti" ya da "kliniğe geçmişsin zaten" gibi ifadeler yanlış geliyor bana. Sevmeyen adam bu tıp serüveninin hiçbir kısmında sevmez çünkü. Bence bırakılacaksa tam zamanı. En azından yeni bşr başlangıç yapmak için geç kalınmamış olur. Uzmanlığı yaptıktan sonra mutsuz bir hekim olup hem hastaya hem kendimize hayatı dar etmektense gerçekten mutlu olunacak alternatifler bulunabilir belki. Hepimize mutlu meslek hayatları dilerim sayın yazarlar.

Kimseye sormayın sadece kendinize sorun yahu. Kimsenin haddine değil sizin hayatınıza yorum yapmak. İstersen d5te bırak istersen 1de ne farkeder. 30 yaşında okula başla cesaretinden ötürü tebrikler yağdırırlar, helal olsunlar uçuşur havada. konu okulu bırakmaya gelince "o kadar okudun, tıpı bırakıp ne yapıcaksın" derler. İnsanlar böyledir işte. Hayat seçimlerimizden ibaret. 3 5 yıl dediğin nedir ki. Göz açıp kapayıncaya kadar geçer. Bunun için ömrünü çürütmeye değmez.Kimse istemediği bir hayatı yaşamak zorunda değil. Bize sadece saygı duymak ve başarılar dilemek düşer.

tıp beni bırakmadığı sürece şimdilik planlarım arasında olmayan eylem

Komite yaklaştıkça gelen istek.

ben de içimden geçenleri uzun uzun yazmak istiyorum şimdi. 1. sınıfım şu an. liseye kadar tıp istemiştim ama lise boyu tam da şimdi aklımı karıştıran sebepler ve HERKESİN tıp istemesi yüzünden çok soğumuştum. sürekli tıp yazılmaz ya çekilmez o kadar dert, ben tıp yazmam vs diyerek geziyordum. hatta tıp yazmamı isteyen anne babamı da buna ikna etmiştim :') sınava 1-2 ay kala tamam ya ben tıp yazıcam dedim tercih listemin hepsi de tıptı. tercih süresinde itü endüstri bi an aklımdan geçti ama yazmadım. bu arada lisede de endüstri ya da bilgisayar yazarım diye düşünüyordum. aynı zamanda hep istanbulda okumak istemiştim bu da içimde kalan bir şey oldu. şimdi ise doktor olma düşüncesi hala bana çok çok güzel geliyor ama 1 çok zorlamasa da ileride yaşayacağım stres gerçekten ağır ders çalışma süreçleri vs hepsi çok yoruyor şimdiden. ayrıca yurt dışına gidebilmek için diğer mesleklerden apayrı çok fazla çaba istiyor. tus desen çok ayrı bir şey o stresi o süreci yaşıyorsun ve sonunda asistan olduğunda da ayın 10-15 günü nöbet tutuyorsun ?? bunun karşılığında aldığın para yeni mezun bilindik bir şirkette çalışan bilgisayar mühendisiyle aynı. aldığın para birbirine yakın ama nasıl çalıştığın verilen emek her şey çok çok farklı. ve hizmet ettiğin insanların da seni anlamaması sorunlarını dinlememesi çok kalp kırıcı motivasyon düşürücü direkt hayattan bezdirici bir şey ya. ayrıca tıpta kazandığın parayı harcayacak zamanın, enerjin kalmıyor. bunları yazıyorum ama şu an fakülteyi seviyorum doktor olma düşüncesini de seviyorum ama bu kadar çabayı başka bir alanda versem daha iyi bir hayat yaşayabileceğimi biliyorum. ve benim için önemli olan huzurlu ve mutlu güzel bir hayat geçirmek bunu da kendimi harap ederek değil daha sakin bir şekilde yapmak istiyorum. ben bunların hepsinin farkındaydım bu arada bölümü seçerken ama seçtim yine de :') bu arada iyi bi yerde bilgisayar gelse düşünmeden yazardım. neyse şimdi bölüm değiştirmw kısmına geçicem( bir saattie ne anlatıyorsam sanki) bana gelen en iyi bilgisayar hacettepe ytü birkaç da özel var. tabi insanın aklına bilgisayar deyince odtü boğaziçi falan geliyor ama napalım yani. birkaç seneye buralar da 2-3k olur zaten. endüstri olarak da itü var ama bilgisayar istiyorum sanırım ben. yani şu an bu kararı alma çok zor geliyor bana çünkü aileme de hiç açmadım sene boyu herkes bi anda aa ... tıpı bırakmak mı istiyormuş çok şaşırdım falan olacak. bir de ben emin olamıyorum geçmek istediğimden. ayrıca bi tık da hacettepe ytü falan olması kötü geliyor açıkçası itü falan olsun isterdim :/ ya bilmiyorum kafam o kadarr karışık ki ama buna cesaret edebileceğim tek sene de 1.sınıf. bir de üst dönemler hep sey diyor aklında böyle bir düşünce varsa kesin geç hep aklında kalıcak ilerde pişman olursun. bu da bi düşündürüyo. ya dünya çok değişiyor o kadar farklı yeni şeyler üretiliyor ki ben bunların içinde olmak bir parçası olmak istiyorum sanırım. napsam bilmiyorum ay daraldım daha yazamıycam