insan kelimesinin etimolojisine baktigimizda 'ins' kokunden gelir ve unutan varlik demektir. hayatta boyle degil midir zaten en uc yasadigimiz duygular ve anilar bile zamanla unutulur. unutmanın varligi kanitlanmamistir derler ama sizce de insan olmanin bir parcasi demek degil midir unutkan olmak??
bazen kendime bile dayanamam iste bu anlarda başlar iç sorgulamam. ben ve dayanamadığım kendim. ama bunların sadece biri gercektir ki bunu idrak ettigimde cok sasirmistim. daha sonra içimden gelen sesin 'direnme hicbir seye' dedigini duydum. sonra anladım ki boşluk aslında disimda degilmis de icimdeymis.
Bir yıldız kayıyor. Hep böyle olur. İnsanlar gökyüzüne bakar ve bir yıldız kayar. Aslında bundan tabii ne olabilir? Bir yıldızın kayışını bile görmek kâfi değil midir...?
bazen üzülsem de gelecekten umutlu bir insan olduğum için genelde sevindigim bir durum oldugunu söyleyebilirim. ve zamanın geçtiği bilinci ile yasamak da geçmişimizi olusturan her bir an'ımızın daha kaliteli geçmesini sağlıyor.
kan bağışının cok önemli olduğundan hepimiz bahsederiz, peki gerçekten kaçımız düzenli olarak bağışlarız?? bağışlanan kanın bi yerlerde birilerinin hayatını kurtardığını unutmayalım ve çevremizdeki herkesi bu konuda bilinçlendirelim..
d1'de ilk komiteye çalışırken kendi kendime 'çıkmış zaten cikmis bi daha niye çıksın' diyip hic cikmis bakmadigim sacmaligi geldi aklima..... cikmis>>> tum calismalar