Ait hissettiği yerdir. Lisede yurtta kaldığım zamanlar hiçbir yer evim değilmiş gibi hissetmeye başlamıştım. Çok kötü bi duygu gerçekten. Neresi olursa olsun insan bir yere ait olmalı. Ait olmayan insan kaybolur. Kendinden de dünyadan da uzaklaşır. Bir daha böyle hissetmemek ümidiyle..
Haklısınız sayın ruhsuz. Geçmişte ya da şimdi ait hissettiğimiz her yerde bi parçamızı bırakıyoruz çünkü . Bunun sonunda paramparça, eksik devam etmek durumunda kalabiliriz.
Düşünmemeye çalışmak mümkün değil ama ne düşündüğümüzü kontrol etmeye çalışmak daha olası bence. Kendimi düşüncelerde kaybetmemek için ne düşüneceğimi kendim seçmeye çalışıyorum bu sıralar.
bir şeyler saklama ihtiyacı duymak en çok yaşadığım duygudur benim. Yıllarca sorgulamadan sakladım bir çok şey . Bazıları mantıklı ve anlamlı bazıları mantıksız ya da çok anlamsızdı. Şimdi anlıyorum neden bunu yaptığımı. Bir gün bu gün hissettiklerimi unutmaktan korkuyorum. Hatıra kutularımı ne zaman açsam birbirinden farklı tüm duyguları aynı anda hissediyorum. Çok seviyorum bunu yapmayı evet. Ama artık bundan vazgeçmeye en azından azaltmaya karar verdim. En son 4 tane kutum vardı şimdi sadece saklamam gereken ve bana güzel şeyler hissettiren şeyleri tutuyorum tek bir kutuda. İnsanın saklayacağı en güzel şey hafızasıdır. Unuttuğumuzu sandığımız şeyler bile hafızamızda saklı duruyodur aslında . Ve hatırlamak için özel bi çabaya gerek yok , hatırlamamız gerektiğinde zaten hatırlarız bence. Ayrıca bu bir şeyler saklama sık sık hatırlama ihtiyacı duyma olayı bizi geçmişten ayırmıyor , geçmişle sıkı bağlar içindeyken günümüze odaklanmamıza engel oluyor. Hatıralar güzeldir ama seni içine hapsetmiyorsa.
İçimdeki çocuğun koşmasını, zıplamasını durduramadığım eylemdir. Bütün vücudumun pozitif enerjiyle kaplandı, umutlarımın yeşerdiği, hayatın mucizesini hissettiğim çok az zamandan biridir.
En iyi yaptığım şey olduğunu düşünüyorum. Lisede yurtta kalmamın da büyük katkısı olduğunu düşündüğüm bi insan sarrafı özelliğim var . Çok çabuk tanıyıp haklarında fikir yürütebiliyorum. Benim arkadaş seçmem için onunla 1 2 kez konuşup vakit geçirmem yetiyor. Çok seçiciyim ama yine de çok fazla dostum var. Hayatımdaki en önemli şeyler ailem ve dostlarım... iyi kiiii varlar:)))
Beni en çok rahatlatan şeydir. 10lu yaşlarımdan beri günlük tutarım. Hem yaşadıklarımı anımsamak hem de düşüncelerimi çözümlemek için birebirdir. Bazen kötü hissedersin ama nedenini bulamazsın ya hah ben o zamanlarda hep günlük yazarım ve yazdıklarım bittiğinde beni neyin üzdüğünü neyin korkuttuğunu neyin yorduğunu anlamış olurum. Bir mucize gibi gelir bazen bana. Yazmadan önce çok sinirliyimdir mesela ama yazdıktan sonra sinirim geçer. Ya da ennn mutlu hissettiğim anları en heycanlandığım günleri yazarım ki daha sonra okuyup şuna bak ne de mutluymuşum diyebileyim. İyi kötü hiçbir şeyi unutmak istemeyişimdendir belki de bu sevdam. Eski yazdıklarımı okuyup eski benden çok da ders çıkarırım;))) Tavsiye edilir....
Şartlar dahilinde gelişen arkadaşlıktır . Hayatımda hiç bu kadar anlaşamayacağım biriyle vakit geçirmemiştim değişiklik oldu , zamanı gelince de bitti:)