kaleidoscope

bugün yıl dönümü ve maalesef üzerinden yıllar geçmesine rağmen aynı zihniyet devam ediyor, masum insanların evleri arabaları dükkanları ateşe veriliyor. yazık, çok yazık..

"bir otel odasında gencecik çocuklar
çırpındıkça bir yudum soluk için
üzerine benzin döküp oynayanlar
onlar birgün öpmeye eğilince çocuklarını
dudaklarında duman ve yanık et kokusu
boğum boğum tıkamaz mı soluklarını?"

İstediğim hocadan sözlüye girmek. Sayılır bence…

geçtiğimiz perşembe akşamı coffee well'de yapılan, (2 senedir mocaco'da yapılıyordu, oranın ambiyansını da seviyordum eklemeden geçemeyeceğim eheh) favori topluluğumun her eylül dönem 1'lere hoş geldin demek ve kendilerini tanıtmak için düzenlediği tanışma toplantısı. bu topluluktaki 4. seneme girdim (kıdemli üyeyim:d) 1. sınıfın başında uzmanlıkta psikiyatri istediğim için direkt üye olmak yaptığım en güzel şeylerdendi.

bu sene 1. sınıfların, böyle bir toplantıya yüz yüze katılabildikleri için çok şanslı olduklarını düşündüm. ortam, insanlar, insanların sıkılmaması için (güzel başkanımızın deyişiyle) düşünülen oyunlar... her şey harikaydı. oldukça içe dönük bir insan olmama rağmen o akşam kabuğumdan çıktım, her şey hakkında fikir belirttim, karşımda da entelektüellik seviyesi benimkine yakın insanlar vardı dolayısıyla sohbet mükemmel bir şekilde aktı gitti, zamanın nasıl geçtiğini fark etmedim bile.

eleştiri getiremiyorum, duygularımı tam ifade de edemiyorum, bir sonrakini dört gözle bekleyeceğim, umarım mezun olduktan sonra beni tanışma toplantılarına almaya devam ederler, kılık değiştirip damlayabilirim her an.

iyi ki psikiyatri<3
(bu entry iş birliği içermemektedir)

not: aklıma gelen bir ayrıntı olursa yoruma eklerim. özetle çok çok güzel bir akşamdı

Zamanını çalmak. Bilerek yapıldığı taktirde saf kötülüktür bu.

hayal kırıklığı ve fazla üzüntü. üzüntünün azı iştah açıyor.

Kriterlerimi ve ideallerimi mutluluğumun önüne koydum. Mutsuzluktan şikayet etmeye hakkım yok.

Uzun süredir iyi değilim. İyi olmak için çok fazla nedenim var ama bunu reddettiğimi, inat ettiğimi fark ettim. İyi olmak istemiyorum, anlatmak istemiyorum, düşünmek istemiyorum.
İstemiyorum genel olarak.

Kime “nohut sever misin?” Diye sorsam sevmiyorum cevabını aldığım bakliyat.
Öyle ki annem yüzünden senelerce çok az nohut yiyebildim, kendisi sevmediği için yapmıyordu ve ben de bu yüzden sevdiğimi fark edemedim. Ne zaman liseye geçtim, yemekhanede her hafta çıkmaya başladı o zaman anladım bunun ne büyük bir nimet olduğunu. Hayatta en sevdiğim şey-enginardan sonra- havuç taratorun üstüne salçalanmış haşlanmış nohut olabilir. Ayrıca bundan humus, falafel de yapılır ki ben falafeli pek sevmem. Düz yemeği de var, biraz uğraşsan brownie bile çıkıyor. Ne bu sevmeme ısrarı?

Bu aralar Havasıyla bizi suda yaşama döndürmeye çalışan ya da “deniz yok orada, ne biçim şehir ya” eleştirilerine hırslanıp kendisine deniz kazandırmaya yemin etmiş şehir.

Her gün sabah uyandığında üç saat boyunca hiçbir şey yapacak gücü kendinde bulamama, öylece durma ve sürekli ağlama hâli…Gece uyumadan önce tavana bakarak “bana ne oldu, kendime ne yapıyorum?” diye düşüncelere dalmak…Sonra bir gece ben her anlamda bittim sanırım farkındalığı, bundan sonra ne yapacağım düşünceleri…Yaşamak zor. Bu hâlde yaşamaya devam etmek de çok zor çünkü sanırım ben gerçekten bittim.

Tek bir organda bu kadar hastalık olmasını doğru bulmuyorum. Bence biraz abartıyorlar. Ne var yani kan akımın bozulduysa, sus ve otur yerine. Yok illa hastalık yapıp başımıza bin sayfa notu bırakacak.

her laba girdiğimde kendimi "hayır, sen histoloji dersini sevmiyorsun uzmanlıkta yazamazsın" diye ikna etmeye çalıştığım ders. bu tabii ki mükemmel abd (hocalar ve asistanlar) sayesindedir.

tanım: gecenin 21.59'unda attığım maile 18 dk içinde dönüş yapan anabilim dalı. mükemmeller🫠

Zor olarak adlandırılan komitelere bu kadar az süre verilmesini doğru bulmuyorum.

Maksat öğrenmemiz değil de pratisyen hekim yetiştirmekse de uçep'e göre bilgi yüklenmeli bu kadar az sürede.

Hocam kendimize vakit ayıramıyoruz hocalarımızın deneyimlerinden faydalanmak istediğimizde dediğimiz zaman ise biz de öyleydik şeklinde verilen cevabı ise hiç hiç doğru bulmuyorum.

Textbook okuyun denen patoloji dersinde ise öğrenciler için yazılmış robbinste değinilmeyen yerlere değinilmiş olan bir üst solunum yolu patolojisi dersi var.

Ne yapmamızın istendiğini ben hala anlayamadım.

300 kişi içindeki bir isimden ibaretim,tıpkı diğer dönemdaşlarım gibi. Sene sonunda kalmış ya da üst sınıfa geçmiş bir öğrenci olarak adlandırılacağım,tek vasfım ve tek kıymetim bu. Farkındayım.
Dr. Hanım filan da değilim,doktor hanım diye adlandırılan kişi günü kurtarmak zorunda bırakılmamalı.

Gütf'e benim kameramdan böyle yansıdı :)

Her türlü kas ağrısını anında geçirecek bi kapsül

Zam gelecek diye herkes kendine pay çıkarmıştı fakat şu anlık bir şey yok görünürde. Üstelik zam geldi diye çoğu yerde intörnler daha fazla çalıştırılıyor. Böyle bir saçmalık ve kurnazlık olamaz. Her şey lafta.

Hikayeyi anlatırken öyle bir dallandırırsınız ki karşınızdakine tuvalet eğitiminizi sürpriz yumurta ödül sistemiyle aldığınızı neden anlattığınızı sorgularsınız ama çoktan başka absürt detaylara geçilmiştir

Geçer not aldığım halde soruları açıp baktım hala çok fazla sorunun benim için yapılabilirliği yok. Anatomi 10 yıl çalışsam bakmayacağım yerlerden sormus, bazı fizyo sorularının mantığı slaytlarda bile açıklanmamış, histoda yeni sorular var çıkmıs az. Gerçekten biraz komite ortalamasıyla biraz da şansla geçiliyor sanırım. Yine de moral bozmak yok bütte de birileri geçecek. İlla attıklarınızın bir kısmı tutacak bir mantık bulacaksınız. Umarım gönlünüze göre olur yazarlar

Bir video yüzünden dört senesi çalınmış kişi.
Böyle bir saçmalık olamaz. Soran olursa hukuk devletiyiz dersiniz.
Bu arada birini öldürdüğünüzde kim olduğunuza bağlı olarak bu cezanın yarısını bile almadan yırtabiliyorsunuz. Neden mi? Çünkü öyle.

içimi uzun zamandır yiyip bitiren ve dinmeyen öğrenme isteği. öğrendikçe evreni biraz daha iyi anlamlandırma ve bilgeliğe ulaşma hazzı. ulaşmak imkansız görünse bile ve belki gerçekten imkansız olsa bile bu yolda yürümüş olmanın verdiği tatmin.

Bu yıl aldığım en güzel iltifat ortaokul öğretmenimden gelmişti. Yıllar sonra beni gördüğünde, "kendini iyi yetiştirmişsin. Ankara sana yaramış. Buranın insanı gibi konuşmuyorsun." demişti. Bu beni mutlu etti çünkü ben buranın insanını sevmem. İstisnalar elbette vardır. ben burdan kurtulmak için epey çalıştım. Uzaklarda yaşamak bana iyi geliyor.

Evet, bundan ama büyük harflerle.

Hangi oversharing'i hangi mecrada kime yaptığını hatırlayamamak(: bugün ben kendim hakkındaki x gereksiz bilgisini acaba sözlükte mi twitterda mı vermiştim diye düşünürken aklıma geldi. Oversharing'in de bir üst sınırı olmalı...

bir süre önce böyle kullanıyordum, son görülme de kapalıydı kafam gayet rahattı. sonra, geçen seneki izmir depremi sırasında birinin yakınmasını gördüm twitter'da. "whatsapp sağ olsun her dostuma ulaştım da bir tanesine ulaşamadım, son görülmesi kapalıydı en son ne zaman girmiş onu da bilmiyorum" gibisinden bir şey demişti. o zamandan beri ikisi de kişilerime açıktır