yazarların şu anda düşündükleri şeyler

Şimdi ne uyunur be.

Ben iflah olmam ya

Türkçe ve ingilizce grup arasındaki 18 puanlık GIS farkı nasıl oluştu? Kafamda deli sorular...

paralel evrenlerden birindeki dany acaba zamanında bitcoin alıp köşeyi dönmüş müdür?

bana kötü hissettiriyorsun, bu benim suçum değil. Tüm pozitifliğimi alıp götürüyorsun. Kötü biriyim sanırım. Bunları düşündüğüm için kötü biriyim.
Düşüncelerimiz yüzünden kötü olur muyuz?
Neyse, şu pikoyu yiyeyim düzelirim.

Buranın görüşlerimi gerçekten içimden geldiği şekilde ifade etmeme müsait bir özgürlükçü yapıya sahip olup olmadığı.

Sadece altı sayfa daha, sonra uyu. Bence onu eve dönünce hallet, muhtemelen şube orası çünkü. Gördün mü üç sene önceki hareketin neye mâl oldu? Bir şey eksildi ama onu annenle yapmak daha iyi hissettirecek zaten, hallolacak. Ya olmazsa peki? Hayır, olacak. Yarın gideceksin, sonra peki? Sonrasına bakarız.
Yine sıkıntı çıkaracak ama boş ver, diğerleri seni seviyor.

Notu yazmam lazım, sonuna hangi şarkıyı eklesem acaba? Neyse, şu aldıklarımı yerleştireyim düşünürüm sonra. Ne kadar salak insanlar var ya, susadım sanırım. Canına mı? Haha çok komik. Ben sana sürekli espri yapma demiyor muyum? Asıl ben sana diyorum! Hayır!!! Aman, neyse. Aslında fikir fena değil, bir adam var intihar etmek için salıyı bekliyor. Bunu blog'a yazacağım, ona da okuturum belki.

Şu kız da gitse de kendimle konuşa konuşa çalışsam.

Yıllardır küllenmiş aşkın var bende.

Bedenim ve ruhum bu kadar yorgunken neden uyuyamıyorum? Gözlerim tam kapanacak uykuya dalacakken zihnimi bir anda meşgul eden şeyin ne olduğunu neden çözemiyorum? Neden en mutlu anımda bile fark etmeden hüzne boğuluyorum? Hayallerimin beni yıkacağını bile bile neden hayaller kuruyorum?
'Ben kimim ve kendimden ne istiyorum' ?

Böyle olmasını ben de istemezdim ama böyle olmasın diye çaba harcadığımı da söyleyemem.

Değer veriyorum seviyorum ama acaba hareketlerimle onu darlıyor muyum:(

Her seferinde kendimi "hayır, bu kadar yükselme!" Diye telkin edip nasıl sonunda hayal kırıklığına uğramayı başarıyorum:)

Babaannemin bir düğme kutusu vardı. Kutu da değildi aslında, hani sert plastik ambalaj şeklinde ıslak mendil kutuları vardı ya eskiden (şimdi de vardır belki, bilmiyorum), işte o kutulardandı, içindeki mendiller bittikten sonra babaannem düğme kutusu olarak kullanmaya başlamış. Küçükken babaannemlere gittiğimizde kutunun içindeki düğmeleri yere döküp düğmelerle oynardım. Oynamak dediğime bakmayın. Yere dökerdim, incelerdim, belki belli özelliklerine göre ayırırdım, en güzelini seçerdim, sonra hepsini toplayıp kutuya geri koyardım. Sakin sakin, sessizce, usulca, kendi kendime.
Keşke şimdi o düğme kutusu yanımda olsa. Sakin sakin, sessizce, usulca ve kendi kendime kutuyu boşaltsam, içindekilerle biraz oynasam, aralarından en güzel düğmeyi seçsem ve sonrasında hepsini toplayıp kutuya geri koysam.

Acaba bir kez de olsa bu konuda yüzüm gülecek mi yoksa yalnızlıkla mı lanetlendim

Nasıl düzelcek bu işler

Kablosuz kulaklığım şalımın altında görünmüyor. Derste arka fonda şarkı dinlesem nolur ki ?