Ben de öyle. Ayrıca tanınmamak için çok çaba sarf edersek de kendimiz olmayacağımızı düşünüyorum ben. Şu an herkes beni tanıyormuş gibi geliyor mesela sayın armut... 🥲🥲
Çok haklısınız mdblue. Olduğu kadar kendimiz gibi devam ederiz. Fakat herkes tanısa bile fikirlerimin bazı insanlara açık olması fikri beni birazcık geriyor :,)
ben 1-2 özensiz davranışımdan dolayı sanırım birkaç kişiye oldum. ama sözlükteki varlığımdan sadece üç kişiyi haberdar ettim. bunlardan biri bizim fakültede bile değil. dolayısıyla ellemeyin bana sayın yazarlar; hayat zor, fakülte zor, burada kendi habitatımda zaman geçiriyor gibi hissediyorum. bilenler, bilmeyenlere söylemesin, şşşşt!
başıma gelme imkanı pek yok, o yüzden rahatım. burada yazarken anonim olmanın verdiği rahatlık kaybetmek istediğim türden bir şey değil. sırf bu yüzden çok istesem ve merak etsem de yazarlar buluşmasına gidip risk almak istemiyorum :/
Tüm arkadaşlarımı yazdıklarından tahmin edip teker teker ifşalıyordum, o kara gece ev arkadaşımın telefonuma saldırması suretiyle ben de ifşalandım yakın çevreme. Hiç saygı kalmamış ülkede püü:/
İnsanları iyi gözlemlerim bu yüzden tanıdığım herkesin yazdıklarından çaba sarfetmeden kim olduklarını anlayabiliyordum fakat yapılan hoş olmadı sayın kaira, incindim :(
Ne kadar çok konuşursak o kadar çok tanışıyoruz. Bu durumda az entrysi olan yazarlar pek tabi tanınmayacaklardır. En çok entry giren yazarlardan biri olarak maalesef böyle bir şansım yok. Ağzını tutamayana ifşa kaçınılmazdır.
Şimdi şöyle, aynı zamanda alt dönemim olan kardeşim tarafından ifşalanmazsam kolay kolay başkasına ifşalanmam ben. (başka bir entrymde kardeşim tarafından ifşalanmaktan korktuğumdan bahsetmiştim zaten, kendisinin sözlüğe girmişliği var birkaç kez ama sık sık yaptığı bir şey değil bu. Tabi beni bulmayı kafasına koyup bunun için çabalarsa başka). Beni tanıyan sadece bir arkadaşım var, o da benim kendi isteğimle oldu gibi bir şey (arkadaşımın da sözlük hesabı açıp yazar olmasını istedim, benim sözlükte yazdığımı öğrenince hesabımı bulmak bir 'challenge' haline geldi, birkaç entryden yola çıkarak beni kolaylıkla buldu tabi. Kendisi okuldaki en yakın arkadaşım olduğu için Beni bulması hiç problem değil, dediğim gibi bulmasını istemesem bulamazdı zaten, yani rahatımı bozan bir durum yok. Ayrıca arkadaşım birkaç entry girdikten sonra sözlükte pek takılmamaya başladı, terk etti buraları :)) bu durumlar haricinde kimsenin beni bulabileceğini sanmıyorum. Çok sosyal biri değilim, sınıf arkadaşlarımın çoğunu sadece uzaktan tanıyorum. ve bahsettiğim arkadaşım haricinde hayatımla ilgili fazla detay bilen pek fazla kişi yok. Bu yüzden kimsenin beni tanıyabileceğine ihtimal vermiyorum. Umarım yanılmıyorumdur.
şimdi ruh hâlimin de etkisiyle biraz hüzünlü bir entry gireceğim: ifşa olma ihtimalim yok gibi bir şey. çünkü hiçbiriniz cidden tanımıyorsunuz beni :") (doğal olarak ben de kimseyi tanımıyorum) önceki entrylerimden birinde dönem 1 olduğumu söylemiştim zaten... bir gün okul açılır da ifşa olacak hareketler yaparsam başka. neyse zaten etliye sütlüye karıştığım pek yok, normal muhabbetlerde de doğru soru sorulursa entrylerimde yazdığım kadar kişisel şeyleri anlatıyorum zaten:))) özetle ben ifşa olmam sevgili yazarlar, siz devam edin :d
Sayın yazarlar bu haftaya kadar kimse beni bilmezken bu hafta 5 arkadaşıma ifşa oldum. Yani bazıları kendi tahmin etti bazıları da dolaylı yoldan öğrenmiş oldular. Çok ilginç. Buradan onlara sizi seviyorum demek istiyorum❤️❤️
Sayın yazarcımlar şunu deneyimledim ki bir kere ifşa olduğunuzda frensiz kamyon gibi herkes bi anda sizi tanıyor anlamadım gitti, baya 30-40 kişi rahat kim olduğumu biliyor su an fjsjdn buradan onlara selam ve bol bol öpücük
böyle bir şey olduğunda muhtemelen bir daha yazmam.burayı bir çeşit günlük olarak görüyorum.alt başlıklara ayrılmış derin bir tasnife sahip günlük.eger ömrü uzun olursa bu günlüğü yıllar sonra açıp bakacagimdan eminim.ilerideki eşime veya çocuğuma bir entry gösterip 'bak ben bu konuda böyle dusunuyormusum o zamanlar ' demeyi isterim.bunun için samimiyet oldukça önemli. şu an için değil belki ama zamanla kendi zihnimden fikirlerimden yazdığım şeyler çoğaldıkça ifşa olmak rahatsız edici olabilir.çünkü artık o gün yaşadığım bir olaya ithafen yaşadığım kızgınlığı burada belirtirken iki kere düşünürüm.bu olayın icindekiler ertesi gün gelip neden böyle yazdın diyebilir bunlarla uğraşmak istemem ya da burada yazdığı entrylerle sevdiğim bir yazar , normal yaşantıda hazetmediğim biriyse bir başka gözle okurum yazdıklarını.anonim kaldığımız tek yer,anonim kaldığımız tek yer olarak kalmalı bence.
Ne güzel yazmışsınız… ben de anonim kalmak isterdim. Ama ilk haftalarda ifşa edildim. Üzgünüm elbette ama yine de samimiyetle fikirlerimi yazmaya devam ediyorum. Çünkü ben buyum. Umarım uzun bir süre anonim kalmayı başarırsınız, destekçinizim.
eğer arkadaşlarım benim yazdığım entryleri okusalar çok çabuk anlarlar ancak ben burada yazar olduğumdan kimseye bahsetmedim. zaten daha çömez bir yazar sayılırım. ifşa oldukça gelip bu girdiyi editleyeceğim. eğer ki ifşa olamayacak kadar yalnızsam da mezun olurken son entryde ortaya çıkarız :/
Beni sözlükten bilen dört ya da beş kişi var ki zaten hayatımdaki insan sayısı 15 falandır, yani benim için büyük çaplı bir bilinirliğe yol açmayacak bir durum. Buradan birkaç yazarı da kendi çabamla buldum, ama kendilerine bile direkt dile getirmedim. Bazılarınız hakkında tahminim var, ama merak etmeyin bu hiçbir zaman dile getirilmeyecek.
Benim de ileleualatyr gibi kendilerini tanıdığım ama bunu onlara dile getirmediğim 2 yazar var. Bunlardan biriyle özelden kısa bir mesajlaşmamız olmuştu :)
Hızımı alamadım içimdekileri dökeyim. İçinizden birinin annesinin ve babasının ismini dahi biliyorum. Çünkü gereksiz şeyleri merak etme huyum var, elimde değil.
İki sene önce bir arkadaşım, erkek arkadaşından ikinci defa olaylı bir şekilde ayrıldığında ona demiştim ki
"Bak güzelim, insan değişeceğini söyleyerek değişemez. İnsan değişmek zorunda bırakılarak değişir. Maalesef ki bu değişimlerin çoğu kötü olayların tetiklemesi sonucunda gerçekleşir. Ve insan her kötülükte çocuksu masum yanından bir şeyler kaybeder. Değişmek için kaybetmek gerekir." (Zamanında Tuba için dediklerime hala aynen katılıyorum. Hepimiz değişiriz.)
Başlığa yeniden girdi girildikçe bildirim geldi. Ve ben yaklaşık 1 sene önce bu konu hakkında neler düşünmüşüm tekrar okudum. Bu başlıktan tam bir hafta sonra çok sevdiğim birini kaybetmiştim. Ölüm konusu benim için hassas bir noktaydı ve yeni bir ölümü daha kaldıramadım. Ölümü hem çok aştım hem de hiç aşamadım. Sonra başıma bir şeyler gelmeye devam etti ancak öncesinde aşamamış olduğum ölüm konusu bu süreçte beni zaten değişmeye itiyordu. Eskiden biraz tedirginmişim; birkaç kişi okursa diye. Artık onların benim hakkımdaki düşüncelerini önemsemeyecek kadar değişmişim. Başka biri olmuşum.
Bu süreçte okulların tekrar açılmasıyla ifşa olduğumu fark edenler gelip bana söylemeye başladılar. Ancak artık çok umursamadığını fark ettim. Keşke burada onlardan kaçarken sayıkladıklarımı zamanında onlara söylebilseymişim diyorum. Sonra da diyorum ki kendime "daha önceden bu denli değişmeye dayanabilir miydin?". Ne dayanabilirdim ne de katlanabilirdim. Olması gereken böyleymiş.
İfşa olmak istemiyorum zaten bir kişi tanıyor beni yAni bildiğim kadarıyla.burada istediğimi maskesiz bir şekilde ifade etmeyi seviyorum. Acımı da mutluluğumu da kimseye belli etmeden yaşamayı seviyorum. O yüzden burada yazdıklarımı,ifade ettiğim duygularımı dışarıda birilerine açıklamak istemiyorum. Beni bulursanız kimselere söylemeyin olur mu sayın yazarlar bana özel kalsın burası,rahatça ifade edebileyim yaşadıklarımı çünkü dediğim gibi çekinmekten değil hissettiğim her şeyi kendime gizlemeyi sevdiğimden :)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır. katkıda bulunmak istemez misin?