hiçbir şey yapası olmamak

ve yapacak bir sürü işi olmak..ikisi hep aynı zamana denk gelir :d

Bu ben ya :( ders çalışmıyorum hadi eyvallah da ne dizi izliyorum ne kitap okuyorum ne hobilerimi yapıyorum. Boombos günüm geçiyor anlamadım gitti.

genel ruh halim bu şekilde. nefret ediyorum böyle hissetmekten. aynı zamanda genel olarak kendimi çok yorgun ve bitkin de hissediyorum (bu sadece psikolojik değil, fiziksel olarak da böyle. biraz sağlıksız bir insanım maalesef), depresifim, mutsuzum, hiçbir şeyden zevk almıyorum. bir şeyler yapmayı istememi sağlayacak hiçbir şeyim yok gibi geliyor. ne bileyim böyle yaşama tutunmamı sağlayacak bir şey, geceleri erken uyuyup sabahları erken uyanmak için bir sebep vs. günlerim birbirinin aynısı zaten, yapmak zorunda olduğum işlerin bir kısmını gücüm yettiğince yapıyorum, bir kısmını yapmayıp erteliyorum. yaptığım işleri de böyle geçiştirmelik gibi yapıyorum, olması gerektiği gibi değil. hayatımı düzene sokmak istiyorum aslında, bir şeyler için çabalamak, kendimi geliştirmek istiyorum ama sürekli erteliyorum bunları. önümüzdeki günler için kendime çeki düzen vermek üzerine birtakım planlar yaptım, inşallah uygulayabilirim. çünkü böyle olmaktan sıkıldım artık, bu halimle kendimi çok boş ve vasıfsız hissediyorum :((

hep boule kalcam diye cok korkuyorm

bir günde 2 3 film fiks izleyen biriyken şimdilerde 1 filmi bile bitiremez oldum sözlük. ders çalışma isteği, yaşama hevesi falan onları geçtim zaten...

içinde bulunmaktan keyif aldığım ve yararlı bulduğum durum. hayatın böyle hızlı yaşanmasını ve sürekli bir yerlerle yetişme kaygısını sevmiyorum. bazen sadece oturup içimdeki fikirlerin akışını izliyorum ve bu bana hayatın tutulabilir yanlarını hatırlatıyor. belki de Oblomov oldum.

Komiteye bir gün kala (bugün) tüm hissettiğim bu.

İnsan bazen her şeyin farkındadır. Hiçbi şey yapmadığının, neler yapması gerektiğinin, neyin kendisine iyi geleceginin vs ama yine de yapamaz. İşte buna depresyon diyoruz tabi anlık şeylerden bahsetmiyorum daha uzun süreçleri kastediyorum. Bu yüzden çevrenizde böyle insanlar varsa onlara ne yapması gerektiği konusunda sürekli öğütler vermek yerine daha destekleyici ve sorunlarını anlamaya çalışın,profesyonel yardım alması için destekleyin. Her insan hayatının belli bir bölümünde bunları yaşıyor normal bir süreç oldugunu bilmeliyiz. Kamu spotu gibi yazmışım ama çeken bilir:( dediklerimin aksi davranışlar karşı tarafta sadece nefret ve can sıkkınlığından başka bir şey yapmıyor

Bazen hiçbir şey yapasın gelmez ama müzik dinleyesin hep vardır.

nasıl geçtiğine hala bir çare bulamadığım durum, umarım uzun bir süre uğramaz yanımıza. sözlük doktor ve adayları ile dolu, yok mu bir ilacı? tahminlerim bir kişi veya müzik ama iyileştirme oranı yüzde yüz mü bilmiyorum..

Yapılacak çok şey olduğunda; neye nereden başlasam, neyi nereden kurtarsam bilemediğimde bu his çöküyor üzerime.
Nasıl geçer bilmiyorum; kendimi azar azar zorluyorum sadece, o kadar.

Ölü gibiyim bugün yatıyorum duvara bakıyorum sadece.

Genelde hayata karşı ümidini yitirmenin bir neticesi olarak görürüm ben bu olguyu. Ama bence insan her şeyi başarmaya çalışmak yerine kendine ait olan küçük kısmı başarmaya odaklansa ve aynı zamanda kendi kapasitesi nispetinde olan işlerini başarmayı hedeflese bu uğurda çabalasa bu olgunun büyüh ihtimal kalkacağına inanıyorum