kimliksizot

konfor alanından çıkmadıkça kendinin kölesi olacaksın.

Burada gün doğuyor, sen orada neler doğuruyorsun bilmiyorum.

Kelimelerimin bana yetmediği, ölesiye boş bakışlarla gökyüzünü izlediğim
Öyle bir gece işte
Attila İlhan'ın dediği gibi, bu gece dağ başları kadar
yalnızım.

Çoh qüzelsiniz karı bayanı

*ironi*

“Önce kelime vardı,” diye başlıyor Yohanna'ya göre İncil. Kelimeden önce de Yalnızlık vardı. Ve Kelimeden sonra da var olmaya devam etti Yalnızlık… Kelimenin bittiği yerde başladı; Kelime söylenemeden önce başladı. Kelimeler, Yalnızlığı unutturdu ve Yalnızlık, Kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde. Kelimeler, Yalnızlığı anlattı ve Yalnızlığın içinde eriyip kayboldu. Yalnız Kelimeler acıyı dindirdi ve Kelimeler insanın aklına geldikçe, Yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu.

internet hızı dolayısıyla şöyle bir görselle karşı karşıya kalma ihtimaliniz olan yer

geçen ders çalışıyorum, komiteye az kalmış -her zamanki gibi- birkaç gündür de olaylar üst üste geliyor. üzerine bir de 12536 defa çalıştığım konuyu unutmuşum. tam ağlayacağım "ağlamaya vaktin yok kimliksizot, kendine gel" dedim
3-5 dakika sonra "ağlamaya bile vaktim yok ki benim, bu nasıl bir fakülte..." diyip ağlamaya başladım.
bu da böyle bir anı

bizim okulun önünde servislerin park etmesi için toprak bir alan vardı. kışın yağmurda çamur olurdu hep.
1. sınıftayım, okul çıkışı hava kararmış, bir yandan gök gürültüsüyle yağmur devam ediyor. umut abi hepimizi tek tek kucaklayıp "korkmayın umut abiniz burada" diyor ve servise yerleştiriyor. şimdi umut abi nerelerde bilmem.

2. sınıftayım, melih abi var. radyoda çok güzel şarkılar açıyor, bizimle sürekli sohbet ediyor, eğlendiriyor. bir gün başka bir servis gelip alıyor bizi. melih abi nerede diyoruz cevap gelmiyor. sonra öğreniyoruz ki melih abi babasını vurmuş, sonra da intihar etmiş.

3. sınıftayım bizim bir akrabamız bizim okulda şoförlük yapmaya başlamış. babam da tutturdu onunla gideceksin. serviste 20 kişi olması gerekirken 40 kişi alıyordu servise. küçük bir şeydim, üzerime bastıkları bile olmuştu, babam servisimi değiştirmedi. 7. sınıfa kadar onunla gittim. adı şemsettin'di. dışarda diğer şoförlerle sohbet etmek için bizi bekletirdi bazen. biz de "şemsettin arabaya bin" şarkısını açardık... arada kek meyve suyu dondurma falan alıp dağıtırdı ama hep aklımda kontrol olacağı zaman okula varmadan 5 dk önce servisin yarısını indiren adam olarak kalacak.

Gardrop düzenlemek. Tüm kıyafetlerimi kumaş tipi ve renklerine göre kategorilere ayırıp katlıyorum. Sonra kafamda onları kombinliyorum…

arkadaş dediğin destek nedir bilmeli!

Üzülerek Artık pek kullanamadığım yerdir. Çalışan abi ablalarımızın merkeze kaydırılmasından dolayı eleman yetersizliğinden oluşan uzun kuyruğu anlayabilsem de yemeğin son gelenlere kalmamasını, porsiyonun küçültülmesini anlamıyorum.
Bugün merkez kampüsteki yemekhaneye 13te gittiğimde hiç sıra beklemeden yemeğimi aldım, fazla fazla doydum, mandalina fazla olduğundan abiler 3-5er tane alın dedi yol boyu da mandalina yedim dönüşte.

çok değer verdiğin ve uzun yıllar süren dostluğunun bir çırpıda bitirilmesi sonucu onda kalan eşyalarını almaya gitmişsin
tek kelime etmeden içilen acı kahveden sonra elinde iki poşet omzunda bir çanta apartmanın önünde kalakalmışsın
umarım kimse yaşamaz bu hissi

johnny test
hala açıp eski bölümleri izliyorum bir şeyler yerken. susan ve mary test favorim ama küçükken de nasıl gil gibi aptal bir karaktere aşık olduklarını çözememiştim hala çözemiyorum. dukey gibi bir köpüşüm olmasını isterdim o zamanlar.



powerpuff girls
süper güçleri olduğundan onları kıskanırdım :/ blossoma nedense sinir olurdum. buttercup favorim. mojo jojo'ya ise üzülürdüm :( kötü bir karakter olsa da yazık :((



arthur
2022'ye kadar yayımlanmış ancak en son yumurcak bölümlerini izlemiştim. karakterlerin hepsi büyümüş gözlerime inanamıyorum dostlar.
en son hatırladığım halleri:


şimdiki halleri:



uzun kulak ailesi
izlerken garip bir korku da uyandırırdı bende. neden bilinmez. o zaman sorgulamamıştım ama nerede bu tavşanların anneleri?!?!



üçüzler
çocukluktan ziyade bebeklik diyebiliriz.



oscar çöllerde
abim ablam ben oturur izlerdik akşam sofranın kurulmasını beklerken. oscar adında bir kertenkelenin çöldeki maceralarını daha çok şapşallıklarını içeren mini diziyi şimdi ise yeğenimle izliyoruz. her zaman aynı tadı veriyor :)



jetgiller



taş devri
hemen hemen jetgillerle aynı yıllarda çıkmış çizgi dizi

bir meslektaşımız daha sağlıkta şiddetin durdurulamaması nedeni ile vefat etti.

haydi çay koy don ritchie, yine buradayım.

Yaşamayı bileydim yazar mıydım hiç şiir?
Yaşamayabileydim yazar mıydım hiç şiir?
-Yaşama!
-Ya bileydim?
Yazar: Mıydım
Hiç: Şiir.
bir miktar egoisttir. şairlerin hamlık, pişme ve yanma süreçleri olduğunu ancak kendisinin hiç hamlık döneminin olmadığını öne sürer.
Biraz terstir. Metroda kitabını okuyan bir genç görmüş, ben bunları metrobüs köşelerinde okuyun diye yazmıyorum diyip hiddetlenmiştir.
Ona göre Uç noktalarda olduklarından Şairler tehlikeli, ahlaksız ve uygunsuz insanlardır. Aynı zamanda şairlerin sanatçıların sanatçısı olması gerektiğini düşünür.

yazımı kışa çevirdin angara
Neyse ki kışı çok severim <3

serin bir rüyanın hatırınadır çektiğim dünya ağrısı.

Kuruyemiş yerken en acısı sona denk gelir.

Telefonunu titreşime alıp internetini de kapatmayan zırt pırt bildirim gelen insan
Ben mi rahatsız olmaya yer arıyorum yoksa insanlar mı düşüncesizleşti bilemiyorum

Büte kaldım demeyelim de 1 ay daha ankarada kalma şerefine eriştim diyelim :d

öyle uzak ki yerim/ uzakları aşıyor
Bütün özlediklerim benden ayrı yaşıyor
Hümeyra'nın seslendirdiği bu şarkıyı şevket rado, benim gibi büte kalıp memleketine 1 ay daha hasret kalınca yazmış.
kaynak: gluteus maximus'um :)

Şikayet etmeyi bırakıp çözüm üretmeye çalışmak, en azından denemek.

kayıp

ekstra rahatlık
bu nedenle asla tekrarı düzgün yapamıyorum
bende bir problem var