Enstrümanın bir zaman sonra bir kardeşin bir arkadaşın oluyor. Mutluluğunu da onunla yaşıyorsun, hüznünü de. Kimse anlamasa bile, sen kimseye anlatamasan bile o seni anlıyor ve kendi dilinde anlatmaya başlıyor. Gerçekten eşsiz ve özel bir bağ. Umarım herkes böylesine güzel bi duyguyu yaşar.
Sayın lavinia bazı duygular oluyor da bazen kendimize dahi itiraf edemiyoruz ya,o zaman alırım elime bağlamamı çalmaya başlarım ve o anlarda kendimle konuşurum,akıtırım zehrimi. Sonra da hiçbir şey olmamış gibi devam ederim😊 bu da rahatlama yöntemlerimden biridir...
herkes karate ile karıştırsa da çok farklı sporlar olup türkiyede en çok lisanslı sporcusu bulunan 2.spor dalıdır. şahsi fikrimce kadınlar için yaratılmış sporlardan biridir. çok zarif ve güzeldir.
çok hüzünlenirim. benim olmadığım mesela anneannemin gençlik fotoğrafını görsem bile dayanamam çok üzülürüm. zaman çok nankör, hayat çok hızlı. her şey akıp giderken keşkeleri hatırlatır bana eski fotoğraflar.
ülke olarak en büyük problemimiz hiç kimse hiç kimsenin düşüncesine saygısı olmaması. zaten bu saygısızlıktan da doğan büyük ayrıştırmalar var. ben ne ocuyum ne bucuyum. kendi fikirlerim kendi özgür iradem var ve herkes buna saygı duymalı ancak çoğu zaman fikirlerimi belirtmekten korkar hale geldim ki ülkemizdeki çoğu kişi de böyle. en büyük problem bu işte. fikirlerimiz malesef ki beynimizde tutsak. dile getiremiyoruz ki harekete geçelim.
O günkü şartlarda suçlu sayılıp aslında yaptığı bir suç teşkil etmeyen bir sürü insan var geçmişte hatta günümüzde bile. Suçlu 'ilan edilmiş' birinin gerçekten suçlu olup olmadığını bilemeyiz diye düşünüyorum.
sayın çok değerli yazarlar itiraf ediyorum ben sanata aşığım, sanatçıya aşığım. tiyatrocular, danscılar, şairler, müzisyenler hepsi çok kutsal çok değerli. bir başlık vardı içini kıpır kıpır eden şeyler diye işte sanat benim içimi kıpır kıpır ediyor, yüreğim akıyor resmeennnnn. gerçekten ilahi, kutsal bir şey.
hiç söylemem daha doğrusu söyleyemem pek belli ederim ama düşünüyorum da iyi ki belli ediyorum yalan çok kötü bir şey. karşındakini aptal yerine koymak neredeyse
mantık güzel farklı şehirlerden gelenler olur aynı zamanda ölen kişinin ruhuna bir hayır işi olarak. ama uygulaması genelde çok kötü oluyor. bir yakınımı kaybettiğimde insanlar sanki cenaze evine gelmemiş bir güne gelmiş gibilerdi. çok üzücü ve saygısızca
böyle insanlardan çok etkilenirim çünkü çoğunlukla sana değer verdiğinin göstergesidir. bu yuzden ben de çevremdeki insanların yaşamlarındaki olayları ve onlar hakkında küçük şeyleri hatırlamaya çalışırım.
şu videoyu ve bilgiyi sizinle paylaşmak isteği içindeyimmmm. mozart bu operayı bestelerken kayınvalidesinden esinlenmiştir. ve eklemek istiyorum Diana Damrau sen insan mısın ya bu nasıl sestir?!!
benim peçete koleksiyonum var çeşitli desenlerde çeşitli kumaşlarda bir sürü peçetem var. biraz gereksiz artık biriktirmiyorum ama koleksiyonum duruyor
huzurevine gittiğimde herkes beni tanıyormuşçasına bir sevinçle beni karşılamıştı çok şaşırmış ve üzülmüştüm. farklı bir insana- tabiri caizse- muhtaçlar. her insan kendini dinlendiği zaman kıymetli hisseder oradaki yaşlılarımızda da sevgiden veya maddi bir ihtiyaçtan çok dinlenme ihtiyacı var ,kıymetli olduklarını hissetme ihtiyacı. keşke şu pandemi olmasaydı , ahdetmiştim kendime düzenli olarak huzurevi ve yetimhanelere ziyarette bulunacaktım. geç olsun güç olmasın diyorum.
ruhsuz
lavinia
