stresle başa çıkma yöntemleri

benim stresliyken ilk yaptığım şey genellikle müzik dinlemek oluyor. eğer uzun sürecek bir stresse stres yaptığım şeyi düşünmemeye çalışıyorum, kendimi başka şeylerle meşgul ediyorum.

Kendi kendime, kendimle konuşarak kendimi sakinleştirme taktiğini uyguluyorum. Yıllardır sekmez, %82 başarı oranına sahiptir. Uyumak da çok başarılıdır bence. Sevilen kişinin kollarında uyumaksa lükstür zaten. O yüzden biz ilkine dönelim: sizi strese sokan ne ise, bunu sesli olarak ve tüm hatlarıyla kendinize dürüstçe anlatın. Sesli olarak duyunca sanki başkasının ağzından duymuşçasına, daha az duygusal, daha objektif yaklaşabiliyorsunuz konuya. Tavsiye ederim:)

Bir de stres olamama durumu var. Tutuşmam gereken günleri 10 saat uykuyla geciriyom. Kafamda bitirmişim bu komiteyi. Stres dengeli kullanılmalı varlığı ayri dert yoklugu ayrı.

İşten kaçamayacağımın bilincini kendime kazandırıyorum. Bir şekilde olacak ve sürem azalmakta. Elimde kalan süreyi en verimli nasıl kullabilirim diye hızlı bir hesap yapıyorum kafamda. Gerekirse bir yere not ediyorum. Bir şekilde olacak demiştim ya az önce, işte bu hızlı zaman planlamasından sonra en azından az kötü şekilde atlatabileceğimi görüyorum. Su akar yolunu bulur ama su akarken suda ne kadar ilerledik çok önemlidir.

stresli olup olmadığımı anlayamıyorum bu da bir başa çıkma yöntemi herhalde

stresli olduğumda durmadan konuşur ve hareket ederim stresim hareket ederek azalıyor gibi gelir

'En kötüsü ne olabilir'

İşe girişmeden önce kar zarar muhasebesini yapar derinlemesine düşünürüm. Ardından işe tereddüt etmeden tam bir özgüvenle girerim. Eğer olur ki stres yaparsam endişelenirsem kendime derim: "en kötüsü ne olabilir ki"

Cesaret insanı zafere, kararsızlık tehlikeye, korkaklık ise ölüme götürür. -yavuz Sultan selim

stresliyken, daha önceden stres olduğum konuları düşünüyorum, sonra diyorum ki hepsi bir şekilde gelip geçti ve ne olursa olsun bu da diğerleri gibi bir şekilde gelip geçecek. stresimin kaynağı benim değiştiremeyeceğim bir şeyse şöyle ekliyorum: "bunu ortadan kaldırmak için yapabileceğim bir şey yok, başıma gelmiş ve mecburen çekeceğim." bu bilinçte olmak stresi bir tık azaltıyor sanki, en azından sürekli düşünüp durmaya gerek olmadığını hissettiriyor.
edit: ekleme yapıyorum, kedi sevmek de stresi azaltıyor. bunu söylemesem olmazdı :)

stresli olduğum zamanlarda hep kendimle konuşurum kendimi sakinleştirmeye çalışırım zaten sürekli kendi kendime konuşuyorum çok rahatlatıcı bişey bence

sanki daha fazla stresli olmam gerekiyormuş gibi hissedip genelde abarttığım olay. üzerine düşünüp olayları analiz ettiğimde gereksiz strese kapıldığımı görüyorum ve stresim azalıyor, bu sefer de ileride stres olmam gereken bir durumda stres olamıcam diye korkuyorum, fena bir şey şu belirsizlik işi, ama genel anlamda objektif düşünme işi çok yararlı.

başa çıkamıyorum şu an

derin derin nefes alıp bu etki etmiyor diye daha da strese kapılıp bağırmak

Nerede? Lütfen söyleyin.

Stresle başa çıkmaya çalışmak kronik stres maruziyeti nedeniyle gelişen bir zaruriyettir. Kronik stres ise tıp fakültesi okuyan her gencin karşılaşabileceği kötü bir sıradandır.
Bir zamanlar stres yönetimi konusunda iyi olduğumu biliyordum ama şu an için bu konuda berbat olduğumun farkındayım. Çünkü ben, yokmuş gibi davranması gereken, sorunlarıyla var olduğunda insanlar tarafından kabul görmeyen kişiydim. Hissettiğim şeyleri hiçbir zaman rahatça dışavuramamıştım. Hâlâ da öyleyim. Ancak en azından travmalarımı ve streslerimi kabullendim. Bunlar yokmuş gibi davranmama neden olan faktörlerden uzaklaşmaya çalıştım. Kendimi sevmek için bir şeyler deniyorum. Varlığını kabul ettiğim her türlü anormalin herkesin başına gelebilen sorunlar olduğunu fark ettim. Ve anormalin varlığını reddetmenin de en büyük stres olduğunu gördüm. Bu nedenle stresle baş etmenin en önemli kurallarından birisi de hayatımızda geri plana attığımız ve bizi içten içe gıdıklayan o şeyin varlığını kabullenmemizdir.