manevi kardiyoloji

Hiç. Yaşadığım seneler boyunca bir sürü insanla tanıştım. Tanıştığım herkesi de mutlaka detaylı olarak inceledim. Hatta tanışmasam bile insanları detaylı inceledim. İnsanları incelemek bir tür alışkanlığım haline geldi. Bu gözlemlerim sonucunda her yeri 4/4'lük olan çok çok az insan olduğunu gördüm. Onların da huyu, suyu nasıldır bilemiyorum. Bir yaşımdan sonra evlenen akranlarımı görmek bu alışkanlığıma yeni bir şey ekledi: insanların tiplerine bakarak "bu tiple bir ömür geçer miydi?" diye sormaya başladım kendime. Sonuç olarak şunu gördüm; tamamen objektif şekilde bir yüzü ve bir bedeni incelediğinizde türlü kusurlar görüyorsunuz. Kimisi dar omuzlu, kimisi kısa boylu, kimisi minik dudaklı, kimisinin göz kapağı düşük, kimisi çarpık dişli... Ama tüm bu kusurların yanında incelediğim her kadında ya da erkekte bir ömrü beraber geçirmeye yetecek bir sürü güzel fiziksel özellik gördüm. Ağzı çirkin olanın burnu güzeldi, ikisi de çirkin olanın kirpikleri güzeldi mesela. Sadece tek bir kişi olarak kendi zihin fabrikamda öğüttüğüm bilgiler sonucunda insanların fiziksel görüntülerinin, o kişiyle bir birliktelik yaşamaya engel olmayacağına emin oldum. Bu farkındalıktan sonra kendime ikinci bir soru sormaya başladım: " Bu karaktere sahip kişi ile bir ömür geçer mi?". İşte kafamda insanları eleyip bitirdiğim yer bu ikinci kısım oldu. Gerekirse bir ömür geçirecek özveriye, sabra, sadakate sahip olduğuna emin olabildiğim kimse yoktu. Her insanın tipine kendimce kefil olabilmiştim. Ama tek bir kişinin bile karakteri tam olarak aklıma yatmadı. Fiziksel özellikleri sıralarken çirkinlikleri kapatmaya çalışan zihnim bu sefer tüm kusurları çıkarıp önüme seriyordu. Tüm bunların sonucunda emin oldum ki tip hiçbir şeydir. Tipe gelene kadar dikkat edilmesi gereken pek çok kusur karşılar bizi.

ders çalışmak. 😒

eft ücreti vermekten nefret ettiğim için birçok kez bankaya yürüyüp bir bankanın atmsinden parayı çekip diğerine yatırmışlığım var

Seni ben gibi seven biri...

bir şeyler söylerken dinlenmemek

belirsizlik

Önce derin bir nefes, sonra da bu nefesi alabilmenin ne kadar önemli olduğunu hatırlamak...

Gazi tıp bana her geçen gün niçin bir soru daha yapıp Ankara Tıp'ı kazanmadığımı veya dönem sonu niye geçmediğimi çokca sorgulatıyor.

Teşekkürler Gazi Tıp, gazi tıp ve ayrıcalıklarıyla kalmanız dileğiyle

tahammül ve saygı arasındaki farka dair bir yazı okumuştum.
hani hep deriz ya başkasının fikirlerine katılmayabilirsin ama saygı duymak zorundasın diye, aslında saygı duymak değil de tahammül etmek zorundasın demek lazımmış. bir fikre saygı duymak bir noktada onu kabul etmek anlamına gelebilirmiş.
bunu okuduktan sonra hep şöyle düşünmüşümdür, her fikre saygı duyamam belki ama her fikre tahammül etmek durumundayım. yoksa aynı fikirde olmadığım insana tahammül etmeyip de ne yapacağım?


not: ilk entry'mi böylelikle girmiş oldum hadi bismillah :)

Hele ki şu günlerde battaniyeye sarılıp pencereden usul usul yağan kar veya yağmur yağışını izlerken içilen salepin keyfi bambaşkadır

Bu hastalığın sebebi tevehhümü ebediyettir. (her şeyin sabit ve ebedi görünmesi) her an gelebilecek olan o ertelenemez şey gelmeden bu hastalıktan kurtulun. Hayatınızın ucuz ve değersiz olmadığını hatırlayın.

Bugünüyle yarına aynı olan ziyandadır-Hadis
Bugünün işini yarına bırakma-Atasözü

Başkalarının düşüncelerini aşırı önemsemek, tavır ve hareketlerini buna göre belirlemek.
Kısaca "elalem ne der" mantığı

Cevaplarken hekimlik yapmak istenilen ülkeden çok, hayat şartlarını seçtiğimizi düşündüğüm anket. hekime verilen önem, Türkiye'de çalışırken elde edeceğimiz kazancın 20 katını belki 20 kat daha az çalışarak kazanabilme şansı, hakim/savcı gibi üst düzey hukuk insanları bir yana herhangi bir devlet memuruna söylenmesi suç kabul edilebilecek sözler sağlık çalışanına yöneltildiğinde hasta psikolojisi denilip en ufak bir yaptırım uygulanmaması gibi absürtlüklerin olmaması vb avantajlar sebebiyle ben de bir Avrupa ülkesini ya da abd'yi tercih ederdim elbette. Çünkü türkiye'de hekimlik yapmak demek, 3.dünya ülkelerinden birinde çalışıyormuş gibi maaş alıp, en ufak bir malpraktis söz konusu olduğunda Abd'de çalışıyormuş gibi tazminat ödemek anlamına geliyor.
En başta söylediğim "ülke değil hayat şartlarını seçiyoruz." cümlesine dönecek olursam; bana abd'nin maddi avantajlarını değil, sadece hakarete uğramayacağımın veya sözlü/fiziksel en ufak bir hasta şiddetine maruz kaldığımda devletimin tamamen benim yanımda olacağının garantisi verilirse, akademik çalışmalar en az avrupa ülkelerindeki kadar desteklenirse meslek hayatımı başka herhangi bir ülkede geçirmek aklımın kıyısından bile geçmez. Çünkü hayat şartları değil ülke seçmek demek, seçilen ülkenin kültürüne/doğasına/insanına vs hayranlık duymak gibi sebepler gerektirir ki çeşitli ülkelerde çok hoşuma giden çeşitli gelenekler-kültürler olmasına rağmen dünya üzerinde kendi ülkemden daha çok sevdiğim herhangi bir ülke yok.
hekimler olarak, yapacağımız iş sadece mekanik bir şey değil, aynı zamanda bir gönül işi. Her ırktan/dinden insan benim için ayrı ayrı değerli her insanın yaşamı eşit derecede kutsal olsa da kendi ülkemin insanlarına, aynı kültürü taşıdığım, aynı tarihi paylaştığım insanlara faydamın dokunması ana dilimde doktorluk yapabilmek benim için her zaman tercih önceliği olacak.