Anlamıyorsunuz.ya da size bugüne kadar öğretilen sevgi kavramı benim bildiğimden çok farklı.sevgi kavramında Olay değişmek ya da değiştirmek değil. Olay sadece inanmak. Değişmeyin zaten, hiçkimse için değişmeyin. Bugüne kadar yaşadıklarınızla,mutluluklarınızla,mücadele edip kazandıklarınızla ama en çok da çektiğiniz acılarla emek emek işlediğiniz benliğinize kimseyi dokundurtmayın zaten.Bilakis olur da değişirseniz ya da değişmeniz gerektiğini düşündürürlerse onların kabul edip sevgi verdiği siz uzaklara gitmiş olursunuz. Ve sonucunda sizden bunu isteyenler besledikleri sevginin gurbetine düşerler. Yani değişmeniz aslında hem sizin hem de bunu isteyenin mutsuzluğunu getirdiği kısır bir döngüye girer.Ama inanırsanız sevgiye, “doğru” sevgiye;sizi olduğunuz gibi kabul edene,benliğinize saygı duyup benliğinize ayrı sevgi besleyene işte o zaman çok şey değişir. Siz değişmezsiniz ama hayata dair bir şeyler değişir. Ve bunu başaran da o kişiden bağımsız olarak sevginin bizzat kendisi olur.
Bugünlerde elimde kalan,bana güç veren tek şey olan sevgiye inanmayanlar için yazmak istedim.
Çoğu zaman alarma gerek duymadan sesiyle gözümü açtığım,İçimi huzurla kaplayan,dualarımı en içten ettiğim,namazımı en severek kıldığım vakittir.uykum gelmesine rağmen günün ilerleyen saatlerinde etmediğim kadar dua ederim hep.çünkü o sese yakın sessizlikte,aydınlığa yakın karanlıkta,uykuya yakın dinçlikte çok daha derin kurtuluş varmış gibi hissederim.
(bkz: #18768) ne güzel yazmışım bu entryi. O zamanki bende umut varmış demek ki. Umut yoksa olmaz,yaşanmaz bence demişim. İşte kendi sözümle kendimi vurduğum bir zaman dilimi daha. Yaşanıyormuş sevgili kendim. Bunu da deneyimlemek zorunda kaldın ama yaşanıyormuş.tüm ruhu kararsa da nefes alıyormuş insan. Bugün bir köşede tek başına hıçkıra hıçkıra ağlarken kendini durdurabilmek için gereken gücü bulamayınca fark ettin bunu.tek çaren olan kendin,kendine yetemeyince hissettin umutsuzluğu.düştüğünde seni kaldıracak bir umut yok artık içinde.umutsuzluk uğradı sana bir kere.kendine yetecek bir zerre bulursan tutun yoksa da devam et sıradan bir şekilde nefes alıp vermeye
Garip olarak adlandırılır mı bilmiyorum ama. Ben Türk kahvesi sevmem. İçtiğimde rahatsız eder çünkü. Ama karşımda Seven birisi varsa ona eşlik etmek isterim. Çünkü Türk kahvesini sevenler birileriyle karşılıklı içmeyi sever genelde.onlara eksiklik hissettirmemek için onlarla beraber yudumlarım kahvemi.hem belki kırk yıl hatrı girmiş olur aramıza diye düşünür,küçük rahatsızlığımı esgeçerim.
Ayy sayın privileged of medic ben de kahveden hic haz etmem zorla içiyorum. Misafirliğe gittiğimde hep zahmet olmasın diye icmedigimi sanıyorlar ama sevmiyorummm
…“güneşin,denizlerin,rüzgârların enerjisinden yararlanabiliriz.ancak insanoğlu sevginin enerjisinden yararlanmayı öğrendiği gün,ateşin keşfedildiği gün kadar önemli olacak.”…
…"Ama hepimizin yeteneği var, öyle değil mi?" "Kesinlikle, sadece düşlerimizin peşinden gidecek ve işaretleri izleyecek cesaretimiz yok. Belki de, keder bundan kaynaklanıyor."… paulo coelho- zâhir
Kendime iki kitap hediye aldım. Derslerden,düşüncelerden,koşuşturmacadan ruhuma iyi gelen dostlarıma pek zaman ayıramamıştım.yine çok zamanım yok ama olan zamanımı onlarla geçirmeye kararlıyım.arada nefes alabilmek için onlara sığınmak çok güzel.
Oturup sorguya çeksem kendimi; Beynim yüreğimin inadından pes eder. Dudaklarım gözlerimin karşısında feryat eder. Ellerim kollarımı sarmaktan vazgeçer.
Oturup da dinlesem içimi; Gürültüsü kulağımı sağır eder. Karanlığı gözümü kör eder. Anlatamadıklarım dilimi lâl eder.
İyisi mi çok yüklenmeyeyim benliğime. Sorguya çekersem yine kendimi kendime hapsedeceğim. Konuşursam yine kendimi kendime küstüreceğim. Dinlersem yine kendi kendimi bitireceğim. İyisi mi çok yüklenmeyeyim benliğime.
Gitgide kendimi daha da ait hissettiğim şehir. İçinde sevdiklerimin sayısı artıyor. Sevdiklerimle Aynı havayı içime çektiğim için,tebessümlerine karşılarında huzurla bakabildiğim için,yürüdüğüm sokaklarının sonunun sevdiklerime çıkma ihtimali olduğu için,bu şehirde onların yanında “tam” hissedebildiğim için,yan yana aynı göğe şiirler yazabilme ihtimalimiz olduğu için… beni gitgide içine hapsediyor bu şehir.ve benim bundan şikayetim yok :)
Birlikteyken de yalnız kalabildiğim birinin dizlerinde gözyaşı dökebilmek. Hiç çekinmeden hayata dair tüm yorgunluğumu paylaşmak. Ama maalesef ki benim gibi yalnızlığa alışkın,herkese karşı diline kilit vurmuş birisi için imkansız gibi bir şey.
Birine derdini anlatarak da yakınlaşabilirsin, yakın olduğuna derdini anlatmak zorunda değilsin belki bir iki kez hata yapar yanlış insanlarla paylaşırsın ama denemeden de seni dinleyecek olanı bulamazsın hocam saygılar
İnanın bu konuda kendimi aşmaya çalışıyorum sayın yazar. Ama olmuyor. Bir şeyleri paylaştığım yakınlarımdan bile istemsizce uzaklaştığımı fark etmişken hiç tanımadığım birine anlatmak çok çok uzak geliyor :( umarım bir gün bir şekilde aşarım artık bu durumu ;)
Az önce kendi ellerimle kapattığım kolanın kapağını açamadım.bu kadar basit bi olaydan fark ettiğim bir şey oldu. Ben böyleyim işte.başkalarının bir şey yapmasına gerek yok her konuda kendi kendime savaş açmış vaziyetteyim zaten. Nereye kadar dayanırsam artık
Hayat benim görmek istediğim gibi tozpembe değilmiş. İyiler içlerinde kötülük,dürüstler dillerinde yalan,içten insanlar zihinlerinde samimiyetsizlik,güven verenler kollarında uzaklığı barındırırmış. Çok önce fark etmem gereken,hayatımın farklı evrelerinde tecrübe ettiğim bu durumları göz ardı etmeyi seçtim sürekli. Umudumu,sevgimi korumaya insanlara bunları aşılamaya çalıştım.gülüşlerini kahkahaya çevirmek hayallerini hayallerimmiş gibi gerçekleştirmek istedim.Ve tüm Bunları yapmaya çalışırken güçlü olmak için büyük çaba sarf ettim. Ama bugün bir anda fark ettim ki umutlarım yıkılmak,gücüm tükenmek üzere.sevgimse her şeye inat benimle. Merak ediyorum Sizce sevgi yeter mi sahteliklerle dolu bu yaşamda yürüyebilmem için? Yeter mi umutlarımı ve gücümü geri getirebilmem için? Umarım yetiyordur. Yetiyordur da elimden tutup kaldırabilirim kendimi.
Umarım ellerim hala bana tutunmak için bekliyordur. Uzatmayı bırakmamıştır. Diye devam etmek istedim. Sizin duygularınızı yaşadığım çok zaman oldu. Sonunda yine ellerimden ya ailem tutmuştu ya da dualarım. Yettiğini göreceksiniz. Kimse kaldırabileceğinden fazla yükle yüklenmez. :')
Çok güzel tamamlamışsınız. Umarım yeter çünkü benim de sizin gibi elimden tutacak ailem ve her seferinde sığındığım yaradandan başka güveneceğim kimsem yok. Umutlarım benimleyken son cümlenizi çok tekrar ederdim içimden. Umuyorum ki umutlarım bana tutunurlar da yine aynı cümleyi içtenlikle kurabilirim. :|
Bir türlü beceremeyip bu şekilde paylaştığım içim kusuruma bakmayın sayın yazarlar :( Privileged of medic huzurlu geceler diler. Unutmayın yarın güneş yeniden doğacak sizi aydınlatmak için. Ve ne olursa olsun hiç fark etmez geçmişe gülerek dönüp bakacağız yarınlara yol almak için :) 💙
Linkteki harfler otomatik küçüldüğü için kırılıyo şu şekilde paylaşabilirsiniz
[youtube]youtube adresi[/youtube] ben de yeni öğrendim😜 Diğer kodlar için de kendi profilimzdeki biyografi bolumune tiklayip düzenle diyince sözlük kodlari cikiyo orda tüm kisayollar spoiler vs. varmış
Tanımadığım bir Bahçeli sokağındayım. Oturdum yine saçma bir yere.kulağımda şarkılarım bana eşlik ediyor. Normalde bu havada içime doğması gerekenleri yakalamaya çalışıyorum. Nereye kayboldu içimdekiler bulmaya çalışıyorum. Yüreğimin diplerine gitmiş olamazlar çünkü bu havalarda en dipten özenle çıkarırdım onları. E zihnime gömülmüş de olamazlar çünkü ben onları hep zihnimin sınırlarından, mantığımdan uzak tuttum. Derin nefesler aldım belki gökten yakalıyorumdur her seferinde diye yine gelmediler. Yol boyunca tüm çiçeklere ağaçlara dokundum onlardan gelirler umuduyla ama oradan da gelmediler. Peki o zaman Nereye gitti benim herkesten saklayıp güzel havalarda ben fark etmeden ortaya çıkan duygularım? Kim çaldı onları? Umarım kendi ellerimle soğuk ve karanlık günlere gömmemişimdir. Umarım benden biraz uzaklaşmak için gitmişlerdir ve geri döneceklerdir. Umarım güzel havalarda beni göğe bakıp tebessüm ettirmeye zorlayanları kendi ellerimle mahvetmemişimdir.umarım benliğimdeki sandıktan çıkarıp yaşamaya kıyamadıklarımı yüreğimden habersiz karanlıklara hapsetmemişimdir…
Tüm umudunu bağladığın birinden sessizce vazgeçer insan.hayallerinin kursağında kalması sonucu kalbinin paramparça olmasını sessizce yutkunarak sindirir.yürürken ağladığı sokaklardan sessizce uzaklaşır.cevap almak için kurduğu cümleleri yanıtsız kalınca sessizce karalar en güzel yazısını.umutsuzluğun boynunu büktüğü günleri zihninden sessizce atar.uğradığı ihanetlerden sessizce uzaklaşır insan.eğer ki güçlüyse,güçlü olmak zorundaysa uğradığı her yenilgiyi sessizce kabullenir,kabullenmek zorunda kalır. Acısı çoksa insanın;sessizce çığlık atar,sessizce ağıt yakar,hayatın yaşattıklarını sessizce karşılar,yaralarını sessizce sarar,kendine sessizce derman arar. Sesi çoktur aslında sessizliğin.insanı sağır eder de ondan duyulmaz.
Hislerimi,hissedemediklerimi ,sevdiklerimi,sevmediklerimi,yaşadıklarımı,yaşamak istediklerimi… kısacası içimdekileri yazı dökmeyi çok seviyorum.bu yüzden gütfsözlüğün benim için anlamı büyük.hem de burada anonim olmak (umarım öyleyimdir:)) beni daha mutlu ediyor.çünkü yazdıklarım yine bende saklı kalıyor bir başkasına açıklamak durumunda kalmıyorum. İlk hedef tamamlandı sıradaki hedef 200. Entrye. İyi ki varsın gütfsözlük. 💙
'Yaşadıklarımızdan yola çıkarak yaşamadıklarımıza sonuç biçemeyiz.hikayeleri farklı kılan onları oluşturan kahramanlarıdır. Ve nihayetinde hiçbir insan bir diğerine benzemez.'
Bazen ne olduğunu sen de bilmediğinden çok da belli etmeden öylece rahatsız eder seni.ne çözebilirsin aklının düğümünü su verip söndürmek için ne de açabilirsin dilinin mührünü harlayıp tamamen yanmak için.öyle olur işte bazen ne tam yakar ne de kül olur. İkisinin arasında sana sadece dert olur.
Normalde beni bir tık geren olaydır. Ama bu yıl final ve bütü düşünmeden yapılan her şey mübahtır düşüncesiyle yola çıkarak evin altını üstüne getirdim. Üstelik annemin de favori kızı olmuş bulundum. Bir kez daha teşekkürler gütf :)
Of ben desenleri saymakla meşgul oluyorum sürekli bi alan hesabı bi çarpmalar bölmeler. Daha da karıştırıyorum zihnimi düz ezberle geç işte neyin artistliğini yapıyorsam
darklife
privileged of medic
