sitare

Zaman

Kaybolur hayatın tarifsiz ahengi
Zaman bir tablodur düşer duvarlardan
Düşüncemi aşan gizli bir mimari
Yükselir sonsuzluk manzaralarından

Yaslasam başımı hatıralarıma
Bir şah damar gibi vuruyor hayaller
Vuslat bilemem ki hangi rüyalarda
Ayrılıktan şimdi üşür durur eller

Bir yağmur sonrası gurbetinde akşam
Ruhumun dinmeyen nedametleridir
Ağarmış saçımda eskiyen şu zaman
Sonsuza dökülen gizemli bir nehir

Bir terennüm olur ah dudaklarımda
Gönlümde vuslatı sürükleyen hicran
Rüzgardır içimi körükleyen sevda
Bir yağmur sonrası gurbetinde akşam

* Eşref ziya ağabeyden dinlemenizi isterim, selametle

Hazreti fatıma..
Resulullah sevmiş.. sevmiş..
efendimizin kızına olan sevgisini okudukça, dinledikçe gözüm dolar. Kıskanmaktan Allah'a sığınırım ama imrenmek kelimesi az kalıyor bu sevgiye.

İnsanları affederek büyüyeceksin, kızım.
Kin ve öfkeden sıyrılarak hayat yaşanır hale getirilir, biliyorsun. Biliyorum, çabalıyorsun.

Kendini en çok sen seveceksin, kızım ki başka bir sevginin varlığı veya yokluğu seni üzemesin. O şekilsiz danslarını da, soğuk esprilerini de, asla gerçekleşmeyecek hayallerini de, varoluşunu da seveceksin.

Hayat sana nasıl davransın istiyorsan öyle davranacaksın kızım. Yumuşak olacaksın yağmur yiyen yaprağın artık ses etmemesi gibi. Gerekmediğinde konuşmayacaksın kızım.

Sen yalnızca sen olacaksın. Ötesi değil. Ötelere inat, inan fazlası değil.

Yıldızlar gibi parlayacağı yaşta, yalnızca benden 2 yaş küçükken, sol akciğerine ihanet etmiş kocaman bir adenoca kitlesiyle yaşama tutunmayı seçen ufacık bedenli hastam.
Ailesinin patoloji sonucunu göstermesi sonucu ilk kez hastasının karşısında ne diyeceğini bilemeyen kişi konumuna düştüm. Öncesinde de annesi gözleri dolu dolu hocam sizce ne çıkar diyişleri hala kulağımda. Allah şifa kapılarını aralayan doktorlardan eylesin.
Bu meslek iyi bi meslek arkadaşlar. Ne mutlu layık olana.

Bugün önünden geçtim. Çok kez bunu yapmama rağmen bugün bir farklı göründün bana.
Vedalaşmak zorunda olduğum biri gibiydin. Senden uzaklaşmanın iyi geleceğini düşündüğüm her zamanda özleminle kendine Çağıran kişi sendin.
Her yerinde acı tatlı bir sürü anı biriktirmişim. Uzaktan seyre daldığımda mesela karede gözümden yaş gelene kadar attığım kahkahaları, genel cerrahi sözlüsünden çıkıp ağladığım zamanı gördüm.
E9'da anahtarımı kaybettiğimi düşünüp hızla dolabıma yönelirken ağlayan kendimi gördüm. Yine e9'da sımsıcak yüreklerle sohbete durdum.
Acilin önünde arreste yetişmek için çayımı çöpe attığımı aynı zamanda da diğer nöbetin gecesinde arkadaşlarımla kahvaltı yapmanın mutluluğunu tattım.
Demem o ki 24 yıllık yaşam serüvenimin dörtte birini bu küçücük yerde geçirmişim ve unutmam mümkün değil seni.
Seni hep hatırlayacağım. :)

güzel, Allah en çok da ölümün hayırlısını versin.

İki soru bir ömrü nasıl tarifleyebilir onu düşünüyorum:
"şehadet mi annem mi?"
F. D.

Geceye adım adım yürüdüler..
Bugün ilk kez Ramazana şu kadar gün kaldı dendi hocam, gönlüme düştü yine sesin.. göz yaşın..

Verdiğiniz değer kadar alımınız olmayan herhangi bir insanla aranızda ince ilmeklerle oluşan bağın kopmaması adına sarf ettiğiniz her bir fazladan izahtır. Tek taraflı çabanın eseridir.

Anneannem çok severdi, ben de onu.

İstediğin kadar açıkla, istediğin kadar çabala karşındaki seni nasıl, ne kadar görmek isterse onun için o kadarsın. İyi insanlar diliyorum size.

Zeyd'in gözleri..

Bir tereddüdün şiiri

Bir nilüfer büyüyor yüreğimde, can gibi
Büyüyor esrarıyla göklerin, hicran gibi
Yüreğimde göklerin serzenişi kan gibi
Can gibi, hicran gibi, kan gibi, volkan gibi

Bir nilüfer isyanı yudumluyor zan ile
İsyanı damgalamış ömrüne hazân ile
Yudumluyor ömrüne karanlığı tan ile
Zan ile, hazân ile, tan ile, vatan ile

Bir nilüfer sararır gözlerimde, ân olur
Sararır dünya bana; ufuklar zindan olur
Gözlerimde ufuklar yıkılır, viran olur
An olur, zindan olur, viran olur, şan olur

“Çok karışığım. Bir yanım olabildiğince huzursuz ve yorgun. Diğer yanım mucizelere ve düşlerin gerçek olabileceğine hala inanıyor ve heyecanını koruyor. Bu iki yan arasında ben, eziliyorum.”
Frida kahlo

UMUT GAZELİ
Akâbesinde ömrün bir iz bulandır içim
Zamanın ilmeğinde mahsur kalandır içim
Gurbetin en çaresiz yollarında avare
Feyz umduğu Ravza'ya mecnun olandır içim

Şüpheler mahzeninde esriyen her kölenin
Baharından süzülüp ruha dolandır içim
Âsitanında bedrin unutup yeryüzünü
Liva'ül Hamd yoluna yuva kurandır içim

Kavruluyor ey Kerîm bu iftira çağında
Bahr ister rahmetinden, yoksa virandır içim
Tiryâkidir uhrevi hayal nöbetlerine
Kerem ister, temâşa diler, giryândır içim


Hüsnühâl atlasına kuruyor ocağını
Bin bir rüya burcundan muştu duyandır içim
Cefâ elbisesini dokuyor tezgâhında
Leylâk ister Leylâdan, Leylâya candır içim

Koparıyor en kara urganlarını şehrin
Hengâmeler yurdunda yine nalândır içim
Yanıyor gözlerinde hastalıklı evlerin
Sabrında ısrar eden toy bir isyandır içim

Bu gün alilse, yarın şahlanacak küheylan
Seherin tutkunudur, gökte nihandır içim
Henüz akşam olmadı ufkunda yalnızlığın
Halvettedir, dergâhta tatlı bir andır içim

Veda etti çeşmeden akan melal suyuna
Kevser diliyor, lâkin, yine insandır içim..

Yine Nurullah Ağabeyin deyimiyle: mankurtlaşmamak ümidiyle.. selâm ve dua ile..

Kendinizi sevin

ŞİMDİDEN ÇEKİLECEK ACISI BUNUN,
DUYULACAK MAHZUNLUĞU ŞİMDİDEN.
BÖYLESİNE SEVİLECEK BU DÜNYA
"YAŞADIM" DİYEBİLMEN İÇİN...

“Yüreğimizin yarısı Mekke'dir, geri kalanı da Medine'dir. Üstünde bir tül gibi Kudüs vardır...”
Kudüs şairi Nuri pakdil ağabeyin vefat yıl dönümü bugün.
Cenaze töreninde yüreklerden dillere dökülen mescidi Aksa şiirini okumanızı ve hatta yedi güzel adam dizisinden bu şiirin okunduğu sahneyi izlemenizi öneririm.

Mescid-i-Aksa

Mescid-i Aksa'yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yer altı nehri çağlıyordu

Gözlerim yollarda bekler dururum
Nerde kardeşlerim diyordu bir ses
İlk Kıblesi benim ulu Nebi'nin
Unuttu mu bunu acaba herkes

Burak dolanırdı yörelerime
Mi'raca yol veren hız üssü idim
Bellidir kutsallığım şehir ismimden
Her yana nur saçan bir kürsü idim

Hani o günler ki binlerce mü'min
Tek yürek halinde bana koşardı
Hemşehrim nebi'ler yüzü hürmetine
Cevaba erişen dualar vardı

Şimdi kimsecikler varmaz yanıma
Mü'minde yoksunum tek ve tenhayım
Rüzgarlar silemez gözyaşlarımı
Çöllerde kayıp bir yetim vâhayım

Mescid-i Aksa'yı gördüm düşümde
Götür müslümana selam diyordu
Dayanamıyorum bu ayrılığa
Kucaklasın beni İslâm diyordu

(Mehmet Akif İnan)

Kardır yağan üstümüze geceden,
Yağmurlu, karanllık bir düşünceden,
Ormanın uğultusuyla birlikte
Ve dörtnala, dümdüz bir mavilikte
Kar yağıyor üstümüze inceden

Sesin nerde kaldı, her günkü sesin,
Unutulmuş güzel şarkılar için
Bu kar gecesinde uzaktan, yoldan
Rüzgâr gibi tâ eski Anadolu'dan
Sesin nerde kaldı? Kar içindesin!

Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!
Uyandırmayın beni uyanamam.
Kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,
Allah aşkına, gök, deniz aşkına
Yağsın kar üstümüze buram buram

Buğulandıkça yüzü her aynanın
Beyaz dokusunda bu saf rüyanın
Göğe uzanır -tek, tenha- bir kamış
Sırf unutmak için, unutmak ey kış!
Büyük yalnızlığını dünyanın.
Ahmet Muhip Dıranas / kar

Cemal Süreyya'nın yorumuyla dinleyin isterim:

İstediğim şeyleri rüyamda görmeye başladım. Hayata bu kadar geçirebiliyorum şu an :)

21 yıldır insanlara verdiğim değeri geri alamamaktan, hissedememekten yoruldum. ama öyle böyle değil, artık gerçekten çok yoruldum. yazın verdiği rehavetle belki bunu hissetmiyordum ama okul başlayıp stres vurunca hissediliyor birşeyler. belki de beklenti içinde olmam yanlıştır, napayım insan kişiliğini değiştiremiyor.

… “Kendimize hep aynı soruları sorup duracağız. Kalbimiz niye var olduğunu bilir ve ancak tevazu sahibi olanlar bunu kabul edebilecektir.Evet,kalple söyleşmek zordur,ama şart mıdır? Mühim olan inanmak,işaretleri takip etmek,kendi menkıbemizi yaşamaktır. Er ya da geç bir şeylerin bir parçası olduğumuzu hissederiz,bunun ne olduğunu mantıkla anlayamasak bile.” …

farklı pencereden yaklaşacağım. insan beyni, var olmayan bir şey hakkında hiçbir düşünce üretemez. yokluk hakkındaki tüm tasavvurlarımız tamamen, varlığa olan bilgimizden yola çıkar, belki siyah bir boyut hayal edebiliriz en fazla ki bu da varlıktandır. yine, var olmayan hayali bir yaratık düşündüğümüzde de varlıktan yola çıkar ve ona ekleme çıkarma yaparız. eğer tanrı (yani Allah) gerçekten de var olmasaydı, yeryüzünde en aşağıdan en yukarıya bütün akıl sahipleri tanrı fikriyle meşgul olmazdı. tüm akıl sahiplerinin tanrıyla bu kadar çok ilgilenmesi, zannımca varlığına kuvvetli bir delildir. zira hiç kimse gerçekte olmayan şeyleri düşünemez (akıl hastalarının tasavvurları da varlıktan ileri gelir. rüya, hayal, sanrı her şey varlıktan yola çıkar), velev ki birkaç kişi düşünebiliyor olsun, tüm insanların bu kadar çok haşır neşir olduğu başka hiçbir şey yoktur ve bu da Allah'ın varlığına delildir. "dediğin gibi, aslında yok olup varlıktan yola çıkılarak hayal edilen şeyler var, tanrı da bunlardan biriyse?" sorusuna gelince... bir veya bir grup insan, varlıktan yola çıkıp olmayanı tasavvur etmiş, tanrı gibi bir yalan ortaya atmış, bilinebilen tarihi verilere göre tüm insanlar (en akıllıdan en aklıevvele) bu yalana farklı şekillerde inanmış. makul değil zira böyle bir şeyin ufacık bir örneği yok. "olmayacağını nereden biliyorsun?" itirazı da işi çıkmaza götürecek sorular silsilesindendir, reddetmek için üretilen cümlelerdendir. yazdıklarımın bugün tam tersi mevcuttur, var olan tanrıdan yola çıkarak yok olan tanrılar icat edilmiştir. her milletin tanrı veya tanrıları vardır ve hepsinde de ortak fikir, tanrı denen şeyin üstün olduğudur. bu gerçek, islam'ı doğrular çünkü tevhid inancına göre en üstün olan Allah birdir, kendini ilk insana tanıtmıştır, daha sonra insanlar tanrı konusunda yanılarak bugüne gelmiştir.

Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?

Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.

Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.
Orhan Veli Kanık

Anlatamadıkları anlattıklarından çok olanlara,ne kadar çabalasa da kelimeleri kifayetsiz kalanlara ama en çok da şarkıların güzel olduğunu fark edenlere gelsin…
İyi geceler sözlük :)

uzun mu uzun bir aradan sonra yeniden konumumuzu alalım dedik :).
Bir takım iyileştirmeler yapıldı/yapılamadı/yapılmaya çalışıldı/yapılayazdı diyebileceğimiz bir süreç geçiyor şu dönemde. Net sonuçlar alınır mı bilinmez ancak yine ve yeniden hekimlerin beraber olduğunu görüyorum bugün. Bu sefer ise birlik olma konusu temelde şimdiye kadar olanlardan farklı gibi görünse de hekimlik itibarının öğrenci seviyesinde kazanılacağının farkında olunulduğunun göstergesi bir birleşme söz konusu. bu sefer ki birleşme konumuz ise "intörn hekimler" diyebiliriz. olayın merkezinde sivas'ta olan intörn hekim arkadaşlarımız olsa da aslında halen daha bir çok tıp fakültesinde intörn hekim üzerinden yapılan sömürü düzenine bir tepki olduğunu görüyoruz. Konuyla ilgili dikkat çekici bir kaç görseli de başlığa ekleyeceğim. gelin bizlerde hekim arkadaşlarımıza destek olalım. var mısın gütf? ##internhekimucuzişgücüdeğildir

Kendi kalabalığında tek başına yaşamak.

Diyelim yağmura tutuldun bir gün
Bardaktan boşanırcasına yağıyor mübarek
Öbür yanda güneş kendi keyfinde
Ne de olsa yaz yağmuru
Pırıl pırıl düşüyor damlalar
Eteklerin uça uça bir koşudur kopardın
Dar attın kendini karşı evin sundurmasına
İşte o evin kapısında bulacaksın beni
Diyelim için çekti bir sabah vakti
Erkenceden denize gireyim dedin
Kulaç attıkça sen
Patiska çarşaflar gibi yırtılıyor su ortadan
Ege denizi bu efendi deniz
Seslenmiyor
Derken bi de dibe dalayım diyorsun
İçine doğdu belki de
İşte çil çil koşuşan balıklar
Lapinalar gümüşler var ya
Eylim eylim salınan yosunlar
Onların arasında bulacaksın beni
Diyelim sapına kadar şair bir herif çıkmış ortaya
Çakmak çakmak gözleri
Meydan ya Taksim ya Beyazıt meydanı
Herkes orda sen de ordasın
Herif bizden söz ediyor bu ülkenin çocuklarından
Yürüyelim arkadaşlar diyor yürüyelim
Özgürlüğe mutluluğa doğru
Her işin başında sevgi diyor
Gözlerin yağmurdan sonra yaprakların yeşili
Bi de başını çeviriyorsun ki
Yanında ben varım..
(buluşmak üzere, can Yücel)

Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.
Hep böyle mi bu?
Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer...
Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!
Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.
Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
"Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.
Kuş Koysunlar Yoluna, Nilgün Marmara

Bana hiçbir zaman büyük mutluluklar vadedilmedi . Hissettirilmedi.Her zaman yaşanılanların ucundan kıyısından bir şeyler koparmaya çalıştım.hiçbir zaman karşıma geçip beni mutlu edecek cümleler söylenmedi. Hep kendim için,konuşulanların içinden kısa da olsa bir kelime bulmak için uğraştım.
Ama ne olursa olsun her seferinde mutlu olmak için çabaladım,küçük şeylerle yetinmem gerektiğini bildim,ya da karşımdakilerin mutluluklarıyla mutlu olabilmeyi öğrendim.çünkü yola devam etmem gerekiyordu.çünkü yürüdüğüm yolu takip edenler vardı.
Ve bir de En önemlisi tüm bunlar için çabalarken vadedilmeyenlerin olma ihtimali uğruna kendimden,inandıklarımdan,içimdekilerden bir an olsun vazgeçmedim. Bekledim. Sabrettim.

Hâlâ vazgeçmiyorum.bekliyorum.sabrediyorum…küçük mutluluklara sığınmaya,cümleler içinden sözcükler bulmaya çalışıyorum…

Öyle birden içimden geldi. İyi geceler sevgili sözlük. İçindekilere kulak verip,onlara inanmayı tercih eden benim gibilere gelsin.

Yemekhanede tepsiler üzerinde farklı resimler var ya sayın yazarlar onlardan üstünde rektörlük binasının karlı hali olanını çok sevdiğim için her seferinde sıramı ona göre ayarlıyorum arkadaşlarımı öne arkaya atıyorum falan :) ulaşamazsam da bi tık mutsuz yiyorum yemeğimi