windmill

ay bi de modası geçti ama hâlâ tumblr kullanıyorum

bazen o kadar soğukkanlı oluyorum ki ya acaba taş kalpli miyim duygusuzun teki miyim diye düşünüp kendimden korkuyorum

“en yakınım” diyebileceğin bir kişiye sahip olmak nasıl bir his bilememek. en yakınım dedikleri birine sahip olan yazarlar varsa biraz anlatabilir mi ben çok merak ediyorum

“sana değer veriyorum.” sadece aşk anlamında değil birinin yalnızca var olmasına bile şükredilebilir ve bunu söyleyebilsek belki bir şeyler değişir ama iyiye mi gider kötüye mi bilemediğimizden susarız genelde. susmak konuşmaktan daha kolay gelir.

bir de sevinci ya da üzüntüyü paylaşmayı çok isteyip yanında kimseyi bulamamak var. o en kötüsü

bende ikinci kat evimin balkonundan kendimi atma isteği oluşturan komite. bit de gidek haydi

dancer in the dark, türü müzikal drama. o kadar dram ki izlerken yüreğim dayanmadı kapatmak zorunda kaldım. size büyük ihtimal böyle olmaz, şans verilebilir

ikinci kez sevebilmek

d1 1.komite biyofizik.. allah'ın aşkına daha fizyolojinin f'sini bilmezken ekg öğretmenizin amacı neydi sevgili gütf.. bak hatırlayınca bi ürperme geldi yine

clarissa p. estes - kurtlarla koşan kadınlar
tüm kadınların okumasını tavsiye ederim

komite bitince okul bahçesinde ayakta dikilerek sanki az önce sınavdan çıkmamışız herhangi normal bir günmüş gibi havadan sudan muhabbet edilir soğuk hava özellikle favoridir sigara içen arkadaşlar öne arkaya sallanarak tüttürürler içmeyenler de karedeki kahve makinesinden aldıkları sütlü ama üzerinde yağ yüzen (buna rağmen tadı hala damağımda müthişti) kahveyle ısınmaya çalışır. 1-2 saat süren aylaklıktan sonra herkes işine gücüne dağılır. (iş güç de netflix parti ya da internet cafe batağıdır) komiteden çıkılan günün hiç sona ermemesi ortak temennidir. finito