hayatımda sıradan gördüğüm ve akışa kapılıp farkına varmadığım ne büyük nimetler varmış aslında. olması gereken bu herhalde diyerek şükretmeyi unutmuşum çoğu zaman. dünya işleyişi karşısında acizliğimi bu kadar hissetmemişim. bedenimi doyurmaya çalışırken ruhumu ihmal etmişim. 2020 bir daha yaşanmasını istemediğim şeylerle dolu evet ama bu süre içerisinde hayat yine tüm hızıyla devam ederken bir kenara çekilip kendimi dinleme imkanı buldum. 11 Mart'taki benle şimdiki ben aynı değil, bunu biliyorum.
2020 bana kendimi kattı. Hayatımdaki sorunları fark etmek ve bunları çözmek için çok fazla vaktim oldu. Kendimi daha yakından tanıdım, daha iyi anladım, daha çok sevdim
Babamın; lisansta tanıştığı, meslektaşı, hayatını -mesleklerinin de aynı olması sebebiyle- 30 yıldır paralel götürdüğü, "davutum" diye sevdiği, ağzına bir kere bile sigara almamış en yakın arkadaşını covid sebebiyle kaybettiğini gözümün önünde bir telefonla öğrenmesi sonucu 1.85lik adamın kollarımda yıkıldığını gördükten sonra dostlarıma, ne varsa her zaman en iyisini yarın görüşmeyecekmişiz gibi sağlamam gerektiğini öğrendim. Varsa hayatımızda sırtımızı tereddütsüz yasladığımız insanlar, mutlulukları için her şeyi yapmak lazım. veda etme imkanı bile olmuyor bazen.
Hayatın yetişemediğimiz hızından kurtulup, bir kenara çekilip kafamı toplamama yardımcı oldu. Geçmişin küçük bir analizi yapıldı dersler çıkarıldı ve gelecek yeni döneme bomba gibi dönme sözü verildi. Sergen Yalçının deyimiyle "artık sıkmaya başladı" ise de iyi yönleri yok değil.
Çekilmek iyi geldi bana yaşam tarzım buymuş meğer
bir yılımızı harcamış gibi görünse bile, geri kalan tüm hayatımızda olacak çoğu temel güzelliklerin daha tadına varmayı öğretmesi. dışarıya çıkmayı, sağlıklı olmayı, sosyal olmayı gibi.
Sağlık problemleri ve akademik başarısızlıklar.
mdblue
yasyasyasyasgiley
