"ortalama bir vatandaş, ailesiyle hafta sonu maddi açıdan yıpratıcı ve eğlenceli 2-3 saat geçirebilmek için haftanın belki 6 günü onar saat çalışmak zorunda kalabiliyor. ben ömür boyu sahip olacağım kutsal bir iş kültürü, nezih bir çevre ve daha birçok avantaj için neden günde 5 saat ders çalışmayayım" düşüncesi ders çalışacağım zaman ses çıkarmadan masanın başında oturmamı sağlıyor
Arada sırada yaptığım bir şey var.motivasyon kaynağı da olabilir o an devam etmem için gereken saçma bir ritüel de.hadi şimdi entryimi okuyanlarla hep beraber yapalım mı sayın yazarlar? :) gözümüzü kapatıp içimize bir derin nefes çekiyoruz.nefesimizi alırken;bir tanecik gülümseme konduruyoruz çehremize ve içimizdeki güçlü olana,karşılaştığı engellere rağmen kendini ispatlayan bize ulaşıyoruz.ulaştık mı hah işte onun gücünden borç alıp yine yüzümüzde tebessümle gözümüzü açıyoruz.aaa bir de bakıyoruz ki şükredecek ve güçlü olduğumuz çok konu var.bunlardan 'ders' olanı en halledilebileni belki de diye düşünüyor ve dersimize odaklanıyoruz :) bazılarınızın gülüşünü göremediğim için birazcık hüzünlü olabilirim ama olsun yeter ki iyi olup bir tanecik gülümsemeyi sığdırın yüzünüze. privileged of medic ders çalışanlara iyi çalışmalar,gecesi kötü geçenlere güzel geceler dilerrr.
içimi uzun zamandır yiyip bitiren ve dinmeyen öğrenme isteği. öğrendikçe evreni biraz daha iyi anlamlandırma ve bilgeliğe ulaşma hazzı. ulaşmak imkansız görünse bile ve belki gerçekten imkansız olsa bile bu yolda yürümüş olmanın verdiği tatmin.