clarice starling

ıslanmış kahve filtresi kokusu. kahveyi koymadan önce filtreyi sıcak suyla ıslatıyoruz ya, yani ben öyle yapıyorum, o ıslak filtre kağıdının kokusuna ölüyorum bitiyorum. daha güzel bir koku olamaz.

artık büyümüştür, stajyer doktor olmuştur mesela. fark etmiştir ki, klinikçi hocaların birçoğu dersi çok güzel anlatıyor, dersler verimli geçiyor. derste bir şeyler gerçekten öğreniliyor, dersleri dinlemek iyi oluyor. bu nedenle okula gitmeyi, dersi derste dinlemeyi sever hale gelmiştir. yüz yüze derslere katılmadığında bir eksiklik hissetmeye başlamış da olabilir. bırakın 8.30 dersine gitmeyi, ders 7.30'da da başlasa gidecektir o dersi dinlemeye. ama tabi bazen ruh hali pek iyi olmuyor, her şeyden nefret ediyor ve şöyle diyor içinden, "bu saate ders mi koyulur vicdansızlar? herkes uyurken ben neden okula gidiyorum? lanet olsun bazı şeyler." neyse, o kadar söylenmeye hakkı var bence.

twitter' da sayfama düşen bir tweet' i beğenmem üzerine:

Patates kızartması. :(

"When I see your face
There's not a thing that I would change
'Cause you're amazing
Just the way you are
And when you smile
The whole world stops and stares for a while
'Cause girl, you're amazing
Just the way you are."

"Alev alev yandığım doğru
Küllerimden doğar mıyım sana doğru?
Kendimi arıyorken
Olmaktan korktuğum yerdeyim
Sendeyim
Al beni
Ne yaparsan yap."

guilty pleasure' ım olan site. okulda öğle aralarında çay içerken arkadaşımla bu sitedeki saçma soruları okuyup dalga geçiyoruz, saçma sapan cevaplar filan veriyoruz kendi kendimize. bazı sorular bizi şoka sokuyor. neler dönüyor neler... kimin eli kimin cebinde ahahhaha. valla çok eğleniyoruz, bayağı gülüyoruz.

bazısını hala vermedim valla ben. bir sürü pelüş oyuncağım var, kimseye vermeye niyetim de yok. özenle saklıyorum hepsini, benim için değerliler çünkü, hepsinin ismi filan var. belki bir gün yeğenlerime filan veririm, ama belki.

insanız çünkü, insan olmalıyız. diğer canlılardan farklarımız var, bu farklara uygun davranmalıyız diye düşünüyorum. aklımız var, düşünebiliyoruz, irademiz var. iyiyi ve kötüyü ayırt edebiliyoruz, seçim yapabiliyoruz. sadece hayatta kalmak değil amacımız, beslenmek ve üremekten çok fazlasıyız, fazlası olmalıyız. ahlaki yükümlülükler güzel ve gereklidir, hayatı ve toplumu düzene koyarlar. bazı ahlaki değerler kültüre, dine, topluma göre farklılık gösterebiliyor. ama herkes için iyi ve herkes için kötü olan evrensel ahlaki değerler var. bu değerler tüm insanlar için geçerlidir. din, dil, ırk, maddi durum, cinsiyet gibi faktörlerden etkilenmezler, etkilenmemelidirler. bu evrensel ahlaki yükümlülüklere uygun olarak davranmanın önemli ve gerekli olduğunu düşünüyorum. çünkü aksi takdirde insanların kişisel çıkar ve bencillikleri içinde sürüklenip dururuz. herkesin kafasına göre davranması birilerini çok mutlu edebilir ama diğer insanlar için ezici olur.

ya ben onu düşünüyorum da asıl soru o beni düşünüyor mu? çünkü önemli olan onun beni düşünmesi sanırım. :(( neyse. ben, onun beni düşünüyor olma ihtimalini sevdim...

ben istiyorum, çoğu insanı dinlemek istiyorum. insanların fikirlerine, duygularına, hayallerine, hikayelerine değer veriyorum. neredeyse herkesten öğreneceğim bir şey vardır mutlaka diyorum. her insan kendi içinde kapalı bir dünya, çok değişik fikirleri, hayat görüşleri var insanların. benim hayat görüşüme ters fikirleri dinlemek çok şey katıyor bana mesela, "aa bak böyle bir bakış açısı da varmış." diyorum. ufkum genişliyor. sadece bir şeyler öğrenmek için de değil tabi, seviyorum işte dinlemeyi. faydam da dokunuyor bazen insanlara, anlattıkça rahatlıyorlar. elimden geldiğince fikirlerimi de paylaşıyorum, yaşadıkları problemlerle alakalı bir şeyler anlattıklarında dinlediğim şeyler doğrultusunda yorum yaparak yardımcı olmaya çalışıyorum. insanlar anlatmayı seviyor, biri beni duysun istiyorlar.
ara sıra çok boş yapanlar çıkıyor doğrusu. sürekli kendini övenleri, kendi fikrini en doğru zannedenleri, dar görüşlüleri, sürekli olumsuz olumsuz konuşanları filan dinlemek zor geliyor, daralıyorum. ama onlardan bile bir şeyler öğreniyorum, en azından bazı davranışların ne kadar itici olduğunu gözlemlemiş oluyorum, bu doğrultuda o davranışları yapmamaya dikkat ediyorum ikili ilişkilerimde.
ama başlığın çok doğru olduğunu düşünüyorum. insanlar gerçekten birbirlerini dinlemek istemiyor. tahammül edemiyorlar dinlemeye. hatta bazen dinliyor gibi yapıyorlar ama aslında dinlemiyorlar. başka fikirlere değer de vermiyorlar, saygı da duymuyorlar zaten. anlamaya çalışmak zor geliyor. açıkçası bunu da anlıyorum çünkü dinlemek kolay bir şey değil, yorucu bir şey. çünkü dinlemek demek bir şeylere ortak olmak demek, fikirlere, hislere, hikayelere vs. dinlemek demek, bir şeyleri yüklenmek demek biraz. herkesin çokça yükü var zaten, başkasının yükünü yüklenmek zor geliyor doğal olarak.
not: kimsenin dinlemek istemeyeceğini düşündüğünüz şeyleri dahi seve seve dinlerim. anlatmayı dinlemek kadar çok sevmem ama belki ben de size anlatırım bir şeyler. birlikte ağlaşabiliriz, saçma sapan şeylere gülebiliriz de. birisine kızdıysanız arkasından birlikte saydırabilirz mesela kjdjwjkw. 7/24 bir şeyler anlatabilirsiniz, en uçuk kaçık fikirlerinizi, hayallerinizi bile zevkle dinlerim. bir mesaj kadar uzağınızdayım canlarımm.

sürekli söylediğim ama annemle babamın bir türlü anlamak istemediği cümle. okulu bırakayım, bana küçük bir pastane açalım diyorum, cupcake filan yapayım, pasta ve kahve satayım diyorum, yok! o zaman fotokopici açalım, kırtasiyemiz olsun diyorum, buna da yok! tutturmuşlar bir tıp fakültesi diye, başka hiçbir fikre sıcak bakmıyorlar. bir gün beni anlayacaksınız ama çok geç olacak canlarım...

tonusun devamlılığını, kas iğciğinden medulla spinalis aracılığı ile beyne giden impulslar sağlar.

en basit tabirle "aydın". kökeni latince "intellectus" sözcüğüne dayanıyor. "intellectus" anlayış, kavrayış manalarına geliyor. entelektüel demek mantıklı düşünen, anlayan, fikir ve bilgi üreten, ürettiği fikir ve bilgileri diğer insanlara yayan ve bu sayede insanları yani toplumu etkileyen demek.
bizim toplumumuzda birçok kelimenin içi boşaltılmış, bu kelime de o kelimelerden biri bence. kendini "aydın" olarak nitelendiren birçok kişinin "aydın olmak"tan çok uzak olduğunu düşünüyorum. faydalı fikirler üretip toplumun gelişimine öncülük etmek gibi bir görev üstlenmemişler, aksine birçoğu toplumu ayrıştırıcı şekilde davranıyor. sorsan en aydın onlar ama, neye göre kime göreyse artık...

Şoka girdim, çıkmaya çalışıyorum. Liseden çok yakın bir arkadaşım var, kendisi de tıp okuyor, okuyordu yani en son bıraktığımda, intörnlük senesiydi bu yıl. Geçen sene evlenmişti bu arkadaşım. Az önce kendisinin yaklaşık 9 aylık hamile olduğunu öğrendim. "Noluyo ya noluyoooo" diye bağırasım var. İdrak edemedim. Noluyo ya gerçekten? Çok küçük değil miydik biz? :(

açık havaya çıkarım. genelde gece saatleri ya da sabahın çok erken saatleri olduğu için sokağa çıkamadığımdan ötürü balkona çıkmak tercihim oluyor. müzik dinlerim, bazen ben de eşlik ederim şarkıya. bazen dans da ederim. dışarısı karanlık olduğu için rahat hissediyorum kendimi çünkü. komşular görüyorsa deli olduğumu düşünmeleri kaçınılmaz ama who cares? bazen kahve ya da çay içerim. bazen sadece oturup gökyüzüne bakarım, ay'ı izlerim, o da beni izler. yağmur yağıyorsa ıslanırım. gün doğumuna denk gelir bazen, onu seyrederim. o saatlerde kuş cıvıltıları duyuluyor, kuşları dinlerim. sokağımızı izlerim, ortalıklarda kimsecikler yokken daha bir güzel. bir bakmışım üstüme bi sakinlik çökmüş, stresim azalmış. öyle işte...

kim açtı bu başlığı? flora kazanınca kıskançlıktan kuduran birtakım yazarlar mı? sevgili ileleualatyr'e karşı açıktan bir karalama politikası güdülmektedir. iddiaların hepsi asılsızdır. kıskanç bloom yandaşları ağlayarak günlüklerine yazsın lütfen. böyle asılsız iddialarla hiçbir yere gelemezsiniz çünkü.

çikolatalı ekmek. ama kalkıp kendim hazırlayamam. birisi bana çikolatalı ekmek getirse keşke.

zaten imza alınmıyor diye bir gün okula gitmezsin, hocanın o gün imza kağıdı dolaştırası gelir.

kokusundan bile rahatsız olduğum, asla yemeyeceğim yemekleri o'nun için pişirmek, sırf o seviyor diye. "sen seviyorsun diye" is my love language I guess.

"makarna mı yesek?"
"kahve içelim mi ya?"
hem kendi kendime hem de başkalarına soruyorum. başkaları her zaman evet demiyor tabi, o yüzden canım kendim.

sürekli üşüyendir. vücudun diğer kısımları üşümese bile ayaklar bir yolunu bulup üşürler, ısınmak nedir bilmezler, insanı deli ederler. biraz öfkelendim kusura bakmayın, o nedenle biraz da takdir edeyim ki gücenmesinler. transportu sağladıkları için minnettarız kendilerine, sağ olsun var olsunlar.

"And when you smile, The whole world stops and stares for a while" gibi bir şey olsa gerek.

balkondan balkona bağırarak konuşmak. şaka gibi ama bunu hala yapan komşumuz var. selamlaşmak yetmiyor, iki saat sohbet etmeye çalışıyor bağıra bağıra. konuşmayı çok istiyorsan telefon etsene ablacım. neden tüm mahalleye canlı yayın yapıyorsun?
bir de şey var, hala yapılıyor mu bilmiyorum ama eskiden yapıldığına şahit olmuştum. apartmanın altında bakkal varsa balkondan sepet sarkıtıp alışveriş yapıyordu insanlar. yani mantıklı ama ilginç bir şey.

başlığa gurmelik, pastacılık, influencerlık vb. meslekler yazılmış. gençler bu meslekleri yapabilecek durumdaysanız, öyle bir şansınız varsa yani sınıfta kalmayı beklemeyin bence. okulu kendi isteğinizle bırakıp kendinize güzel ve yeni bir yol çizin. işler yolunda giderse beni de yanınıza alıp bu bataklıktan kurtarabilirsiniz.

Benim oyum flora'ya. Neden diye sormayın. Öyle gerekti ahhahah

Kendimi patates gibi hissediyorum. Her açıdan patates gibi...

geçen gün dersin başında hocanın tüm sınıfa sorduğu ve sonrasında da herkesin tek tek cevapladığı soru. keyifli bir sınıf etkinliğiydi. benimki makarna bu arada.