concretusincorde

Çok mutlu olduğum bir günde arkadaşlarımla otururken yanımdan geçen birinin kokusunu aldığımda hissettiğim, beni bir süre nefessiz bırakan farkındalık. Ansızın esen bir rüzgara kapılıp gelen bir kokuyla afallamıştım. Çok sene geçti üstünden yazarlar :)

tam unuttum dediğinde bir gece gördüğün rüyayla tekrardan belirebilir. freud'a göre: 'ifade edilmemiş duygular asla ölmez, sadece diri diri gömülür ve sonradan korkunç şekilde tezahür eder.'' ne diyelim, başka bir evrende en güzel halinle..

Ermiş adlı kitabıyla beni derin düşüncelere daldıran yazar... 2alıntı ekleyeyim, öyle bir kitaptı ki her bir cümlesinin altını çizmişim :)

Malınızdan mülkünüzden verdiğinizde pek fazla bir şey vermiş sayılmazsınız. Gerçekten vermek kendinden vermektir.


Aşka Dair
Sonra El Mitra, bize Aşktan Söz Et, dedi. El Mustafa da başını kaldırdı, halka baktı ve o anda halkın üzerine bir sükünet çöktü. El Mustafa gür bir sesle dedi ki: Aşk sizi çağırdığı zaman, onu izleyin… Yolları zorlu ve dik olsa da.
Kanatları sizi sardığı zaman, ona teslim olun. Tüyleri arasına gizlenmiş kılıç sizi yaralayacak olsa da. Hem aşk sizinle konuştuğu zaman, ona inanın. Bahçeyi tarumar eden kuzey rüzgâri gibi darmadağın etse de düşlerinizin sesiyle.
Çünkü aşk taçlandırdığı gibi çarmıha da gerer sizi.
Hem besler, büyütür hem de budar sizi.
Yücelerinize tırmanıp, okşar sever güneşte titreyen en körpe dallarınızı. Derken inip köklerinize, sarsar toprağa sıkı sıkıya tutunuşlarını.
Mısır demetleri gibi derer sizi aşk. Harman yerir de dövüp çırılçıplak bırakır. Kabuklarınızı elemek için kalburdan geçirir. Apak edinceye kadar öğütür sizi. Yumuşayana kadar yoğurur; sonra da atar kutsal ateşe, Tanrı'nın kutsal şölenine kutsal ekmek olasınız diye.
Aşk bütün bunları, yüreğinizin sırlarına ermeniz bu bilgiyle Hayat'ın yüreğinin bir parçası olabilmeniz için yapacaktır.
...

Kendisi hem insanlık hem doktorluk bakımından idolümdür. Genel kültürü geniş, alçakgönüllü, kibar ve doğasında "iyileştirme" bulunan çok saygıdeğer biridir. Kendisinden bahsederken "hazretleri" deme ihtiyacı doğuyor içimde

4. sınıftaki bize genel öğretilenin aksine hasta konudan sapsa dahi hastanın sözünü bitirmesini bekler ve sonrasında kibarca konuya yeniden yönlendirir, muayene gösterecekken odada bizden başka kimse olmamasına dikkat eder, hastanın mahremiyetini ihlal etmeden muayeneyi gösterir ve hatta gerekiyorsa giyinmesine bile yardım eder. İnsan hayatına gerçekten kıymet veren biridir. Sayesinde bunların mümkün olduğunu gördüm.

Bugüne kadar bu konuda çok fazla etik çatışma yaşıyordum kendi içimde, hastanın sözünü bitirmesini beklediğim için ("konuya yönlendirmediğim" için) yanımdaki arkadaşımın sıkılıp odayı terk ettiği de oldu, boyun muayenesi göstermek için başörtüsünü açtıkları teyzeyi öylece bırakıp gittiklerinde dönüp eşarbını taktığım da oldu, laba kan götüremeyecek hastanın tüpünü götürdüğüm de oldu. Kendimi zayıf, fazla empatik ve "başarısız" bir doktor olarak görüyordum bu yüzden zaman zaman. O personelin işi, o hemşirenin işi, o psikoloğun işi, o refakatçinin işi... Bazen de "insan"ın işidir ya

O yüzden aydın hocamızın yeri gözümde çok ayrıdır. Tam olarak mümkün kelimesinin karşılığıdır. İyilik mümkün, nezaket mümkün, yaşatmak mümkün. İyi ki var; uzun, sağlıklı, mutlu ömürleri olsun

Uğruna çok sancılı aşk bir aşk acısı dönemi geçirdiğim beyefendiyi unuttuğumu sandığım anda (ki bu yaklaşık 5 seneye tekabül ediyor) kendisine karşı kaldırımda rast geldiğim an. Nefesimi yitirdim, kalbim o kadar hızlıydı ki kulaklarımın duyduğu tek ses kendi damarlarımdan çıkmak için çabalayan kanımın sesiydi. Zor zamanlardı.

"bir şeyin kalbini kırması için illa yanlış olması gerekmez ki"

Ben sana gelemem sen de bana gelmezsin ama bu şehir bizi illa bir sokakta göz göze getirir.

Birini deli gibi merak etmeye başlıyorsam geçmiş olsun. Ne sever ne yapar nerede nasıl mutlu mu? Aşk bence meraktır. Sonsuz bir merak...